به گزارش بخش ورزشی سایت خبرمهم، «حقیقت آن است که بعد از اعلام محرومیت شش ماهه عیسی آل کثیر درست در آستانه بازی نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا به بهانه یک نوع شادی گل خاص، بسیاری از اهالی فوتبال صدور چنین حکمی را ناشی از نفوذ پشت پرده و قدرت لابی‌گری النصری‌ها دانستند. با این حال این نکته را نباید نادیده گرفت که اگر باشگاه عربستانی واقعا روی کنفدراسیون فوتبال آسیا نفوذ داشت، شکایتش از پرسپولیس به این سادگی رد نمی‌شد. النصر بعد از شکست در نیمه‌نهایی، از پرسپولیس بابت استفاده از بازیکنان جدید پشت پنجره بسته شکایت کرد اما AFC این شکایت را به خاطر وصول بعد از مهلت قانونی بررسی نکرد. در چنین مواردی باشگاه شاکی باید شکایتش را نهایتا ظرف ۴۸ ساعت بعد از پایان مسابقه مطرح کند که این فرجه برای النصر از بین رفته بود. پس کنفدراسیون در این زمینه استقلال رای نشان داد. این موارد پرونده عیسی آل کثیر را پیچیده می‌کند و نشان می‌دهد شاید بر خلاف باور عمومی، محرومیت مهاجم پرسپولیس هم ربطی به بازی‌های پشت پرده نداشته است.
چرا دفاع از عیسی سخت است؟
اخیرا وکیل باشگاه ایرانی در این پرونده توضیحاتی داده که جای تامل دارد. او می‌گوید اگر چه ما سابقه‌ای مفصل از شادی گل‌های مشابه آل کثیر داریم و می‌دانیم که مقصود او از اشاره به چشم‌هایش القای پیام‌های نژادپرستانه نیست اما تفهیم این موضوع به کنفدراسیون سخت است. در حقیقت برای AFC مهم نیست مهاجم پرسپولیس با چه فلسفه‌ای این کار را انجام داده، بلکه این موضوع اهمیت دارد که مخاطبان او چه برداشتی از این کار دارند. آیا همه آنها برادرزاده عیسی را می‌شناسند و می‌دانند که او برای شوخی با این پسر کوچک چنین کاری انجام می‌دهد؟ یا ممکن است تصور کنند مهاجم ایرانی به راحتی و آزادانه در حال انجام رفتارهای نژادپرستانه است؟
این توضیحات دو نکته را روشن می‌کند. نخست این که کار دفاع از آل کثیر آن طور که به نظر می‌رسید خیلی هم آسان نیست و شاید واقعا این بازیکن تا پایان سال ۹۹ از میادین محروم باشد؛ آن چه یک فاجعه فنی برای پرسپولیس محسوب میشود. نکته دوم هم این که ما همچنان در تفهیم مسائل حرفه‌ای به بازیکنان‌مان ضعیف عمل می‌کنیم.
بازیکنان را توجیه نمی‌کنیم
فوتبالیست‌ها و حتی مربیان ایرانی باید بدانند وقتی در مسابقات بین‌المللی حاضر می‌شوند، کوچک‌ترین حرکاتشان هم رصد میشود و می‌تواند پیامدهای سنگین حقوقی به دنبال داشته باشد. در تورنمنت‌های بین‌المللی تا به حال به وفور دیده‌ایم که بازیکنان ایرانی شروع به مشاجره و بعضا حتی درگیری فیزیکی با هم کرده‌اند، در حالی که برخورد سختگیرانه داور یا ناظران بازی می‌توانسته منجر به اخراج یا محرومیت آنها شود. این مساله شامل ادبیات مربیان و مدیران هم میشود. در مجموع هنوز هم چیزهای زیادی هست که از آداب حرفه‌ای‌گری در میادین خارجی نمی‌دانیم. باید برای تیم‌های اعزامی کلاس‌های توجیهی برگزار شود اما این توقعات از فوتبالی که اسیر روزمرگی شده و تا خرخره مشکل دارد، کمی زیاد به نظر می‌رسید. در هر صورت امیدواریم عیسی از این دام برهد و کل این ماجرا تبدیل به تجربه‌ای برای آینده شود.»/دنیای اقتصاد
