به گزارش بخش ورزشی سایت خبرمهم، تیم های ملی کشتی آزاد با یک نقره و یک برنز به کار خود در المپیک ۲۰۲۰ توکیو پایان داد که نتایج بدست آمده و عملکرد برخی کشتی گیران دور از انتظار و غیر قابل قبول بود.اینبار نیز تیم ملی کشتی آزاد ایران بر خلاف کشورهایی نظیر روسیه و آمریکا، برگزاری اردوهای متوالی و طولانی مدت در خانه کشتی را در دستور کار قرار داد و در شرایطی که فدراسیون کشتی تمامی امکانات مورد نیاز مطابق با خواست کادر فنی را مهیا کرده بود، اما مشخص نیست چرا با این وجود اکثریت کشتی گیران ما بر روی تشک مبارزه با فرم ایده آل در حد المپیک فاصله زیادی داشتند اما سایر کشتی گیران صاحب قدرت کشتی جهان با آمادگی بدنی بالا تا آخرین ثانیه دست از حمله برنداشتند و به نتایجی بسیار بهتر از نمایندگان ما رسیدند.
در شرایطی که طی ماه های اخیر بارها نسبت به بی تفاوتی کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد به استفاده از مربیان خبره بدنساز و اجرای برنامه های تمرینی بر اساس علم روز دنیا تاکید شد، اما در عمل سرمربی تیم ملی با بی تفاوتی از کنار این موضوع مهم گذشت و ترجیح داد خود برنامه تمرینی و بدنسازی کشتی گیران را پی ریزی و اجرا کند.
هر چند حضور دکتر بهرامی نژاد به عنوان مربی بدنساز در تیم ملی کشتی آزاد یکی از اقدامات بسیار خوب فدراسیون کشتی در این راستا بود اما وی نیز پس از مدتی حضور در اردوها با بی توجهی کادر فنی، از تیم ملی کناره گیری کرد.
در همان مقطع اولیه، دکتر بهرامی نژاد در گفتگو با ایسنا، تلویحا از بی توجهی کادر فنی به برنامه های تمرینی اش انتقاد و همین موضوع را دلیل جدایی از تیم ملی کشتی آزاد عنوان کرد.
وی در این گفتگو درباره چرایی بی اهمیتی نسبت به بکارگیری یک مربی بدنساز در تیم ملی کشتی آزاد با توجه به اهمیت این موضوع در سال المپیک، اظهار کرد: “به هر حال در تیم ملی کشتی آزاد آقای مهربان یا حاج کناری خودشان به بچه ها تمرین می دهند و در طراحی تمرینات کارهایی را انجام می دهند و فکر نمی کنم خیلی لنگ بمانند.”
این مربی باسابقه علم بدنسازی در بخش دیگری از این گفتگو، درباره لزوم بکارگیری مربی اختصاصی بدنسازی در کشتی و ورزش ایران و لطمه به ورزش ایران در نتیجه بی توجهی به این موضوع مهم، خاطرنشان کرد: “سقف بدنسازی تخصصی و آمادگی ورزشکاران خیلی بلندتر از سقف مهارت ورزشکاران است. یک ورزشکار ممکن است مهارت را تا حد خوبی بالا ببرد اما اجرای مهارت در شرایط سخت مبارزه نیاز به بدنسازی تخصصی و آمادگی بالای بدنی دارد. نقش بدنسازی درست و تخصصی در موفقیت ورزشکاران لاینفک است و حتما باید در کنار تیم های ورزشی بحث کنترل، ارزیابی و تست باشد و با ارقام سرو کار داشته باشند. در سطح حرفه ای چشم نمی تواند پیشرفت ورزشکاران را ارزیابی کند، بلکه اعداد و ارقام بر اساس روش های علمی و تخصصی باید ملاک برنامه ریزی باشد. کنترل و ارزیابی دقیق شرط مهم رسیدن هر ورزشکار به قله های ژنتیکی است. توجه به این موضوعات رمز موفقیت کشتی آمریکا و روسیه است.”
بهرامی نژاد در پاسخ به این سوال که آیا در مدت همکاری اش با کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد به کار او اهمیت می دادند و اختیار عمل داشت یا خیر؟ گفت: همیشه تاجایی که از من کار بخواهند کار می کنم و تقاضا نمی کنم کاری را به من بدهید. فکر می کنم از ۵ درصد توانایی من در تیم ملی کشتی آزاد استفاده شد! می توانستم خیلی بیشتر موثر باشم و به تیم ملی کمک کنم.”
این مصاحبه خیلی زود با واکنش تند ابراهیم مهربان مربی تیم ملی روبرو شد و اعلام کرد با هماهنگی دکتر میرزایی خودشان کار بدنسازی را انجام میدهند.
اما اینکه پس از وضعیت بد بدنی آزاد کاران در مسابقات آسیایی و گزینشی، با انتقاد برخی رسانه ها مواجه شد، علیرضا دبیر رییس فدراسیون کشتی به این قضیه ورود کرد و بهرامی نژاد در فاصله اندک تا المپیک بار دیگر به جمع اردونشینان اضافه شد اما دیگر دیر شده بود و در دو ماه نمی شد کار خاصی انجام داد.
اگر حسن یزدانی شانس اول طلای ایران با ۲۷ سال سن بخاطر نگرانی از کم آوردن در تایم دوم، بر خلاف رویه همیشگی می ایستد، با بیرون بردن حریف از تشک امتیاز می گیرد، کاری به پاهای حریف ندارد، بدنش دیگر انعطاف گذشته را ندارد و به سوی تیلور ۳۱ ساله حمله ور نمی شود و در ۲۰ ثانیه پایانی مقهور آمادگی بدنی و حمله های مداوم تیلور می شود، اگر امیرحسین زارع پدیده ۲۱ ساله کشتی ایران نایی برای مبارزه در تایم دوم مقابل گنو پتریاشویلی ۲۷ ساله ندارد و بارها اسیر باراندازهای او می شود، اگر محمدحسین محمدیان در همان مبارزه اول جانی برای مبارزه کردن ندارد و گویی اصلا تمرین و اردویی برای المپیک نداشته و آمده که هر چه زودتر ببازد و راحت شود یا حسین خانی در همان دور نخست چنان اسیر آمادگی بدنی کایل دیک آمریکایی می شود که حتی یک بار هم برای زیرگیری اقدام نمیکند، یا اطری که در اوج تجربه مقهور توانایی بدنی کشتی گیر آمریکا می شود و یا قیاسی که شروع خوبی مقابل باجرانگ هندی داشت اما ناگهان کم می آورد و ضربه فنی میشود، نتیجه تمرینات بدنسازی سنتی، برگزاری اردوهای طولانی مدت غیر علمی، بی توجهی به علم بدنسازی و روانشناسی و اشکالات فنی است که غلامرضا محمدی سرمربی تیم ملی و محسن کاوه مدیر تیم ملی باید در قبال آن پاسخگو باشند.
در مقابل، نتیجه کار اصولی و علمی را در مبارزه کشتی گیران روس و آمریکا دیدیم. استیوسن سنگین وزن ۲۱ ساله آمریکا با اتکا به آمادگی بدنی بی نظیر و جسارت و جنگندگی مثال زدنی اش، بزرگانی همچون طاها آکگل و گنو پتریاشویلی را از پیش رو برداشت و به مدال طلای المپیک بوسه زد، دیوید تیلور نیز در ۳۱ سالگی برای سومین مرتبه یزدانی را شکست داد و بر سکوی نخست المپیک ایستاد و اوگویف، سیداکوف و سعدالله یف روس با نمایشی بی نظیر نیمی از طلاها را درو کردند اما تیم ملی کشتی آزاد ایران با ستاره هایش حتی یک مدال طلا هم نگرفت.تنها ۳ سال تا المپیک پاریس زمان داریم. ایرادات فنی خصوصا در دفاع، نا آمادگی بدنی، ضعف کوچینگ و مشکلات روحی از مهمترین عوامل نتایج نه چندان خوب کشتی آزاد ایران در توکیو بود. اگر بخواهیم با همین شیوه های منسوخ شده کار را ادامه بدهیم، بدون شک باز هم قافیه را به رقبا می بازیم، کشتی ایران تفکری نو می خواهد تا به آنچه شایستگی اش را دارد برسد و بیش از این از قدرت های کشتی دنیا فاصله نگیرد.
شاید اگر برخی از ملیپوشانمان بجای حضور در اردوهای بلند مدت در فضایی خسته کننده با قوانین پادگانی که امروزه در هیچ کجای جهان طرفدار ندارد، در شهرستان و باشگاه خودشان تمرین میکردند، وضعیتشان بهتر از این چیزی میشد که در المپیک دیدیم و فدراسیون کشتی باید هر چه سریعتر فکری به حال تیم ملی کشتی آزاد کند. /همشهری