اینجا که نشد شاید سیاره ای دیگر!

به نقل از ibelieveinsci، ساخت یک ایستگاه فضایی سیاره مانند یا شبیه سازی کل سیاره، اتفاقی نیست که حداقل ما در طول زندگی خود شاهد رخ دادن آن باشیم. از طرفی اسکان روی یک سیاره که از قبل وجود داشته باشد، گزینه مناسب‌تری برای اقامت خواهد بود.

به گزارش بخش فناوری سایت خبرمهم، این روز‌ها همه می‌خواهند به فضا بروند و حتی برخی تمایل دارند منطقه‌ای جدید را در فضا ایجاد کنند. با توجه به خطرات جهانی مانند تغییرات آب و هوایی، جمعیت بیش از حد و شیوع بیماری‌های همه گیر، ایده خوبی است که یک طرح ثانویه برای بقای خود داشته باشیم. یعنی به فضا برویم و مکان‌هایی را پیدا کنیم که بتوانیم مستعمراتی به دور از زمین بسازیم.

ما معمولا در فیلم‌های علمی تخیلی، انسان‌ها را در چیز‌هایی به اندازه سیاره می‌بینیم. از مجموعه فیلم‌های جنگ ستارگان گرفته تا تاسیسات سیاره‌ای در سری فیلم‌های پیشتازان فضا. افراد ایده‌پردازی مانند ما برای سال‌ها به فکر ساختن یک سیاره قابل سکونت بودند اما سوال اینجاست که آیا ما می‌توانیم یک سیاره قابل سکونت را از صفر بسازیم؟ و اگر پاسخ مثبت است، چگونه می‌توانیم این کار را انجام دهیم؟

شرایط اولیه برای زندگی

برای شروع، اگر بخواهیم در یک سیاره مصنوعی زندگی کنیم، باید مکان مناسبی برای آن در فضا پیدا کنیم. این مکان باید در محدوده قابل دوام باشد. این بدان معناست که مدار این سیاره مصنوعی یا فاصله آن از نزدیکترین ستاره‌ها، باید از نظر دمایی مناسب باشد تا بتوان روی آن سکونت داشت. اگر سیاره خیلی نزدیک به ستاره باشد قطعا گرما از حد نیاز بیشتر خواهد بود و اگر خیلی از ستاره دور باشیم، انسان‌ها از سرما یخ می‌زنند. علاوه بر این انسان‌ها به منبع فراوان آب نیاز خواهند داشت، زیرا بدون آب زندگی وجود ندارد.

علاوه بر این، ما به جوی با هوای قابل تنفس، گرانشی پایدار شبیه به زمین و چرخه مناسب روز و شب نیاز داریم. اگر بتوانیم این پیش نیاز‌ها را بدست آوریم، آنگاه می‌توانیم به فکر ساختن یک سیاره قابل سکونت از صفر باشیم.

اصطلاح سیاره مصنوعی قابل سکونت را می‌توان به دو صورت تفسیر کرد. تفسیر تحت الفظی این است که با تبدیل یک قطعه سنگ عظیم به شکل کروی، یک سیاره را شبیه سازی کنیم؛ مثل دیگر سیاره‌های منظومه شمسی. توضیح دیگر، ساخت یک ماهواره عظیم در فضا یا حتی یک ایستگاه فضایی کروی است، همانطور که در فیلم جنگ ستارگان شاهد آن بودیم. هر یک از این گزینه‌ها برای مهندسان و دانشمندان چالشی دشوار خواهد بود، اما گزینه دوم قابل اجراتر است.

ایستگاه فضایی سیاره مانند

ساخت یک ایستگاه فضایی سیاره مانند آسان‌تر از ساخت یک سیاره غول پیکر شبیه زمین است. بزرگترین ایستگاه فضایی که تاکنون ساخته شده کمتر از ۰.۲ کیلومتر قطر دارد. وقتی ایستگاهی مانند این را با قطر ۱۲ هزار کیلومتری زمین مقایسه کنید، ایستگاه فضایی شبیه یک کوتوله به نظر می‌رسد.

برای اینکه به درستی بزرگی ساخت یک ایستگاه فضایی بزرگ را درک کنید، باید بگوییم در صورتی که قطر مورد نظر برای ساخت ایستگاه را ۱۲۰ کیلومتر فرض کنید و بخواهید آن را مانند ناو‌های هواپیمابر بسازیم که جنس آنها عمدتا از فولاد است، به حدود یک کوادریلیون تن فولاد نیاز داریم. حتی با پیشرفت‌های فنی که تاکنون صورت گرفته، برای تولید این میزان از فولاد به تنهایی بیش از ۸۰۰ هزار سال نیاز است. در حال حاضر ما قادریم سالانه ۱.۸ میلیارد تن فولاد در سراسر جهان تولید کنیم.

تنها راه حل برای به دست آوردن مواد اولیه برای ساخت چنین ایستگاهی، تهیه آن از خود فضا و عدم اتکا به منابع زمینی است. برای انجام این کار باید در سیارک‌ها و حتی کره ماه نیز استخراج انجام دهیم. شرکت‌های زیادی روی این ایده کار می‌کنند و مطالعات زیادی روی این موضوع در حال انجام است.

با فرض اینکه به هر روشی بر این چالش غلبه کنیم و مواد خام را بدست آوریم، برای ساختن کره‌ای که در آن ساکن خواهیم شد، به ربات‌های پیچیده‌ای نیاز خواهیم داشت که قادر به فعالیت در گرانش کم هستند.

ما باید یک ایستگاه فضایی سیاره مانند بسازیم که دارای جاذبه زمین مانند باشد، زیرا بدن ما به جاذبه نیاز خواهد داشت. فضانوردانی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی به مأموریت‌های طولانی می‌روند، اغلب کاهش توده استخوانی، فشار خون پایین و سایر مشکلات ناشی از گرانش کم را تجربه می‌کنند. در حالی که ایده ساخت یک ایستگاه فضایی سیاره مانند عالی به نظر می‌رسد، اما احتمالا از ثبات ضعیفی رنج خواهد برد.

مارک همپسل، مهندس هوافضا که برای شرکت فضایی خصوصی بریتانیا به نام «ری‌اکشن انجینز» کار می‌کند، یک مطالعه در مورد امکان ساخت یک سیاره شبیه سازی شده ارائه کرده است. همپسل بر این عقیده است که نیازی به بازتولید زمین در اندازه اصلی آن نیست و ساختن یک نسخه کوچکتر از آن کافی خواهد بود. براساس محاسبات او، مهندسان برای دستیابی به گرانشی شبیه به زمین در یک سیاره مصنوعی، می‌توانند یک دهم جرم زمین را در شکلی کروی به اندازه ماه ایجاد کنند.

شبیه سازی طبیعت

سیارات صخره‌ای مانند زمین از بقایای موادی که در زمان تولد خورشید از خورشید به وجود آمده، خلق شده اند. این باقیمانده‌ها با هم آمیخته شدند و قطعات و جرم در طول میلیون‌ها سال با هم ترکیب شدند و سیاره مناسب را تشکیل دادند. همپسل فکر می‌کند که می‌توانیم فرآیند ساخت سیارات را در طبیعت شبیه‌سازی کنیم.

همپسل پیشنهاد می‌کند برای تسریع این فرآیند، باید یک مرکز همجوشی پیچیده در نزدیکی خورشید بسازیم، جایی که مواد مورد نیاز برای ایجاد سیاره جدید را می‌توان جمع آوری کرد. عناصر متراکم مانند اسمیم، ایریدیوم و پلاتین انتخاب‌های خوبی برای ساختن سیاره خواهند بود. به گفته همپسل، اگر بتوانیم سیاره‌سازی را در این فرآیند تسریع کنیم، هزاران سال طول می‌کشد تا یک سیاره به این شکل بسازیم.

ایجاد حیات روی ماه یا سیاره‌های دیگر

به جای این دو ایده‌ای که در این گزارش مطرح شد، یک گزینه بهتری نیز مطرح شده است و آن هم احیاء و ایجاد شرایط زندگی در یک سیاره دیگر است. به این ترتیب، ما نیازی نداریم که یک سیاره را از ابتدا بسازیم. تنها کاری که ما باید انجام دهیم این است که سیاره مورد نظر یا ماه را دستکاری کنیم تا محیط آن قابل سکونت باشد. برای مثال، می‌توانیم یک انفجار هسته‌ای در مریخ انجام دهیم تا جَو آن را تا حد لازم گرم کنیم و سپس راهی پیدا کنیم که جو این سیاره، اتمسفری شبیه به زمین پیدا کند. بسیاری از محققین بر این باورند که این فرآیند ممکن است ظرف چند چند دهه آینده ممکن شود.

در نهایت به این نتیجه می‌رسیم که ایده ساختن یک سیاره از صفر تا صد، به عنوان یک داستان علمی تخیلی مناسب است، اما در واقعیت و حداقل در آینده نزدیک امکان پذیر نیست. /yjc