به گزارش بخش ورزشی سایت خبرمهم، هر دفعه که توپ را رد می‌کرد دستی به سرش می‌کشید تا مقنعه‌اش را مرتب کند. مراقب موهایش بود که بیرون نریزند اما دو سه روز که با هم‌تیمی‌های ایرانی‌اش چرخید متوجه شد، مقنعه و روسری و شال دختران ایرانی تا یه جایی مجاز به عقب رفتن است.
برای دختری که از تگزاس آمده پیچیدن چند دور پارچه اضافی در سر و دستان و پایین‌تنه، تجربه‌ای متفاوت در بسکتبال بود. علاوه بر محدودیت‌های پوشش، به عنوان یک شهروند آمریکایی باید محدودیت‌های رفت و آمد را از هتل تا محل تمرین رعایت می‌کرد. به همین دلیل در هتل کوچکی در بالاشهر تهران سکونت یافت. به همراه دختر اکراینی تیم.
فاصله ۵۰۰ متری هتل تا خانۀ سرمربی تیم از یک کنترل نامحسوس خبر داد. با این حال جای مناسبی برای خارجی‌های تیم بود. حتی مسیر رفت و آمد به تمرین با اتومبیل شخصی سرمربی تیم انجام می‌شد. یک روز خانم فریناز طائرپور، سرمربی تیم بهمن گفت پس از ۴۰ سال پشت رُل‌نشینی، از راننده‌های اسنپ بهتر و مطمئن‌تر رانندگی می‌کند!
من ندیدم اما شنیدم تیلر دیر، بسکتبالیست آمریکایی بهمن به اتفاق آفاناسی‌وا یار اکراینی این تیم، بعد از چند روز اقامت در ایران که از طرز رانندگی در تهران احساس آرامش نداشتند، موقع رانندگی سرمربی تیم تا رسیدن به محل تمرین یا مسابقه با خیال راحت چُرت می‌زدند!
برای تیلر بازی کردن در بهمن یک حُسن دیگری هم داشت. او با دو اکراینی هم‌تیمی شده بود که در بسکتبال ایران سابقۀ بازی داشتند. «آنا کرینکو» و «آفاناسی‌وا» در فصل بازی‌های ۱۳۹۴ سوپرلیگ ب زنان ایران، بازیکنان تیم برق شیراز زیر نظر خواهران رستمی بودند.
اکراینی‌های عاشق ایران بعد از آن سال در دوره‌های قبلی و امسال در بسکتبال زنان ایران بازی کردند. آنا در ایران ازدواج کرد و فامیلی همسرش توی شناسنامه‌اش رفت؛ بهشتیان. او پیش از این یک فصل برای بهمن بازی کرده بود. آفاناسی‌وا، هم‌کلاسی آنا در اکراین، ۵ سال پس از تیم شیرازی، امسال دوباره هم‌تیمی شدند. اصلاً آفاناسی‌وا را آنا به بهمن معرفی کرد.
تیلر، بچۀ تگزاس، از مشاورۀ یاران اروپایی به خوبی استفاده کرد. هر سه نفر در کنار دختران ایرانی تیم بهمن روزهای خوبی را سپری کردند. با سرمربی‌ای با احساسات مادرانه. طائرپور بارها گفت ایرانی و خارجی ندارد. همۀ اعضای تیم، دختران او هستند. آنان مانند یک خانوادۀ بزرگ در کنار هم فصل را به پایان بردند.
برای تیلر و آفاناسی‌وا یک ماه زندگی در تهران با خاطرۀ قهرمانی در بسکتبال باشگاههای ایران گذشت. آنا بهشتیان هم بعد از بوسه بر جام قهرمانی فصل ۱۳۹۹ بسکتبال زنان ایران، سراغ زندگی‌اش رفت تا وقت و آرامش بیشتری برای بزرگ کردن فرزندش داشته باشد.
