اما و اگرهای تفاهم‌نامه ۴۰ میلیارد دلاری نفتی با روس‌ها
خبرمهم: با سفر 28 تیرماه پوتین به تهران مسائل مختلفی پیرامون گسترش همکاری‌های دو جانبه میان دو کشور مطرح شد که در آن میان تفاهم‌نامه نفتی ایران و روسیه، بسیار سروصدا کرد.
مهران حیدری
با سفر ۲۸ تیرماه پوتین به تهران مسائل مختلفی پیرامون گسترش همکاری‌های دو جانبه میان دو کشور مطرح شد که در آن میان تفاهم‌نامه نفتی ایران و روسیه، بسیار سروصدا کرد. پس از امضای این تفاهم‌نامه که حتی نحوه امضای آن به صورت آنلاین و آن هم بدون حضور مدیرعامل شرکت روسی بود، مدیرعامل شرکت ملی نفت از امضای بزرگترین سرمایه‌گذاری خارجی نفت و گاز ایران خبر داد و گفت: ارزش تفاهم‌نامه‌ای که امروز بین شرکت ملی نفت ایران و گازپروم روسیه امضا شد حدود ۴۰ میلیارد دلار است.
به گزارش بخش بین المللی سایت خبرمهم، از منظر تحلیلگران حوزه نفت و گاز با توجه به آنکه کشور ایران نیازمند سرمایه‌گذاری گسترده برای توسعه و تعمیر و نگهداری در این زمینه می‌باشد، در حالت کلی این تفاهم‌نامه قدمی مثبت قلمداد میشود اما سوالی که در این بین ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده، غیر الزام آور بودن آن است. بدین معنا که این سند صرفا تفاهم‌نامه بوده و در حوزه قرارداد طبقه‌بندی نمی‌شود. در اصل تفاهم‌نامه به معنای دستورکاری جهت مذاکره پیرامون موضوعی بوده و ممکن است بعدها به قرارداد تبدیل شود. همچنین مشابه این سند در سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶ توسط ایران و گازپروم روسیه امضا شده بود اما بعد از خروج آمریکا از برجام عملا به جایی ختم نشد.
با این اوصاف به نظر می‌رسد که خیلی نباید روی این تفاهم‌نامه حساب باز کرد و با توجه به پیشینه بدقولی روس‌ها در این مورد، فقط زمانی برای آن ارزش در نظر گرفت که تبدیل به قراردادی رسمی شود.
تاریخ ثابت کرده به روس جماعت نباید اعتماد کرد.