روزمرّگی، ترس و تلاش برای بقا

به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرهای فوری، «آیا این خودسوزی حداقل به جامعه این پیام را نمی‌دهد که ‌ای مردم من به عنوان یک زن چیزی را می‌خواهم که جامعه از دادن آن دریغ می‌کند؟» این را پروانه سلحشوری درباره خودسوزی یکی از تماشاگران زن استقلالی گفته است. خبری که چندی است در فضای مجازی سر و صدا راه انداخته اما واکنش خاصی از سوی مسوولان کشور نداشته است.

سوختگی ۹۰ درصدی بدن زنی که تنها خواسته‌اش، تماشای مسابقه فوتبال تیم محبوبش بوده، ظاهرا آنقدر برای مسوولان و حتی برخی اهالی فوتبال بی‌اهمیت بوده که همچنان در مقابلش سکوت کرده‌اند. پروانه سلحشوری، نماینده اصلاح‌طلب تهران در مجلس که اتفاقا جامعه‌شناس هم هست اما از سکوت جامعه مدنی در برابر این رخداد تلخ گلایه کرده و این سکوت را ناشی از روزمرّگی، ترس و تلاش برای بقا می‌داند. سلحشوری که با پایگاه خبری «آزادی» گفت‌وگو می‌کرد، در این باره گفت: «از خودم پرسیدم شاید دست‌اندرکاران کشور ما به عنوان تنها کشور دنیا و البته تنها کشور مسلمان دنیا این ویژگی‌ها را درباره زنان داشته باشند اما مردم را چه شده است؟ به نظر من حداقل مادامی که واکنش مردم به این مقولات جدی نشود، این رویه ادامه پیدا می‌کند.» این عضو فراکسیون امید مجلس به این پرسش که چرا جامعه مدنی این مقولات را کمتر جدی می‌گیرد، پاسخ داد: «شاید به این دلیل که ما اکنون درگیر مشکلات بسیار جدی اقتصادی و معیشتی هستیم و مردم خیلی زیاد گرفتار هستند. این برای من یک جمله است اما برای مردم ما یک زندگی است. وقتی مردی نتواند سفره را پر کند، فردی نتواند داروی لازم خود را تامین کند، وقتی مردم به حومه شهر پناه می‌برند و … یعنی زندگی برای خیلی از مردم به‌طور ملموس سخت شده و شاید در این شرایط طرح کردن این مسائل لوکس و فراتر از زندگی معمول به نظر برسد» سلحشوری همچنین گفته است: «به ‌هر حال نمی‌شود از کنار این مسائل گذشت. قبلا هم این مشکلات اقتصادی وجود داشت و ما همین‌طور از کنار آن گذشتیم. نتیجه این شد که طبقه متوسط از بین رفت و شکاف طبقاتی گسترده بروز کرد. بنابراین همدیگر را نادیده گرفتن به خاطر اینکه یک مساله اولویت نیست، موجب این می‌شود که انسجام اجتماعی ایجاد نشود و هر یک از ما به نحوی از دیگری دلخور باشیم. کما اینکه همین‌طور است و کم پیش‌ می‌آید که ما بتوانیم درباره یک موضوع همدل و همنوا باشیم و با هم فریاد بزنیم. حتی درباره همین مشکلات معیشتی مردم هم همه با هم فریاد نمی‌زنیم و مطالبه نمی‌کنیم.» این نماینده اصلاح‌طلب مجلس با اشاره به اینکه «دچار نوعی بی‌تفاوتی و کرختی اجتماعی هستیم»، ادامه داد: «این بی‌تفاوتی همه بار را به دوش فعالان اجتماعی، سیاسی انداخته است. عضو فراکسیون امید مجلس تاکید کرد: «مردم باید فکری کنند. مردم باید دست به دست هم دهند و هم برای مشکلات معیشتی فکر علاجی کنند و هم برای مشکلات اجتماعی. به گفته او، بدتر از این است که از مسوولان کشور هم صدایی در نمی‌آید. مثلا در ماجرای اخیر چند نفر از وزارت ورزش حرف زدند؟ چند نفر از زنان مسوول در جای‌جای کشور فریاد زدند؟ هیچ‌کدام ما متاسفانه صدای هم را نمی‌شنویم. همه می‌ترسیم و دچار روزمرّگی می‌شویم. ما دنبال بقا هستیم و به‌ خاطر اینکه بقا مهم‌تر از اتفاقاتی است که رخ می‌دهد، سکوت می‌کنیم. این نماینده مجلس معتقد است: «اگر همنوایی ایجاد می‌شد، قطعا این فشارها بالاخره یک جایی متوقف می‌شد. مثلا الان پذیرفته‌اند که زنان در بازی‌های ملی به ورزشگاه بروند. من واقعا نمی‌دانم چطور می‌توان به مسوولان کشور گفت که هیچ جای دنیا این روش وجود ندارد. ۴۹ یا ۵۰ کشور مسلمان داریم و کشورهایی مثل هند که جمعیت مسلمان بسیار دارد؛ در هیچ یک چنین سبکی پیشینه نشده است.» او گفت: «متاسفانه مردان در این باره بهتر از زنان نسبت به موضوع اخیر واکنش نشان دادند، ببینید وریا غفوری چه قدر قشنگ نوشت. شجاعی، میرداودی و … همین طور. حالا چند تا زن واکنش نشان دادند؟ من باور دارم که ما به‌طور تاریخی با مشکل مردسالاری مواجه هستیم اما در اینجا فکر می‌کنم، سکوت فعلی ناشی از نبود جامعه مدنی قوی و زنانی است که پشتیبان یکدیگر باشند.» سلحشوری ادامه داد: «الان کیهان و … بسیار علیه ما مطلب می‌نویسند و مانع می‌شوند اما درباره موضوعاتی مثل کودک‌همسری توانستیم جامعه را حساس و آن را تبدیل به یک مطالبه عمومی کنیم. اکنون دیگر جامعه نسبت به این موضوع واکنش جدی نشان می‌دهد اما همین جامعه درباره ورزشگاه رفتن زنان ساکت است. شاید به‌ خاطر اینکه مساله آنقدر زجرآور نیست. وقتی کودک‌همسری طرح می‌شود، احساس می‌کنیم که زندگی یک انسان در حال از دست رفتن است اما درمورد ورزشگاه نرفتن این‌طور نیست. البته من معتقدم که این هم در همان حد است. شاید برای خیلی از زنان این موضوع فانتزی باشد و اهل فوتبال نباشند اما هویت برخی با همین تیم‌هایی که طرفدار آن هستند، تعریف می‌شود. برای آنان این تحقیر شدن و اجازه حضور در ورزشگاه را نداشتن به اندازه نابود شدن همه زندگی است. اینکه یک نفر به این خاطر خود را بسوزاند مگر معنی دیگری غیر از این دارد؟» او ادامه داد: «آیا این خودسوزی حداقل به جامعه این پیام را نمی‌دهد که ‌ای مردم من به عنوان یک زن چیزی را می‌خواهم که جامعه از دادن آن دریغ می‌کند؟ چیز عجیبی هم نیست. همه زنان در کل دنیا از این حق برخوردار هستند. اینکه بگوییم با اسلام همخوانی ندارد هم توجیه خوبی نیست،» /روزنامه اعتماد