مرگ تراژیک در روستای ارمک بندر لنگه

به گزارش بخش حوادث سایت خبرمهم، صدای گریه در «ارمک» بندرلنگه بند نمی آید. هیچ کس از اداره کل حفاظت محیط زیست هرمزگان جرات ندارد تا به روستا زنگ بزند. ارمکی ها دور مادری جمع شده اند که روز سه شنبه گلوله ای در سینه فرزند محیطبانش نشست و جان او را که از حافظان کل و بز ها و قوچ و میش های هرمزگان بود، گرفت. محیطبانی به نام «محمد حسن نژاد»او ۲۳ سال به پای حیات وحش هرمزگان نشسته بود. دو سال محیطبان نمونه هرمزگان شده بود. حالا همه کارکنان اداره کل محیط زیست هرمزگان جمع شده اند دور هم با یک سوال بی جواب! آیا ارمکی ها تاب شنیدن خبر دوم را دارند؟ اگر بشنوند ضارب خودکشی کرده است، چه می گویند؟ ضاربی که آشناست! کارکنان محیط زیست هرمزگان دل داده اند به آرزو و التماس. قصه با جان باختن محمد حسن نژاد تمام نمی شود. وقتی ضارب به سینه حسن نژاد می زند، به سمت کوه می دود. آنقدر می دود تا از نفس می افتد. جایی می ایستد که نه راه پس دارد و نه راه پیش! آیا او وقتی ماشه را به سمت خود چکاند تا از مهلکه بگریزد، می دانست آن که بر خاک افکند دایی محمدش بود؟ افشین عسگری مدیر اداره دریایی سازمان حفاظت ازمحیط زیست هرمزگان که به نمایندگی اداره به بندر لنگه رفته است پاسخی برای این سوال ندارد. او به «ایران» می گوید: «شاید اصلا نداند که دایی اش را کشته است! شاید چون آدم کشته دچار عذاب وجدان شده و خودکشی کرده است!» محیط زیستی ها وقتی با «ایران» حرف می زنند اطمینان ندارند آنکه سینه حسن نژاد را شکافت خواهرزاده او باشد. شاید هم از آرزویشان حرف می زنند. آرزو می کنند ضارب غریبه باشد با دایی محمد نسبتی نداشته باشد. مدام می گویند وضعیت خانواده حسن نژاد جوری نیست که از آنها سوالی پرسیده شود. توانی هم برای تماس با ارمک ندارند. عسگری می گوید: «هیچ کس جرات نمی کند زنگ بزند. مگر میشه به مادری زنگ زد و گفت بیا جسد نوه ات را شناسایی کن تا مطمئن شویم آنکه خانه خرابت کرد نوه ات بود. کدام مادر تاب همزمان از دست دادن پسر و نوه اش را دارد؟ «دادستانی برای شناسایی ضارب از یکی از اهالی روستا خواسته بی سر و صدا بیاید و جسد را شناسایی کند. عسگری احتمال می دهد که یکی از اعضای شورای روستا برای شناسایی می آید. محیط زیستی ها در بندرعباس خدا خدا می کنند ضارب خواهرزاده همکارشان نباشد.

روستای ارمک زمین کشاورزی ندارد! بیکاری یکی از دلایلی است که باعث می شود برخی از اهالی اسلحه به دست بگیرند و به سمت محیط زیست نشانه بروند تا از رهگذر آن نانی به سفره آورند. به گفته سرهنگ جمشید محبت خوانی در این درگیری دو شکارچی به ضرب گلوله مستقیم به سینه محیطبان حسن نژاد او را شهید می کنند و از منطقه متواری می شوند. محیطبان حسن نژاد جلیقه ضد گلوله نداشته است. جلیقه هایی که در دو سال گذشته خریداری شد اما تا به امروز نتوانست جان هیچ کدام از محیطبان ها را نجات بدهد. محیطبان های هرمزگانی پیش از این به «ایران» گفته بودند که جلیقه ها سنگین است و گرمای هرمزگان تحمل آهن ها را سخت تر می کند. آنها باز هم محیط زیست را انتخاب می کنند. نجات جان کل و بز و قوچ و میش های دره گنو را به جان خودشان ترجیح می دهند. جلیقه ها را کنار می گذارند تا در حین عملیات تعقیب و گریز راحت تر تردد کنند. محیطبان حسن نژاد چهارمین محیطبانی بود که در ۱۰ سال گذشته جان بر سر حفاظت ازحیات وحش هرمزگان گذاشت. پیش از او بهروز رخش بهار، پرویز هرمزی و محمد دهقانی به ضرب گلوله شکارچیان جان باختند. این در حالی است که افشین عسگری می گوید محیط زیست هرمزگان و مناطق چهارگانه اش همچنان از کمبود محیطبان رنج می برند. دایی محمد هفتمین محیطبانی بود که در دو سال گذشته محیط زیست را سوگوار کرد. او ۱۴۱ مین محیطبانی بود که ایران از دست داد. او تلخ ترین قصه را برای محیط زیست ایران نوشت! قصه ای که پیش از این تنها در داستان و روایت ها بود! تراژدی ای چون مرگ سهراب و رستم!./ایران