حاشیه‌ای بر طغیان اینستاگرامی پرسپولیسی‌ها
خبرمهم: تعارضی که امروز در پرسپولیس شاهدش هستیم، حاصل دوگانه «بازیکن بزرگ - مدیر کوچک» است. بازیکنی که چهار بار پشت سر هم قهرمان شده، به سختی تن به قواعد سازمانی می‌دهد. مهار او صرفا از یک مدیر مقتدر ساخته است.
به گزارش بخش ورزشی سایت خبرمهم، «حالا دیگر آمار پست‌های دسته‌جمعی و اعتراض‌آمیز بازیکنان فوتبال در ایران، از دست‌مان خارج شده است. همین دو ماه پیش بود که در آغاز به کار احمد سعادتمند در استقلال، بازیکنان این تیم در یک پست مشترک اینستاگرامی به او و وزارت ورزش تاختند؛ اتفاقی که عزل فوری مدیر رسانه‌ای و واکنش اعتراضی فرهاد مجیدی را به دنبال آورد. پیش‌تر هم به دفعات بازیکنان پرسپولیس، استقلال و سایر تیم‌ها، حتی در رده‌های ملی با چنین حرکتی ناخشنودی‌شان از اتفاقات گوناگون را ابراز کرده بودند.
حالا یک بار دیگر نوبت پرسپولیس شده است؛ تیمی که عنقریب چهارمین قهرمانی پیاپی‌اش در لیگ برتر را قطعی خواهد کرد اما مثل بشکه باروت، آماده انفجار است. بازیکنان پرسپولیس دوشنبه‌شب با انتشار یک پست مشترک اینستاگرامی به طور هماهنگ و همزمان به مدیریت باشگاه اعتراض کردند. در حالی که ماه‌هاست مهدی رسول‌پناه به عنوان سرپرست موقت پرسپولیس اداره امور باشگاه را به دست گرفته، حالا بازیکنان پرسپولیس او را فاقد قدرت تصمیم‌گیری خوانده‌اند. سرخپوشان که حتی علیه حسابدار باشگاه هم موضع گرفته‌اند، در نهایت مدعی شده‌اند اگر هشدارشان جدی گرفته نشود، دست به اقدامات بعدی خواهند زد.
گفتن ندارد که درد دوستان فقط «پول» است. تجربه نشان داده در فوتبال ایران اگر بازیکنان پول و پاداش‌شان را به طور مرتب بگیرند، دیگر دغدغه چندانی نخواهند داشت و باقی امور باشگاه کوچک‌ترین اهمیتی برای‌شان ندارد. انصافا تا به حال چند بار دیده‌اید حتی بزرگترین بازیکنان فوتبال ایران با همین حرارت به عدم پشتوانه‌سازی یا رسیدگی ناکافی به فوتبال پایه اعتراض کنند؟ آنها اصلا خودشان را وارد این داستان‌ها نمی‌کنند و اگر پول‌شان را بگیرند، همه چیز را گل و بلبل می‌بینند! در عین حال مسلما بازیکن حق دارد طبق قرارداد، دستمزدش را مطالبه کند. پرسپولیس هم در این چند سال مدام قهرمانی آورده و علاوه بر بالا رفتن رقم قرارداد بازیکنان این تیم، آپشن‌های جانبی هم برای آنها فعال شده است. همین الان اگر پرسپولیس قهرمان لیگ نوزدهم شود، باشگاه باید بین ۱۰ تا ۲۰ درصد کل قراردادهای بازیکنان را به‌عنوان پاداش به آنها بپردازد. در حقیقت درآمدهای ناچیز باشگاه‌داری ثابت است اما هزینه‌ها به عناوین مختلف افزایش می‌یابد.
فارغ از آنچه گفته شد، این قبیل اعتراض‌ها به هیچ وجه سنخیتی با اصول فوتبال حرفه‌ای ندارد و چارت سازمانی را نقض می‌کند. این که چرا بازیکنان در ایران به راحتی این کار را انجام می‌دهند، شاید به این دلیل باشد که آنها خودشان را از مسئولان باشگاه بزرگ‌تر می‌بینند. تعارضی که امروز در پرسپولیس شاهدش هستیم، حاصل دوگانه «بازیکن بزرگ – مدیر کوچک» است. بازیکنی که چهار بار پشت سر هم قهرمان شده، به سختی تن به قواعد سازمانی می‌دهد. مهار او صرفا از یک مدیر مقتدر ساخته است. نه این که قصد کوچک شمردن یکی مثل رسول‌پناه را داشته باشیم اما به هر حال هرگز برای فوتبالی‌ها روشن نشد او با چه سابقه و رزومه‌ای ناگهان تبدیل به نفر اول پرسپولیس شد. فقط یک لحظه تصور کنید مدیریت پرسپولیس بر عهده ورژن جوان‌تر صفایی فراهانی، دادگان، امیر عابدینی یا حتی علی‌اکبر طاهری بود؛ آنگاه آیا به همین راحتی امکان شورش اینستاگرامی وجود می‌داشت؟ وای به وقتی مامور، خودش را بزرگ‌تر از امیر بداند…»/دنیای اقتصاد
یکطرفه به قاضی رفتن راحته، بازیکن باید حقشو بگیره اونم که در پی چهارمین قهرمانیش باشه، اصول و قواعد باشگاه و ضمام داری و حفظ پایه تیم وظیفه ی باشگاست، متاسفانه کارهای بی فکر و برنامه، غیر اصولی هم فقط در باشگاههای ایرانی دیده میشه، هرکسی در جایگاه خودش کارشو باید درست انجام بده و حقشو درست دریافت کنه، این اصل به راحتی میتونه منجر به افزایش توان باشگاه از همه جهات بشه.