پروفسور به چه فکر می کند؟

برانکو هر روز به نیمکت تیم ملی نزدیک‌تر می‌شود. نیمکتی که عاشقش بود و به دلیل آن‌که آن را در اختیار کارلوس کی‌روش می‌دید، حسابی دریای تیم ملی را طوفانی کرد تا آب خوش از گلوی سرمربی پرتغالی پایین نرود. حالا برانکو به آنچه آرزویش بود نزدیک شده است و به نظر می‌رسد هیچ مانعی در این راه وجود ندارد مگر آن‌که برانکو با توجه به آن‌که می‌داند نازش توسط این فدراسیون نامحبوب، خریدار دارد، به یکباره رقمش را سه برابر کند.
باندبازی را بپذیریم؟
برانکو ایوانکوویچ در سال ۲۰۰۱ همراه با میروسلاو بلاژ‌ه‌ویچ راهی ایران شد. او دو سال بعد زمانی که بلاژه‌ویچ نتوانست تیم ملی را به جام‌جهانی ۲۰۰۲ برساند، جای استادش را گرفت و تا سیزدهمین روز از جام جهانی ۲۰۰۶ (۲۱ ژوئن ۲۰۰۶) یعنی بلافاصله بعد از تساوی یک بر یک با آنگولا، سرمربی تیم ملی بود.
در روزهایی که برانکو سرمربی تیم ملی بود، حرف‌های زیادی درباره فضای حاکم بر تیم ملی گفته می‌شد. عده‌ای بر این باور بودند بازیکنان پرتعدادی که از فولاد راهی تیم ملی می‌شد، سهمیه‌ای است که برانکو برای دوست و هموطنش وینگو بگوویچ قائل شده و آنها کیفیت لازم برای بازی در تیم ملی را نداشتند؛ اما به تیم ملی دعوت می‌شدند تا بخش قابل توجهی از فهرست را به خود اختصاص دهند. البته تعداد بازیکنان فولادی تیم ملی در زمان حضور تیم ملی در جام‌جهانی ۲۰۰۶ به حداقل ممکن رسید چون برانکو در متزلزل‌ترین وضعیتش قرار داشت و درگیری رئیس وقت سازمان تربیت بدنی (علی‌آبادی) و رئیس وقت فدراسیون (دادکان) موجب شده بود او دیگر آن اطمینان سابق را به بقای خود نداشته باشد و به‌شدت به نتایج جام‌جهانی دل بسته بود.
عده‌ای دیگر هم معتقد بودند علاوه‌بر این، اتقاقات دیگری هم رخ داده بود. علی دایی در همان تیم مدعی بود که توی چشمش نگاه می‌کردند و به او پاس نمی‌دادند. او توسط عده‌ای از بازیکنان تیم ملی حمایت می‌شد؛ اما علی کریمی هرگز در آن گروه، دسته‌بندی نمی‌شد.
این فضا (که فوتبالی‌ها به آن باندبازی می‌گویند) سرانجام با یک امتیاز تیم ملی در جام‌جهانی ۲۰۰۶ و بلافاصله بعد از آن، تعلیق فوتبال ایران به دلیل برکناری محمد دادکان رئیس فدراسیون فوتبال ما، از بین رفت. تیم ملی در دوره گذار به افراد دیگری سپرده شد و برانکو هم تا مدت‌ها از فوتبال ما دور شد. او مالیاتی ۴۵۰ میلیون تومانی به اداره دارایی بدهکار بود که در آن زمان رقم قابل توجهی بود. برانکو البته سر حرفش ماند و بدهی‌اش را پرداخت نکرد. زمانی که در استانبول قرار شد سرمربی پرسپولیس شود، بدهی او توسط واسطه متمول آن قرار، پرداخت شد.

برانکو زمانی که به پرسپولیس آمد، تا مدت‌ها نسبت به جذب سیدجلال حسینی بی‌تفاوت بود. مقاومت او در شرایطی صورت می‌گرفت که همه می‌دانستند مشکل پرسپولیس آن روزها، دفاع میانی و دروازه‌بان نامطمئن است. مدیریت باشگاه اما سرانجام مقاومت او را شکست و سیدجلال و بیرانوند را به پرسپولیس آورد.
لجبازی‌های او البته به این دو نام ختم نمی‌شد و او مشکلات دیگری هم داشت.

اگر برانکو سرمربی تیم ملی شود، رامین رضاییان شاید اولین خط‌خورده فهرست تازه باشد. رضاییان که این روزها در السیلیه قطر توپ می‌زند رابطه‌ چندان خوبی با برانکو نداشت و بعد از سفر نافرجام به ترکیه، از چشم سرمربی پرسپولیس افتاد. بعد از بازگشت این بازیکن، برانکو حتی در زمان اضطرار هم ترجیح می‌داد صادق محرمی را به بازی بگیرد؛ اما از رضاییان استفاده نکند. البته رامین در این میان تنها نبود. مهدی طارمی هم چنین وضعیتی داشت و بالاخره مجبور شد از این تیم برود.

برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی‌روش جنگ بزرگی در ایران داشتند. کارلوس اعتقاد داشت بازیکنان داخلی کیفیت بین‌المللی ندارند و برای این‌که آماده جام جهانی شوند باید زودتر لژیونرشوند. از سویی برانکو چنین اعتقادی نداشت. بعد از یکی از بازی‌های ملی و در اوج این بحث‌ها، مربی وقت پرسپولیس بعد از بازی دوستانه تیم ملی و الجزایر مصاحبه‌ای انجام داد و به کنایه گفت: «همان‌طور که دیدید سردار آزمون و کریم انصاری‌فرد در دقایقی از بازی داشتند پرواز می‌کردند!» او در واقع هم جواب کی‌روش را داد و هم به انتقاد از عملکرد دو مهاجم ایران پرداخت. این اظهارنظر برانکو باعث ناراحتی شدید سردار شد، به شکلی که حتی پدر او در پیامکی به برانکو از او خواست تا عذرخواهی کند. بعد از آن همواره این شایعه وجود داشت که سردار با برانکو مشکل دارد و در صورتی که او به تیم ملی برود، کنار می‌کشد. حالا اما خبرهای جدیدی به دستمان رسیده است. آزمون به نزدیکانش گفته مشکلی با حضور برانکو ندارد و اگر او بخواهد قطعا تیم ملی را همراهی خواهد کرد. سردار اخیرا هم در مصاحبه‌ای گفته بود: «مگر ما با برانکو یا برانکو با ما چه کار داشته که بخواهیم مشکلی داشته باشیم؟ حتی دلخوری هم وجود نداشت و ندارد و اکنون هم اگر برانکو را هر جایی ببینم، به سمت او می‌روم، سلام می‌کنم و احترام می‌گذارم، چون برانکو زمانی برای تیم ملی ما و فوتبال ایران زحمات کشیده و اکنون هم سرمربی یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های ایران است. نه تنها به برانکو، بلکه من برای همه مربیان احترام قائل هستم.»

زمانی که برانکو در پرسپولیس حضور داشت چند بازیکن از جایگاهی ویژه نزد او برخوردار بودند و طبیعی است که حالا از حضور برانکو در تیم ملی خوشحال باشند.
مارک ویلموتس، سرمربی تیم‌ملی ایران اعتقادی به دعوت شجاع خلیل‌زاده به تیم ملی نداشت، همان‌طور که کارلوس کی‌روش چنین اعتقادی نداشت. البته بهانه کارلوس برای خط زدن نام این بازیکن کاملا موجه بود. او اولین کسی بود که شجاع را از مس کرمان به تیم ملی دعوت کرد. قبل از جام جهانی برزیل وقتی کارلوس روی نام این بازیکن و خلعتبری خط قرمز کشید، شجاع مصاحبه‌ای جنجالی علیه او کرد. در دعوای معروف کرانچار و کی‌روش، خلیل‌زاده پشت مربی کروات را گرفت و همچنین از دعوت بعضی بازیکنان به تیم ملی به‌شدت انتقاد کرد. بعد از جدایی کی‌روش خیلی‌ها تصور می‌کردند این بازیکن دعوت شود، ولی این اتفاق رخ نداد. حتی گمانه‌زنی‌هایی به وجود آمد مبنی بر این‌که خلیل‌زاده در لیست سیاه تیم ملی قرار دارد.
برانکو قبل از هر بازیکن دیگری به محسن ربیع‌خواه علاقه داشت و او را در نقاط مختلف زمین بازی می‌داد. او در دفاع چپ، دفاع میانی و هافبک دفاعی بازی کرد تا همه از او به عنوان پسر برانکو اسم ببرند. البته با وجود این علاقه، بعید است اسم این بازیکن را در فهرست تیم ملی ببینیم.
اولین پسر برانکو در پرسپولیس، فرشاد احمدزاده بود. بازیکنی که البته در پرسپولیس نماند. او در تمرین پرسپولیس گفته بود همه به دنبال دلارهای اروپایی می‌روند و من هم باید به فکر خودم باشم. او به شلاسک وروتسواف لهستان رفت تا جا برای ربیع‌‌خواه باز شود. او بعد از این انتقال ناموفق حتی جای خود را در پرسپولیس هم از دست داده است و هم بعید است به فهرست تیم ملی راه پیدا کند.
حالا با جدایی احتمالی مارک ویلموتس و حضور برانکو، شرایط برای خلیل زاده عوض خواهد شد. با خبر شدیم در صورتی که این مربی کروات به تیم ملی ملحق شود، به طور قطع خلیل‌زاده دعوت خواهد شد. برانکو علاقه بسیار زیادی به این مدافع دارد و در زمان حضور در پرسپولیس هم بعضا با وجود رفتارهای خشنی که شجاع در زمین داشت، به‌شدت از او حمایت می‌کرد. برانکو در همان زمان بارها مصاحبه کرد و گفت باید خلیل‌زاده به تیم ملی دعوت شود و برایش مبهم است، چرا کی‌روش از او استفاده‌ نمی‌کند. خلیل‌زاده در سه فصل گذشته لیگ برتر جزو برترین بازیکنان ایران بوده و طرفداران پرسپولیس بارها برای دعوت او به مربی تیم ملی فشار آورده‌اند. با توجه به این‌که شایعات از حضور قطعی برانکو در تیم ملی خبر می‌دهند، باید منتظر دعوت شجاع در فهرست بعدی تیم ملی ایران بود.
محمد انصاری هم در زمان حضور برانکو در پرسپولیس، جایگاهی مطمئن داشت و احتمال دارد دوباره به تیم ملی دعوت شود.
وضعیت استقلالی‌ها در این میان، وضعیت بازیکنان استقلال اصلا مشخص نیست. بازیکنان استقلال این روزها عالی کار می‌کنند و نتیجه این آمادگی، وضعیت استقلال در جدول رده‌‌‌بندی است. علی کریمی که این روزها عالی بازی می‌کند و خیلی هم خوب گل می‌زند، دیروز هم مقابل نساجی گل زد و عملکردی کم‌نقص داشت. وریا غفوری به خوبی با تفکرات تاکتیکی آندرا استراماچونی آشنا شده است. سیدحسین حسینی هم اگرچه در بازی جذاب تبریز مقابل تراکتور دو گل خورد؛ اما وضعیت کیفی مناسبی دارد. هواداران استقلال اگرچه از حضور برانکو روی نیمکت تیم ملی استقبال نمی‌‌کنند؛ اما منتظرند سرنوشت بازیکنان شایسته خود را ببینند.

اگر برانکو به تیم ملی بیاید، این بار دیگر اشتباهات دوره اول حضورش در تیم ملی را تکرار نمی‌کند. ضمن آن‌که این بار دیگر بگوویچی وجود ندارد تا از تیمش هفت بازیکن به تیم ملی دعوت شوند. برانکو این بار سعی خواهد کرد ترکیبی متوازن از تیم‌ها را در تیم ملی داشته باشد. ترکیبی که البته سعی می‌کند سهم پرسپولیس را در آن، به شکلی منطقی تعیین کند و همین انتخاب شاید بزرگ‌ترین دغدغه او در زمان اعلام هر فهرست باشد. شاید تغییر بزرگ برانکو در تیم ملی، پاک کردن ردپای کی‌روش در تیم باشد. یعنی خط زدن بازیکنانی که در تیم کی‌روش جایگاهی خاص داشتند. بازیکنانی نظیر مسعود شجاعی یا اشکان دژاگه. به این ترتیب او عامدانه کاری می‌کند تا فهرست تیم ملی به نام خودش نوشته شود نه فردی دیگر. /روزنامه جام جم