به گزارش بخش ورزشی سایت خبرهای فوری، رویه سالم و بدون اشکال انتخاب پیراهن تیم‌های ملی به این شکل است که فدراسیون‌ها بعد از مذاکره با نمایندگان برندها، بهترین پیشنهاد را برمی‌گزینند. به عنوان مثال تیم ملی اسپانیا بعد از بررسی پیشنهادات مختلف، با این استدلال که آدیداس پول بهتری نسبت به سایر تامین‌کنندگان به آنها پرداخت می‌کند، این برند را برمی‌گزیند.
بخشی از پول فروش پیراهن‌ها و مبلغی ثابت که سالانه توسط آدیداس به حساب فدراسیون فوتبال اسپانیا واریز میشود، یکی از محل‌های درآمدزایی این فدراسیون است. رویه‌ای عادی در تمام فدراسیون‌های فوتبال دنیا، جز فدراسیون فوتبال ایران. مسوولان فدراسیون برای فرار از پاسخگویی در مورد انتخاب‌های عجیب‌شان، بحث تحریم‌ها را باز می‌کنند. می‌گویند تحریم هستیم و به دلیل نقض گسترده قانون کپی‌رایت هیچ برندی حاضر نیست با فدراسیون فوتبال ایران همکاری کند. مشخص نیست حالا که به دلیل تحریم برندهای خارجی با ایران همکاری نمی‌کنند، چرا فدراسیون با برگزاری یک مزایده از برندهای داخلی نمی‌خواهد پوشاک مورد نیازش را تامین کند. برندهای باکیفیتی در ایران هستند که بعضی از آنها حتی تامین‌کننده البسه تیم‌های ملی کشتی و والیبال ساحلی امریکا و برخی کشورهای اروپایی هستند. همچنین طرح پیراهن تیم ملی ایران هم همواره مورد بحث است. اغلب تیم‌های ملی پیراهن‌هایی با شکلی ثابت دارند که المان‌های آن همیشگی است. اینکه یک بار طرح یوزپلنگ به پیراهن اضافه شود و یک بار طرح گل و بلبل و بار دیگر هیچ طرحی روی پیراهن نباشد، جلوه زیبایی ندارد و فدراسیون باید یک بار برای همیشه به یک طرح ثابت برسد. تیم ملی ایران از جام جهانی ۲۰۰۶ به این سو با برندهایی مثل پوما، دایی، جیووا، مجید، آل‌اشپورت و آدیداس همکاری کرده که در نوع خود بین تیم‌های ملی یک رکورد محسوب میشود. /روزنامه اعتماد
