معلمان بدون تست روان؛ بمب ساعتی در مدارس ایران!
خبرمهم: نیکنژاد، کارشناس آموزشی: گزینش معلمان بیشتر براساس معیارهای ایدئولوژیک و سیاسی انجام میشود، در حالی که مسئله امنیت ۱۷ میلیون دانشآموز مطرح است!

نیکنژاد، کارشناس آموزشی: دانشآموزی که مورد تعرض قرار میگیرد، اغلب نمیداند چه اتفاقی در حال رخ دادن است. چرا؟ چون هیچگاه آموزش لازم را دریافت نکردهاست. متأسفانه هر بار کارشناسان بر ضرورت آموزش جنسی تأکید میکنند، با تابوهای اجتماعی و حتی مخالفت خانوادهها روبرو میشویم که میگویند این آموزشها موجب کنجکاوی فرزندانشان میشود. اما سکوت چه عواقبی دارد؟/ امروز دغدغه اصلی آموزش و پرورش نه پرورش معلمان شایسته، بلکه مدیریت بودجه ناکافی و کنترل مدارس است؛ آن هم نه برای بهبود کیفیت آموزش، بلکه برای جلوگیری از شنیده شدن صدای شادی و خنده دانشآموزان است.
به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، در پی اخبار نگرانکننده درباره تعرض به دانشآموزان در شهر ری و اظهارات رئیس مرکز اطلاعرسانی وزارت آموزش و پرورش مبنی بر عدم انجام مستمر تستهای سلامت روان معلمان، محمدرضا نیکنژاد، کارشناس حوزه آموزش، در گفتوگو با مطهــره حیدری، خبرنگار گروه رسانهای «خبرهای فوری مهم» بر ضرورت نظارت سیستماتیک بر سلامت روان معلمان و آموزشهای پیشگیرانه در مدارس تأکید کرد و با رد ادعای انجام دورهای تستهای سلامت روان معلمان، گفت: عدم اجرای تستهای سلامت روان معلمان؛ یک غفلت بزرگ است. وقتی گفته میشود تستها بهصورت مستمر انجام نمیشود، یعنی در برخی موارد یا دورههای خاص اجرا شده است. اما در طول سالهای فعالیت من در حوزه آموزش، هرگز شاهد اجرای چنین تستهایی نبودهام. متأسفانه گزینش معلمان عمدتاً بر اساس معیارهای ایدئولوژیک و سیاسی است، در حالی که بسیاری از معلمان امروز حتی از مسیر تربیت معلم و آموزشهای حرفهای عبور نمیکنند و به دلیل کمبود نیرو، با حداقل دورههای آموزشی وارد کلاسهای درس میشوند.
فراموشیِ تکرارشونده آسیبهای اجتماعی در مدارس
وی با اشاره به بیتفاوتی سیستم آموزشی نسبت به سلامت روان معلمان، افزود: متأسفانه پس از هر حادثهای، پس از مدتی موضوع به فراموشی سپرده میشود تا فاجعهای دیگر رخ دهد. این نشاندهنده نبود دغدغه پیگیری است. معمولاً اولین واکنش مسئولان، پنهانکاری است و اگر خبر رسانهای شود، صرفاً به برخورد با معلم خاطی بسنده میکنند. در حالی که حدود یک میلیون معلم و ۱۷ میلیون دانشآموز در معرض چنین خطراتی هستند. باید ساختاری برای حمایت از حقوق دانشآموزان، بهویژه در سنین پایین، ایجاد شود.
نیاز به برنامهریزی آموزشی و مقابله با تابوهای اجتماعی
نیکنژاد با تأکید بر لزوم آموزشهای پیشگیرانه، بیان کرد: برنامهریزی آموزشی یک ضرورت جدی است. آیا دانشآموزی که مورد تعرض قرار گرفته، اصلاً میداند چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟ قطعاً خیر، چون آموزش ندیده است. این آموزشها باید از سوی خانواده و مدرسه ارائه شود. متأسفانه هرگاه کارشناسان پیشنهاد میدهند آموزش جنسی در مدارس اجرایی شود، با تابوهای اجتماعی روبهرو میشویم. برخی خانوادهها مخالفند و میگویند این آموزشها موجب کنجکاوی فرزندانشان میشود، در حالی که کودکان به هر حال در معرض این اطلاعات قرار میگیرند. مشکل فقط سیستم نیست، بخشی از جامعه نیز مقاومت میکند.
لزوم ایجاد چارچوب قانونی و نظارت مستمر
این کارشناس آموزشی در پایان خاطرنشان کرد: باید چارچوب مشخصی در قالب بخشنامه یا قانون تدوین و به برنامه درسی افزوده شود. نظارت مستمر نیز حیاتی است. مهمتر از همه، این است که هر فردی نباید به صرف داشتن مدرک، معلم شود. تستهای شخصیتی و سلامت روان باید برای تمام داوطلبان تدریس اجباری باشد. متأسفانه امروز دغدغه آموزش و پرورش، تنها مدیریت بودجه ناکافی و کنترل مدارس برای جلوگیری از بروز شادی دانشآموزان و برخورد با عوامل مدرسه است تا از یک مدرسه سروصدای شادی و خنده دانشآموزان شنیده نشود.