به گزارش بخش سیاسی سایت خبرمهم، مینو خالقی: شعارهایی که در حال حاضر در رابطه با زنان داده میشود سعی در به دست آوردن سبد رای زنان دارد
شیما قوشه: من تصور می‌کنم دیگر بخش زیادی از جامعه فریب این وعده‌ها را نخواهند خورد
رایحه مظفریان: در طول این سال‌ها اتفاق قابل توجهی در حوزه زنان رخ نداده استزنان نیمی از جامعه انسانی را تشکیل می‌دهند و این جمعیت در کشور ما متاسفانه تنها در لحظات حساسی مانند انتخابات دیده می‌شوند. برای مثال نامزدهای زیادی در طول سالیان گذشته در هنگام تبلیغات خود برای دستیابی به جایگاه مدیریتی و دولتی از زنان و حقوق آن‌ها و همچنین نحوه دسترسی به این حقوق صحبت کرده اند؛اما متاسفانه این حرف‌ها تنها در حد ادعا باقی مانده است و زنان و حقوق شان همچنان نقطه کوری در تاریخ کشور ما محسوب می‌شوند. برای مثال در تمام این دوران ما تنها یکبار وزیر زن آن هم در دولت آقای احمدی‌نژاد داشته‌ایم و حتی کاندیدایی مانند آقای روحانی که بارها از زنان، حقوق شان و حضورشان در کابینه صحبت کرده بود نتوانست در کابینه خود زنی را در جایگاه مدیریتی قرار بدهد و وعده وزیر زن در دوره وی بی‌سرانجام ماند. اما این روزها کاندیداهای ریاست جمهوری از مسئله زنان صحبت کرده و قول حضور آن‌ها در کابینه را می‌دهند. برای مثال یکی از نامزدها اذعان داشته است که پنجاه درصد کابینه‌‌اش زنان و جوانان خواهند بود. همچنین همسران و دختران عده‌ای در مصاحبه‌ها شرکت می‌کنند و حتی در جایگاه سخنگوی نامزدها قرار می‌گیرند. باتوجه به اینکه عملی نشدن وعده‌ها در حوزه زنان مسبوق به سابقه است ما در این گزارش به این موضوع پرداخته‌ایم که آیا وعده‌ها در این حوزه قابلیت اجرایی شدن دارند یا بار دیگر مسئله زنان به ابزاری برای کسب و جذب رای تبدیل شده است و جایگاه و شان زنان قرار نیست در ادامه دیده شود؟
خواستم و نشد از سوی جامعه زنان پذیرفته نیست
مینو خالقی حقوقدان و فعال حوزه زنان در این خصوص به آفتاب یزد گفت: «مطالبات جامعه زنان به عنوان نیمی از جمعیت ایران در زمینه‌های مختلف سال هاست که محقق نشده است. یکی از این مطالبات حضور زنان در مناصب اجرائی در قوه مجریه بوده است که متاسفانه با همه قول‌ها و شعارهایی که توسط کاندیداها طی سال‌های گذشته داده شده، در عمل ما شاهد حضور پررنگ زنان در مناصب تاثیرگذار اجرایی نبوده ایم. درست است که در دولت اخیر بیش از قبل شاهد حضور زنان را در مناصبی مثل معاونت استاندار و یا روسای سازمان‌ها بوده ایم، اما به هیچ عنوان نمی‌توانیم بگوییم به جایگاهی که شایسته تلاش و دانش زنان ایرانی است دست یافته ایم. از این جهت تصور می‌کنم شعارهایی که در حال حاضر در رابطه با زنان داده میشود سعی در به دست آوردن سبد رای زنان دارد با این تفاوت که این بار زنان ما از آن جهت که تجربه کاندیداهای گذشته که به مقام ریاست جمهوری رسیده اند، را داشته‌اند و وعده‌ها عملیاتی نشده است. چه بسا در این دوره زنان ما چندان وقعی به این شعارها ننهند و تا زمانی که محقق شدن این شعارها را نبینند نتوانند به کاندیدای مورد نظر اعتماد کنند. به عبارتی می‌توان گفت زنان ما حتی بدبین شده اند. همانگونه در دولت آقای احمدی‌نژاد ما شاهد حضور یک زن در مقام وزارت بودیم و به نظر می‌رسد تابوی این قضیه شکسته شد. پس امکان حضور زن در جایگاه وزارت در دولتی که قرار است روی کار آید، وجود دارد. اینکه برخی از کاندیداها اظهار می‌کنند پس از هماهنگی ممکن است که در کابینه از زنان استفاده کنند جای این سوال را باقی می‌گذارد که اگر آن موقع شما با این نهاد به توافق نرسید، شما هم مانند آقای روحانی خواهید گفت که من خواستم و نشد. پس چه ضمانت اجرایی وجود دارد از ظرفیت زنان در جایگاه معاونت اول، وزارت، روسای سازمان‌ها و مناصب تاثیرگذار استفاده بکنید؟از این جهت فکر می‌کنم که ما باید منتظر باشیم و ببینیم افرادی که شعار حتی ۵۰ درصد کابینه از زنان و جوانان را می‌دهند بر سر وعده خود می‌مانند یا این دوره مثل دوره‌های گذشته، خواستم و نشد را دلیل عدم انجام وعده‌های حوزه زنان اعلام خواهند کرد؟
انتصاب ویترینی
در ادامه شیما قوشه حقوقدان و فعال حوزه زنان نیز در این باره به آفتاب یزد گفت: «به نظر من این شعارها بازهم برای استفاده ابزاری از زنان است. من تصور می‌کنم دیگر بخش زیادی از جامعه فریب این وعده‌ها را نخواهند خورد. با همه انتقادهایی که به دولت‌های آقای احمدی‌نژاد وارد است، ما تنها در دولت ایشان در وزارت بهداشت یک وزیر زن داشتیم ولی آقای روحانی اصلا این کار را هم انجام ندادند و پیش از روحانی هم در دولت‌های دیگر مثل آقای خاتمی در حوزه زنان اتفاق مهمی رخ نداد. من فکر می‌کنم این وعده‌ها و شعارها همه استفاده ابزاری از زنان است. کما اینکه ما باید در طول این سال‌ها زنانی را در جایگاه معاونت‌ها و مدیر کلی می‌داشتیم که در این دوران امکان وزیر شدن این افراد وجود داشته باشد. درست که در این دوران هم افرادی بدون سابقه اجرایی در جایگاه وزارت قرار گرفته‌اند مانند وزیر جوان اما خیلی کم امکان چنین اتفاقی وجود دارد. وقتی فضا برای زنان نباشد آن‌ها نمی‌توانند پله پله به جایگاهی مانند وزارت دست پیدا کنند. اگر الان هم قرار باشد به صرف ظاهر وزیر زن انتخاب کنند چون قبل از این مدت امکانات برای آموزش زنان و پیشرفت پله پله‌ای آن‌ها برای دستیابی به جایگاه وزارت فراهم نشده است در این شرایط وزیر زن با کوچکترین اشتباه کاملا انگشت نما میشود و سیل انتقادات به سمت آن‌ها به واسطه جنسیتشان روانه میشود. در حالی که ما می‌دانیم اغلب زنان فضا و امکانات نداشته‌اند که در این سیستم سلسله مراتبی رشد بکنند.یکدفعه قرار گرفتن زنان بدون آموزش در جایگاه وزیر تنها انتصابی ویترینی خواهد بود. به نظر من بخش بزرگی از جامعه الیت و تاثیرگذار فریب این وعده‌ها را نخواهند خورد.حفظ جایگاه و شان زنان و قرارگیری آن‌ها در مناصب مناسب صرفا به این شعارها محدود نخواهد شد و قرار نیست با این شعارها نه زنان و نه جامعه نخبگان فریب بخورند.»
مطالبات زنان ابزاری برای کسب رای
رایحه مظفریان فعال حوزه زنان هم به آفتاب یزد گفت: «یک معیاری وجود دارد که اگر بر آن اساس وضعیت زنان هرکشوری را بررسی کنیم می‌توانیم توسعه فرهنگی و اجتماعی کشورها را بسنجیم.در طول این سال‌ها اتفاق قابل توجهی در حوزه زنان رخ نداده است. برخی از آقایون اظهار می‌دارند که همین که زنان بیشتر توانسته‌اند مشغول به کار شوند یا ادامه تحصیل بدهند این‌ها موفقیت است. اما موفقیت باید با یک معیار درست جهانی سنجیده شود. متاسفانه در ایران یکی از علت‌های بی‌برنامگی در حوزه زنان همین است که ما اصلا معیار مناسبی نداریم و اصلا حدی وجود ندارد که بدانیم باید به کجا برسیم. بر فرض کاندیداها خواهان حضور زنان در کابینه خود هستند اما باید به چند سوال پاسخ دهند. اولا بگویند زن‌ها و دخترانشان قبل از انتخابات کجا بوده اند؟ آیا کنش اجتماعی و سیاسی داشته‌اند یا نزدیک انتخابات در عرصه سیاست برای تبلیغ پدران و همسرانشان آمده اند؟ دوم اینکه برنامه کاندیداها به طور مشخص برای زنان چیست؟باید کاندیداها مشخص کنند سلیقه شخصی شان معیار مطالباتشان برای زنان است یا خود مسئله زنان؟مشکل اساسی این است که ما دولتمرد داریم یعنی زمانی که در مقام‌های بالا مدیرتی از زنان پرسش می‌کنیم که برای زنان چه کاری انجام داده‌اید اظهار می‌کنند که من تنها حق یک رای دارم. این زن در برابر تمام مردان در جایگاه قدرت تنها یک حق رای دارد. بسیاری از دولتمردان تجربه زنانه ندارند و حامی پیشرفت و توسعه زنان نیستند، بلکه به صورت نمایشی این شعارها داده میشود. اگر کاندیداها ادعا دارند که وزیر زن معرفی می‌کنند آیا مجلس در ادامه این معرفی را تایید می‌کند؟آیا بعد از تایید کردن مجلس اجازه می‌دهد این زن در جایگاه بماند؟مسئله اساسی این است مطالبات زنان در هر شاخه‌ای بدون پاسخ باقی مانده است و تنها سرکوب و مسکوت شده است.برای بیش از چند ده سال است که موضوع رجل سیاسی یک مسئله مهم است و از شورای نگهبان خواسته شده است که تکلیف را با این واژه مشخص کند اما هربار به تعویق می‌افتد. آنقدر سطح مطالبات زنان پایین نگه داشته شده است که الان هنوز رفتن زنان به ورزشگاه مسئله است. اینکه حداکثر مطالبات زنان رفتن به ورزشگاه باشد باعث میشود مطالبات عمیق‌تر اصلا خودشان را نشان ندهند »/آفتاب یزد
