کرونا، قاتل باشگاه‌های بدنسازی
خبرمهم: قرار شده به باشگاهداران ١٦میلیون تومان وام پرداخت شود، اما آیا هزینه یک باشگاه در زاهدان با هزینه یک باشگاه در خیابان فرشته تهران یکسان است؟ آن کسی که در خیابان‌های بالای شهر تهران باشگاه دارد، ماهانه فقط ٦٠، ٧٠میلیون تومان باید اجاره بدهد. علاوه بر این مربیان این باشگاهها بیکار هستند. خودم مربی یک باشگاه هستم که سه ماه است بیکارم. اجاره خانه و خرج زندگی‌ام را چگونه باید بدهم؟ بارها هم بحث تشکیل صندوق حمایت از قهرمانان در فدراسیون مطرح شده، اما کسی آن را جدی نگرفته است.
به گزارش بخش ورزشی سایت خبرمهم، باشگاه‌های بدنسازی در یک دهه اخیر به پرطرفدارترین مراکز ورزشی در سراسر ایران تبدیل شده‌اند و اکثر مردم حداقل برای یکی – دو مقطع گذرشان به این باشگاهها افتاده است. در جریان اتفاقاتی که بعد از شیوع ویروس کرونا در ورزش ایران رخ داد، باشگاه‌های بدنسازی زودتر از همه مراکز ورزشی تعطیل شدند و به نظر می‌رسد آخرین بازگشایی در بین اماکن ورزشی هم مربوط به آنها باشد. البته در این میان با تصمیم وزارت ورزش کمکی به صورت وام به باشگاهداران و مربیان پرداخت شده است اما به نظر می‌رسد زیانی که این قشر در دو ماه اخیر متحمل شدند، خیلی بیشتر از این مبالغ باشد.
ضرر ۵٠٠هزار نفری
باشگاه‌های بدنسازی در روزهای اولیه شیوع ویروس کرونا در ایران به طور کامل تعطیل اعلام شدند و در صف بازگشایی دوباره با توجه به روند نزولی مبتلایان به کرونا در رده‌های آخر قرار دارند. این اتفاق باعث شده تا باشگاهداران و مربیان بدنسازی که در باشگاهها فعالیت می‌کنند، به شدت از تعطیلی متضرر شوند. ناصر پورعلی‌فرد، رئیس فدراسیون بدنسازی با حضور در جلسه چند روز قبل ستاد مبارزه با کرونا در ورزش گفته بود: «تعطیلی باشگاه‌های بدنسازی معیشت بیش از ۵٠٠ هزار نفر را تحت‌تأثیر قرار داده است.»
کمک دولتی در قالب وام ١۶ میلیونی
با این که برخی از مالکان باشگاه‌های بدنسازی مثل سایر اصناف از مستاجران خود در ماه‌های اخیر اجاره دریافت نکردند یا مبلغ اجاره را کاهش دادند، دولت هم سعی کرده با ارایه تسهیلات در قالب یک بسته ١۶ میلیونی به مربیان و باشگاهداران کمک کند. مبلغ این تسهیلات برای هر کدام از باشگاهداران و مربیان ٨میلیون تومان است، یعنی در مجموع به هر باشگاه بدنسازی و مربی‌اش ١۶میلیون تومان پرداخت میشود. البته در هر استان، اداره‌های کل ورزش باید باشگاهداران را طبق درخواست خودشان به وزارت ورزش معرفی کنند. مثلا از استان همدان آن طور که اعلام شده بود، ۴٠٠ باشگاه این تسهیلات را دریافت خواهند کرد.
کمک به باشگاه زاهدانی یا خیابان فرشته تهران یکسان است!
به نظر می‌رسد در جلسه‌ای که با حضور مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون بدنسازی برگزار شده، کسی به این موضوع فکر نکرده است که هزینه‌های یک باشگاه در تهران و یک شهرستان دورافتاده یکسان نیست! به همین علت وام برای همه باشگاهداران در سراسر کشور با مبلغ یکسانی در نظر گرفته شده؛ اتفاقی که ممکن است مشکلات یک باشگاهدار در برخی شهرستان‌ها را به علت هزینه‌های پایین حل کند، اما قطعا باشگاهداری که در شمال شهر تهران هزینه‌های زیادی دارد، با وام ٨ یا ١۶ میلیونی باز هم از پس ضررهای هنگفتی که کرده است، برنمی‌آید.
حسین جلالی یکی از قهرمانان پرورش اندام ایران و جهان معتقد است فدراسیون نتوانسته به وظیفه خود در قبال باشگاهداران عمل کند: «باشگاهها بیش از دو ماه است که تعطیل هستند. حدود ١٠ روز قبل جلسه با حضور وزیر ورزش برگزار شده است که درباره حق و حقوق مربیان و باشگاهداران تصمیم‌گیری شود. کسانی که از فدراسیون به‌عنوان نماینده رفته بودند، نتوانستند از حقوق باشگاه‌های بدنسازی به خوبی دفاع کنند. قرار شده به باشگاهداران ١۶میلیون تومان وام پرداخت شود، اما آیا هزینه یک باشگاه در زاهدان با هزینه یک باشگاه در خیابان فرشته تهران یکسان است؟ آن کسی که در خیابان‌های بالای شهر تهران باشگاه دارد، ماهانه فقط ۶٠، ٧٠میلیون تومان باید اجاره بدهد. علاوه بر این مربیان این باشگاهها بیکار هستند. خودم مربی یک باشگاه هستم که سه ماه است بیکارم. اجاره خانه و خرج زندگی‌ام را چگونه باید بدهم؟ بارها هم بحث تشکیل صندوق حمایت از قهرمانان در فدراسیون مطرح شده، اما کسی آن را جدی نگرفته است.»
ضرر میلیاردی یکی از باشگاهداران تهرانی
شاهین امیرعظیمی یکی از باشگاهداران تهرانی در منطقه شیان درباره وام ١۶ میلیونی در نظر گرفته شده برای کمک به باشگاهداران و مربیان می‌گوید: «این وام در شرایطی پرداخت میشود که لیست بیمه رد شده باشد؛ در حالی که معمولا باشگاهداران لیست بیمه رد نمی‌کنند، چون مربیان حقوق‌بگیر نیستند و درصدی کار می‌کنند. این مبالغ برای ما که در تهران هزینه‌های زیادی داریم، مشکلی را حل نمی‌کند. از پنجم اسفندماه باشگاه تعطیل شده است و هیچ دریافتی نداشتیم. بخش خصوصی هم اجاره‌اش را می‌گیرد. حالا برخی مثل صاحب مالک ما لطف داشتند و ۵٠درصد تخفیف دادند. در تهران ٣هزارو٧٠٠ باشگاه داریم که نهایتا ۵٠٠ باشگاه دولتی هستند و بقیه باید اجاره بدهند.»
او در پاسخ به این سوال که ضرر خود در دو سه ماه اخیر را تخمین زده است، عنوان می‌کند: «من به جز اجاره باشگاه برای ٢١ نفر بیمه رد می‌کنم که جزو کارمندان مجموعه و مربیان هستند. برخی از آنها در همان مجموعه زندگی می‌کنند که هزینه وسایل نظافتی و غذای آنها را هم اضافه کنید. هزینه آب، برق و گاز هم هست. این را هم در نظر بگیرید که من در ٧٠ روز اخیر هیچ درآمدی نداشتم. ضرری که من کردم، خیلی زیاد و میلیاردی است. در ضمن باشگاهداران بر اساس درآمدی که دارند، به مردم بدهکار هستند. اکثرا وقتی دستگاه خریداری یا تعمیرمی‌کنند، چک می‌دهند، همین امر باعث شده خیلی از باشگاهداران در این مدت ملک خود را تحویل دهند. حداقل سه – چهار نفر را خودم می‌شناسم که به علت نبود درآمد قید باشگاهداری را زدند.»
امیرعظیمی درباره این که پیشنهادی برای بازگشایی باشگاه‌های بدنسازی دارد، می‌گوید: «می‌توانیم باشگاهها را دسته‌بندی کنیم؛ همان‌طور که جواز باشگاهها دسته‌بندی شده است. برخی باشگاهها طبق جواز ویژه هستند و وسعت آنها زیاد است. می‌توانیم با یک برنامه‌ریزی مناسب با توجه به وسعت فضا در هر ساعت تعداد محدودی از افراد را به باشگاه راه دهیم. باشگاهها خودشان باید تعهد دهند که گندزایی و ضدعفونی کنند. باور کنید با این که باشگاه تعطیل است، ما حدود ٢٠میلیون برای مواد ضدعفونی‌کننده هزینه کردیم. ورزشکاران باید هم از دستکش استفاده و هم فاصله ایمنی را رعایت کنند. با این سیستم می‌توان حداقل تعدادی از باشگاهها که شرایطش را دارند، بازگشایی کرد.»/شهروند
