به گزارش بخش ورزشی سایت خبرمهم، نسرین صفربیرانوند، علیرضا سرلک اهل الیگودرز است و ۲۴ سال سن دارد وی که از نوجوانی زیر نظر مربی پایه خود علی آرین کشتی را شروع کرده معتقد است: مسوولان ورزشی استان توجه چندانی به ورزشکاران ندارند و همین خود باعث شده بسیاری از آنها یا به استان‌های دیگر مهاجرت کنند یا قید ورزش را بزنند.
وی که در حال حاضر در اردوی تیم ملی به سر می‌برد و خود را برای مسابقات جام یاشار در ترکیه آماده می‌کند، می‌گوید: برای من موفقیت شاد کردن دل مردم است و برای دست یابی به این هدف تمام تلاش خود را به کار می‌گیرم.
با این کشتی گیر جوان که هدفش حضور در مسابقات المپیک است، گفت‌وگوی کوتاهی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
از ورودتان به عرصه کشتی بگویید.
مقطع راهنمایی بودم که به واسطه ارتباط با یکی از همکلاسی‌هایم عباس عینی وارد عرصه کشتی شدم، عینی در رشته کشتی مشغول بود وقتی فعالیت‌های او را دیدم به کشتی علاقه من شدم.
مسابقه‌ای در سطح شهرستان برگزار شد که من نفر دوم شدم، نفرات اول برای مسابقات استانی در رشته آزاد و نفرات دوم در رشته فرنگی انتخاب شدند من در رشته فرنگی توانستم مقام اول را کسب کنم.
البته من در مجموع آزاد کار بودم اما چون شهرستان فرنگی کار نداشت در فرنگی شرکت کردم و موفق شدم.
من چندین مدال ملی، آسیایی و جهانی کسب کردم از جمله مدال مسابقات امیدهای جهان و آسیایی اما مدال نقره جهان برایم حس و حال خاصی داشت زیرا با موفقیت من علاوه بر برافراشته شدن پرچم جمهوری اسلامی ایران دل مردم را شاد شد و این برایم خوشایند بود.
هر چند کسب مدال طلا برایم بسیار خوشایندتر بود اما همین که مردم را خوشحال کردم و شرمنده آنها نشدم برایم کافی است.
به عمده ترین دلیل موفقیت خود در عرصه کشتی اشاره می‌کنید؟
تلاش و پشتکار که بدون شک نقش مهمی در موفقیت هر ورزشکاری دارند، از طرفی استعداد هم بسیار مهم است اما معتقدم نقش مربی پایه من آقای علی آرین نه تنها در عرصه کشتی بلکه در زندگی اجتماعیم هم قابل توجه و تاثیر گذار بود.
هر چند وی به دلیل شرایط اقتصادی ناچار به تهران مهاجرت کرده و اکنون برادر حسن آرین برادر وی مربی من است.
یکی دیگر از دلایل موفقیت من دعای خیر پدر و مادرم بود که با وجود برخی اظهار نظرها مبنی بر بی مهری مسوولان نسبت به ورزشکاران اما همواره و در همه شرایط همراه و کنار من بوده‌اند.
به جای اینکه من عصای دست آنها باشم در همه این سال‌ها آنها عصای دست من بوده‌اند.
هر ورزشکار حرفه‌ی پس از کسب مدال‌های جهانی آرزویش حضور در مسابقات المپیک و کسب مدال است من هم مهمترین هدفم در حال حاضر حضور در مسابقات المپیک است و از همه توانم برای رسیدن به این هدف و کسب موفقیت تلاش می‌کنم، البته برای تحقق این هدف به دعای خیر مردم نیاز دارم زیرا می‌دانم جایگاه کشتی در بین مردم استان چقدر ارزشمند است.
وضعیت کشتی استان در حال حاضر چگونه است؟
واقعیت این است که کشتی استان به ویژه در نونهالان و نوجوانان وضع خوبی دارد و امیدواریم با حمایت مسوولان این روند ادامه داشته باشد و بتوانند برای استان و کشور افتخار آفرینی کنند.
مسوولان از کشتی حمایت می‌کنند؟
خیر، واقعیت این است که مسوولان ورزشی استان پیگیر ورزشکاران نیستند، الگو سازی نمی‌کنند و تنها وعده و وعید می‌دهند وعده‌هایی که هیچگاه تحقق پیدا نمی‌کنند.
ما ورزشکاران خوبی را در سطح ملی و بین‌المللی داشتیم اما به حال خود رها شده‌اند، مربیان خوبی داریم اما از آنها حمایت نمی‌شوند.
حمایت نکردن مسوولان ورزشی موجب شده بسیاری از ورزشکاران ما نه تنها در رشته کشتی بلکه دیگر رشته‌ها به استان‌های دیگر مهاجرت کنند،یا اینکه قید ورزش را بزنند و به دنبال کار برای تضمین آینده خود بروند، در حالی که حمایت از ورزش و ورزشکاران بدون شک کاهش آسیب‌های اجتماعی را به دنبال دارد.
گلایه دارید؟
بله، من در انتخابی المپیک توکیو دعوت نشدم ، موضوع را بارها با رییس هیات کشتی ، مسوولان ورزشی استان و شهرستان در میان گذاشتم اما هیچ کاری برای من نکردند.
مسوولان ورزش استان حمایتی ندارند، مگر ورزش کشتی استان چند قهرمان جهان دارد که هیچ کاری برای آنها انجام نمی‌دهند، قرار بود نماینده مردم الیگودرز در مجلس شورای اسلامی ما را در شرکت نفت استخدام کند اما به دلیل انتقاد من از رییس اداره ورزش و جوانان شهرستان این کار انجام نشد.
برنامه میدان شبکه افلاک باید با ورزشکاران صحبت کند تا آنها دغدغه‌های خود را به گوش مسوولان برسانند نه اینکه تنها از مسوولان دعوت کند.
من در اردوی تیم ملی هستم اما نه مسوولان ورزشی استان نه شهرستان حتی یکبار با من تماس نگرفته‌اند.
متاسفانه مسوولان ورزشی به جای پر و بال دادن به ورزشکاران مانع هم ایجاد می‌کنند.
من باید با ماشین عبوری به اردوی تیم ملی مراجعه کنم، زیرساخت های کشتی در شهرستان خوب نیست امکانات صفر است.
مسوولان ورزشی انتظار مدال طلای جهان و المپیک دارند اما رسیدگی، حمایت و پیگیری آنها در حد سطح شهر هم نیست.
سخن پایانی اگر دارید.
مسوولان ورزشی از ورزشکاران و قهرمانان ورزشی حمایت کنند، این جوانان سرمایه شهر هستند به آنها بها بدهند تا با الگو سازی شاهد کاهش آسیب‌های اجتماعی باشیم./فارس
