به گزارش بخش حوادث سایت خبرهای فوری، این پرونده ۹ سال قبل در دادگاه کیفری استان تهران رسیدگی شد و سه متهم مجرم شناخته شدند. در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه ۷۱ وقت دادگاه کیفری برگزار شد، نماینده دادستان کیفرخواست را خواند و گفت: اواخر آذرماه سال ۸۸ خانواده‌ای با مراجعه به مأموران انتظامی شهریار در شکایتی اعلام کردند دو برادر آنها به نام‌های محمود ۴۳ ساله و مجید ۳۱ ساله یک ماه قبل از خانه خارج شده و بازنگشته‌اند.
آنها با اعلام این شکایت، زنی به نام منیژه را به‌عنوان مظنون معرفی کردند. پس از دستگیری این زن مشخص شد دو مرد افغان و یک مرد ایرانی، دو برادر را به قتل رسانده و اجساد آنها را داخل چاه انداخته‌اند. به‌این‌ترتیب متهمان دستگیر شده و در بازجویی مدعی شدند به‌دلیل ارتباط پنهانی با منیژه و باج‌گیری محمود از آنها با نقشه‌ای از قبل تعیین‌شده محمود را به آنجا کشاندند تا او را به قتل برسانند، اما چون برادرش، مجید، همراهش بود، او را نیز به‌شدت زخمی کردند و پس از گذشت سه روز جسم نیمه‌جان آنها را در داخل چاهی در باغ انداختند. در ادامه با حضور مأموران پلیس و سازمان آتش‌نشانی جنازه این دو برادر از داخل چاه بیرون کشیده شد. نماینده دادستان در جلسه دادگاه با توجه به اعترافات مقرون به واقع متهمان و سایر مدارک پرونده درخواست صدور حکم قانونی کرد. سپس اولیای‌دم دو برادر در جایگاه قرار گرفتند و تقاضای صدور حکم قصاص کردند. در ادامه منیژه در جایگاه قرار گرفت و پس از تفهیم اتهام زنای محصنه و شرکت در این درگیری مرگ‌بار مدعی شد سه متهم را می‌شناسد اما ارتباطی با آنها نداشته و فقط با محمود و برادرش مجید آشنا بود. این زن مدعی شد اعترافاتش در مراحل قبلی تحت فشار بود. او گفت: از آنجا که متهمان بعد از انجام قتل می‌ترسیدند آنها را لو بدهم، مرا سه روز زندانی کردند. او در پاسخ به اینکه چرا متهمان پس از پرداخت ۲۰ هزار تومان پول نقد و یک گونی برنج و روغن و دیگر مواد غذایی تو را با آژانس به خانه‌ات رساندند، گفت: باج دادند تا آنها را لو ندهم. متهم درباره آشنایی با محمود، یکی از مقتولان، گفت: در تهرانسر با او آشنا شدم و او از من درخواست دوستی کرد. باوجود مخالفت اولیه، بالاخره مجبور به ارتباط پنهانی با او شدم. او هر جا که می‌رفت مرا با خود میبرد تا اینکه یک روز وقتی مرا به خانه‌اش برد، همسرش من و محمود را کتک زد. پس از این اظهارات، وکیل متهم با رد اتهامات وارده مدعی شد که طبق قانون موکلش شرایط ارتکاب زنای محصنه را نداشته است. در ادامه رسیدگی به پرونده، مجتبی ۲۷ ساله در جایگاه قرار گرفت. او با رد اتهام مشارکت در قتل عمد گفت: فقط یک ضربه به صورت محمود زدم. شب حادثه من به شادمهر –یکی‌دیگر از متهمان- که در دماوند زندگی می‌کرد، زنگ زدم و به او گفتم حسین-متهم دیگر- با تو کار واجبی دارد و باید خودت را به شهریار برسانی، بعد هم او آمد و با محمود و برادرش، مجید، درگیر شد و پس از زخمی‌کردن آنها جسم نیمه‌جانشان را داخل چاه انداخت. پس از اظهارات این متهم شادمهر و حسین در جایگاه قرار گرفتند و پس از تفهیم اتهام هر یک ارتکاب قتل را به گردن دیگری انداخت. در نهایت بعد از پایان جلسه دادگاه قضات وارد شور شدند و هر سه متهم را به قصاص به جرم مشارکت در سه فقره قتل عمد و صد ضربه شلاق و ۱۰ سال حبس محکوم کردند. با گذشت ۱۰ سال از حادثه از آنجایی که دو متهم موفق به جلب رضایت اولیای‌دم شده بودند، متهم سوم درخواست اعمال ماده ۴۲۳ را کرد. طبق این ماده قانونی متهمان به قتلی که مدت طولانی در زندان هستند اگر از سوی اولیای‌دم تعیین تکلیف نشوند می‌توانند با قرار وثیقه آزاد شوند. روز گذشته جلسه بررسی درخواست متهم در شعبه دوم دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد. متهم گفت: در این پرونده ۹ ولی‌دم وجود دارد من از شش نفر از آنها رضایت گرفته‌ام، اما هنوز موفق به جلب رضایت سه نفر از آنها نشده‌ام. اگر از زندان خارج شوم امکان اینکه بتوانم رضایت بگیرم بسیار زیاد است. من ۱۰ سال است که در زندان هستم دو هم‌جرم دیگرم رضایت گرفتند و آزاد شدند من هم رضایت اکثریت اولیای‌دم را جلب کرده‌ام و حالا درخواست تعیین تکیلف دارم. قضات بعد از گفته‌های این مرد برای تصمیم‌گیری درباره درخواست او وارد شور شدند. /شرق
