به گزارش بخش ورزشی سایت خبرمهم، مرز بسیار باریکی بین ورزش عادی و ورزش افراطی وجود دارد. فشار به بدن برای رسیدن به تناسب اندام و نیاز به داشتن تعهد، تلاش و انگیزه در انجام تمرین‌های ورزشی مشهود است، اما ورزش افراطی همیشه خوب نیست. باید بین تمرین و استراحت تعادل برقرار باشد تا منجر به بروز خستگی شدید و در نتیجه سندروم ورزش افراطی نشود.
به نقل از «The Conversation»، ورزش به صورت افراطی باعث کاهش عملکرد بدن میشود و ممکن است با سایر علائم فیزیولوژیکی و روانی (مثل نداشتن روحیه بالا یا خواب مناسب) همراه باشد، هرچند همیشه هم این‌طور نیست. بازگشت به شرایط اولیه ممکن است هفته‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها به طول انجامد.
این سندروم عمدتاً به دلیل حجم بالای ورزش رخ می‌دهد، اما ممکن است با استرس‌های دیگر زندگی مثل کار کردن در ساعت‌های طولانی، نداشتن روابط اجتماعی وسیع، گرفتن رژیم و خواب ناکافی تسریع شود. تحقیقات اخیر نشان داده تا ۹۳ درصد از ورزشکارانی که عملکردشان به طور غیرقابل توجیهی افت پیدا کرده عوامل استرس‌زای دیگری نیز مشاهده شده است؛ بنابراین مدیریت این عوامل استرس‌زا عامل مهمی است.
نکته مأیوس‌کننده درباره سندروم ورزش افراطی این است که هیچ معیار یا آزمایش مشخصی برای شناسایی دقیق آن وجود ندارد. تحقیقات نشان داده علائم ممکن است در میان یکایک افراد متفاوت باشد؛ یعنی تشخیص این بیماری بسیار مشکل است. تنها روش قابل اعتماد و موجود برای ارزیابی سندروم ورزش افراطی در حال حاضر ارزیابی مدت‌زمان بهبود فرد است. با وجود این، علائم رایج سندروم عبارت‌اند از: پایین آمدن عملکرد فرد در ورزش، کم شدن انگیزه برای ورزش کردن، پایین آمدن روحیه، درد عضلانی یا درد کلی، نداشتن خواب خوب و کافی، و احساس خستگی.
اگر روزانه ساعت‌ها به باشگاه نمی‌روید پس بروز سندروم ورزش افراطی در شما دور از انتظار است. اگر احساس خستگی کرده‌اید و پس از یکی ۲ هفته به حالت عادی بازگشته‌اید، احتمالاً شما دچار این سندروم نشده‌اید.
بیش‌رسی (Overreaching)
وضعیت مشابه دیگری که با پایین آمدن عملکرد فرد شناسایی میشود «بیش‌رسی یا پا را فراتر از حد خود گذاشتن» است. در این وضعیت احساس خستگی یکی ۲ روز بعد از تمرین ورزشی به وجود می‌آید و بعد از چند روز یا چند هفته بهبود می‌یابد. این وضعیت تنها نشانه خستگی است و جای نگرانی ندارد.
اغلب بیش‌رسی را نوع خفیف سندروم ورزش افراطی می‌دانند، اما چون علائم این ۲ تقریباً یکسان است غالباً آنها را با هم اشتباه می‌گیرند. بیشتر افرادی که به طور متوسط ورزش می‌کنند در صورت کم‌کاری دچار خستگی می‌شوند. این مساله چند روز یا چند هفته طول می‌کشد و نه چند ماه. خستگی حاد یا بیش‌رسی خطری واقعی برای ورزشکاران محسوب میشود.
به نظر می‌رسد که ورزشکاران استقامتی بیشتر در معرض ابتلا به سندروم ورزش افراطی قرار دارند. تحقیقات نشان داده ۶۰ درصد از دوندگان ممکن است در طول دوران حرفه‌ای خود با این سندروم مواجه شوند. ورزشکاران رشته‌های شنا و دوچرخه‌سواری نیز در معرض این سندروم هستند، اما ظاهراً افرادی که در ورزش‌های قدرتی مثل وزنه‌برداری شرکت می‌کنند در معرض خطر کمتری قرار دارند و فقط یک یا ۲ نمونه از میان وزنه‌برداران گزارش شده است. دلیل این امر مشخص نیست؛ اما ممکن است به این دلیل باشد که ورزشکاران ورزش‌های استقامتی هنگام خستگی، راحت‌تر در مسابقات شرکت می‌کنند.
اگر گمان می‌کنید که به سندروم ورزش افراطی مبتلا شده‌اید، باید بدانید بهترین و مهم‌ترین راه بهبود مدیریت مقدار تمرین‌های ورزشی است. ورزش چالش‌برانگیز را کمی کنار بگذارید و استراحت کنید تا بدن شما ترمیم شود. ورزش‌های سبک مانند پیاده‌روی یا ورزش‌های کششی برای شما بهتر است؛ اما هر چیزی را که به بدن‌تان بیش از حد فشار می‌آورد باید فوراً متوقف کنید. غذای سالم بخورید (کربوهیدرات کافی دریافت کنید) و هر شب به مقدار کافی بخوابید. اگر فردی معمولی بر اثر ورزش دچار خستگی زیاد شد، احتمالاً تا ۲ هفته بهبود می‌یابد./اعتماد آنلاین
