در آمار برتر از چین بودیم اما؛امیدی که با ۲۶ شوت ناامید شد!

به گزارش بخش ورزشی سایت خبرهای فوری، هیچ معجزه ای اتفاق نیفتاد.همه چیز طبق همانی که انتظار داشتیم پیش رفت و حسرت ایران برای حضور در رقابت های فوتبال المپیک به ۴۸ سال رسید. حتی در روزی هم که کره جنوبی توانست رقیب مستقیم ما برای صعود یعنی ازبکستان را از مقابل بردارد،ایران نتوانست مقابل چین از پیش حذف شده به اندازه کافی گل بزند تا تیم امید،بازهم ره به جایی نبرد و ناکام همانند دوره های پیشین به وطن بازگردد.

از بحث تغییر سه سرمربی در راه این مسابقات ظرف مدت چند ماه،صلاحیت فنی حمید استیلی و همکارانش که از همان اول مورد سوال بود و همچنان هست،عدم دعوت بازیکن آماده ای مثل عارف غلامی به تیم امید،تغییرات عجیب و غریب پست بازیکنان،استفاده از آن ها در مناطق غیرتخصصی و نیمکت نشین کردن یکی از بهترین بازیکنان نیم فصل اول لیگ برتر یعنی مهدی قائدی که عبور کنیم، به بازی روز گذشته تیم امید در دور سوم مرحله گروهی رقابت های انتخابی المپیک ۲۰۲۰ مقابل چین می رسیم. مسابقه ای که در آن ایران احتیاج به برد با اختلاف بیش از یک گل داشت و باید چشم انتظار شکست ازبک ها مقابل کره جنوبی می ماند.اتفاقی که رخ داد و کره به وظیفه اش خیلی خوب عمل کرد اما گویا ایران خود به دست خود گره صعودش را آنقدر کور کرد که در نهایت باز نشد که نشد.

مطابق آمار بازی روز گذشته، شاگردان حمید استیلی ۶۰ درصد مالک توپ بودند، ۲۶ بار به سمت دروازه اژدهای زرد شوت زدند که ۹ بار آن در چارچوب بوده. این آمار در نگاه اول آمار خوب و قابل دفاعی است و نشان می دهد که تیم امید نمایشی هجومی مقابل چین داشته است.اما سوال این جاست که چرا از این ۲۶ شوت و ۹ ضربه به چارچوب،فقط یک بار و آن هم از روی نقطه پنالتی در آخرین دقایق بازی تیم ایران موفق به گلزنی مقابل تیمی شده که در دو بازی قبلی اش دو باخت را تجربه کرده؟ آیا فاز هجومی تیم متشکل از نفراتی مثل اللهیار صیادمنش،مهدی قائدی،محمد محبی،شکاری،شجاعی و بازیکنان دیگر که صاحب فرصت گلزنی شدند نباید بیشتر قدر این توپ ها را می دانستند؟ آیا اصلا کادر فنی تیم امید برنامه خاصی برای مهاجمان تیم در بازی دیروز داشت تا آن ها این گونه موقعیت ها را یکی پس از دیگری هدر ندهند و حسرت المپیک برای ما به نیم قرن نزدیک نشود؟ این ها سوالاتی است که کادر فنی تیم امید بد نیست پس از بازگشت به کشور به آن ها پاسخ دهد که البته اگر این اتفاق نیفتد کسی چندان متعجب نمی شود چرا که پاسخگویی حلقه مفقوده این روزهای مدیریت ورزش و فوتبال ایران است. /خبرآنلاین