به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، رفتار این روزهای عده‌ای در شهر زنجان دقیقا این حس را به فرد منتقل می‌کند که کرونا شوخی بیش نبوده و روزانه باعث مرگ صدها نفر پیر و جوان در دنیا نمی‌شود.
پلان اول؛ پارک محله
مادر و دختر در کنار هم زیر بارش باران در حال قدم زدن هستند و درگوشی با هم صحبت می‌کنند، انگار کرونا برای مادر هست و برای دختر نیست. مادر ماسکی نصفه و نیمه زده ولی دختر نه ماسکی بر صورت دارد و نه دستکشی بر دست. از مادر خانواده در رابطه با بحث کرونا و خطرات آن می‌پرسم و اینکه چرا در این شرایط، قدم زدن را به همه چیز ترجیح داده است، می‌گوید: از بس در خانه ماندیم خسته شدیم. البته ما همه موارد بهداشتی را رعایت می‌کنیم تا مشکلی برای‌مان پیش نیاید. من ماسک زده‌ام و دستم را هم به جایی نمی‌زنم.
دختر جوان وقتی تعجب من را در رابطه با رعایت موارد می‌بیند، اظهار می‌کند: کرونا بیشتر افراد با سن بالا را درگیر می‌کند و در ضمن ما در جایی قدم می‌زنیم که تردد کم است و در هوای آزاد نیز ویروسی وجود ندارد که ما را درگیر کند. نمی‌توانیم که همه عمرمان را در قرنطینه بمانیم، باید زندگی عادی خود را کنیم!
این صحبت‌ها و قدم زدن در پارک‌های شهر به همراه اهل و عیال، در شرایطی انجام میشود که بر اساس نظر دانشمندان ویروس کرونا ۳ ساعت در هوا زنده می‌ماند. پژوهشگران مؤسسه ملی سلامت آمریکا (NIH)، مرکز مدیریت و پیشگیری بیماری (CDC) و دو دانشگاه پرینست و یو.سی.ال.ای با انجام تحقیقی درباره ویروس کرونا اعلام کردند که این ویروس از طریق قطرات سرفه و عطسه می‌تواند تا ۳ ساعت در هوا معلق باشد.
پلان دوم؛ حاشیه اتوبان ۲۲ بهمن
ترافیک شدید به خاطر پارک دوبله و سوبله خودروها. چندین نفر در حال خرید از وانت‌های میوه‌فروشی هستند. تقریبا کسی ماسک نزده است، نه خریدار و نه فروشنده؛ فاصله بین افراد کمتر از نیم متر و کارت‌خوان دو نفر از فروشندگان نیز خراب است و درخواست پول نقد دارند.
یکی از میوه‌فروشان در رابطه با اینکه چرا سعی نکرده کارت‌خوان خود را درست کند تا مجبور به اخذ پول نقد نباشد، می‌گوید: چه فرقی دارد، پول نقد یا کارت‌خوان!
وی در رابطه با اینکه چرا ماسک و دست‌کش ندارد، از جواب دادن طفره می‌رود و می‌افزاید: باید کار کنیم تا شکم زن و بچه خالی نماند. چه کرونا باشد چه نباشد ما باید کار کنیم. نه بیمه‌ای داریم نه پس‌اندازی که بتوانیم از جیب بخوریم. پس یا کرونا می‌گیریم یا نه. برایم فرقی نمی‌کند، مهم امشب است که دست خالی به خانه نروم. ما دست‌فروش‌ها روزانه زندگی می‌کنیم، زندگی ما هم اینطوری است.
اما یکی از فروشنده‌ها که انگار کرونا را کمی جدی گرفته، می‌گوید: من سعی می‌کنم ماسک بزنم ولی واقعا در طولانی مدت اذیت می‌شوم، هر چند قبول دارم که خودمان باید مراقب باشیم تا مشکلات زندگی‌مان بیشتر از این نشود.
یکی از مشتری‌ها هم که در حال گوش دادن به این حرف‌ها است، آرام ماسک خود را از جیب کتش درآورده و به‌صورتش می‌زند. گویا کرونا به جیب‌ها بیشتر حمله می‌کند. او در پاسخ به این سئوال که ماسک دارد، پس چرا از آن استفاده نمی‌کند، تصریح می‌کند: یادم رفته بود!
این بی‌تفاوتی در حالی است که لیلا تاران، روانشناس بالینی در مورد راهکار ماندگاری هشدارهای بهداشتی در اذهان مردم تا بهبود شرایط، یادآور میشود: برخی مردم وقتی تحت فشار عصبی هستند همه موارد را تا آخر رعایت می‌کنند، گروهی دیگر با گذشت زمان به بی‌خیالی می‌رسند و برخی دیگر نیز با از بین رفتن این فشار، همه نکات را فراموش می‌کنند و دوباره به روال سابق بازمی‌گردند.
وی تاکید می‌کند: تنها راه ادامه‌دار و مانایی این رفتارها و رعایت نکات بهداشت فردی و اجتماعی، آن است که تبدیل به فرهنگ و باور و تغییر نگرش مردم شود. این امر هم مستلزم آن است که رسانه و صدا و سیما امروزه به صورت مرتبط این پیام‌ها را تکرار می‌کند مختص به این ایام نباشد و ماندگارتر و دائمی‌تر پیش آید.
این روانشناس می‌افزاید: مستلزم این است که سم‌پاشی‌های مراکز عمومی و مدارس هر از گاهی اتفاق بیافتد تا پاکسازی صورت گیرد؛ چراکه بیماری و ویروس‌ها مربوط به یک زمان و فصل خاص نیست و تحت شرایطی پویا و فعال میشود.
وی متذکر میشود: بنابراین نباید تابع رفتارهای هیجانی باشیم و از تغییر موقعیت هیجانی به موقعیت‌های عقلانی برسیم که تغییر نگرش و فکر و فرهنگ را ارمغان می‌آورد.
پلان سوم؛ منزل بزرگ خانواده
امروز بچه‌ها تصمیم گرفته‌اند بعد از ۱۵ روز دوری از پدر و مادر، باز دور هم جمع شوند و شامی در کنار هم بخورند. مادر خانواده در این مدت بسیار اظهار دلتنگی کرده و بالاخره امروز شرایطی فراهم شده تا همه خانواده در سال جدید همدیگر را ببینند. گویا در اخبار اعلام شده که کمی از شیب ابتلای افراد به بیماری کاسته شده است، به همین خاطر اعضای خانواده با خیالی آسوده‌تر این دورهمی را تدارک دیده‌اند.
این دورهمی در شرایطی انجام شده است که از هفته دوم فروردین، دو نفر از اعضای خانواده مجبور شده‌اند به سر کار برگردند و عملا در محیطی به جز محیط خانه قرار داشته و قرنطینه نبوده‌اند.
یکی از پسران خانواده در رابطه با این موضوع که چرا دور هم جمع شده‌اند، می‌گوید: اخبار نشان می‌دهد کرونا کم شده و ما با خیالی راحت‌تر تصمیم گرفته‌ایم پدر و مادرمان را ببینیم.
وی که ویزیتور یکی از شرکت‌ها بوده و به خاطر کارش با افراد زیادی سر و کار دارد، در پاسخ به این سئوال که آیا با این کار فکر نمی‌کنید سلامت همه به خطر می‌افتد، می‌گوید: حواس‌مان هست. همه خانواده سالم هستند و مشکلی نیست.
این تصور که کرونا در حال جمع کردن بار و بندیل خود از ایران بوده و شرایط در حال عادی شدن است، در حالی در جامعه مطرح میشود که با در نظر گرفتن عوامل متفاوت، پیش‌بینی‌های متعددی برای روز آخر حضور کرونا در کشورهای مختلف مطرح میشود و در ایران هم تاکنون پنج سناریو برای اتمام ماجرای این بیماری پیش‌بینی شده است.
در مقاله‌ای که اخیرا اقتصاددانان کشورمان روی درگاه دانشگاه «ییل» برای تحقیقات مربوط به سلامت منتشر کرده‌اند، با بسط یک مدل اپیدمیولوژی سعی شده است که موارد شناسایی نشده به این بیماری تخمین زده شود و تفاوت سناریوهای مختلف بر این اساس است:
* ایزوله کردن کامل موارد آلوده شناسایی شده (کسانی که جواب آزمایش آن‌ها مثبت اعلام شده است)
* ایزوله کردن موارد و سیاست فاصله‌گذاری اجتماعی
* انجام آزمایش به‌صورت گسترده، تشخیص موارد و اعمال قرنطینه
* ترکیبی از سناریوهای قبلی ایزوله کردن بیماران، سیاست فاصله‌گذاری اجتماعی و آزمایش کردن گسترده
* نتایج سناریوی اول و دوم مشابه است
سناریوی دوم با این فرض مدل‌سازی شده است که به محض اینکه فردی مبتلا به کووید – ۱۹ تشخیص داده شد، همه اقدامات لازم برای جداسازی او از دیگر افراد صورت گیرد. کشور چین همه موارد بیماری را با اجبار در بیمارستان بستری کرد و تنها به مواردی که نیاز به مراقبت‌های درمانی دارند اکتفا نکرد؛ مقامات چینی این اقدام را در راستای جلوگیری از انتشار رو به گسترش در مکان‌های مسکونی و دیگر مکان‌های اجتماعی اجرا کردند. نتایج مقاله نشان می‌دهد که این سناریو تأثیرگذاری لازم را ندارد و رشد اپیدمی بدون ایزوله کردن کامل و حتی در صورت ایزوله کردن کامل موارد مبتلا با نرخ نسبتاً یکسانی گسترش پیدا می‌کند.
نمودارهای حاصل از نتایج این تحقیق نشان می‌دهد، در سناریوی سوم اضافه کردن سیاست فاصله‌گذاری اجتماعی می‌تواند جان بسیاری از افراد را نجات دهد اما نکته اینجا است که در این مرحله از اپیدمی حداقل ۸۰ تا ۹۰ درصد جمعیت باید سیاست «ماندن در خانه» را اجرا کنند. متأسفانه در صورتی که فقط یک‌چهارم جمعیت به ارتباطشان با دیگران ادامه دهند، تعداد تلفات به‌راحتی از ۲۵۰ هزار نفر فراتر خواهد رفت و در این صورت تعداد بیماران نیز در مقاطعی به بالاتر از ظرفیت حداکثر بیمارستان‌های کشور خواهد رسید.
سناریوی چهارم نیز که با انجام گسترده تست همراه است با این فرض مدل‌سازی شده است که مقامات بهداشتی تعداد تست‌ها را به ۱۰ برابر افزایش می‌دهند. این اقدام کمک می‌کند تا موارد آلوده به ویروس ایزوله شده و کمک‌های ضروری پزشکی در اختیار بیماران قرار گیرد. همچنین از سرعت پخش ویروس به بقیه جمعیت نیز کاسته شود. این سیاست سبب میشود تا اشخاص از گروه مبتلایان ناپیدا (کسانی که بیمار هستند اما گزارش نشده‌اند) به گروه بیماران گزارش شده منتقل شوند و در نهایت منجر به اقدامات بهتر پیشگیرانه و کنترل شیوع بیماری شود. حتی در این سناریو نیز بیشتر از ۷۵ درصد جمعیت به این بیماری مبتلا می‌شوند و تعداد تلفات بسیار سنگین خواهد بود. تنها با ترکیب کردن این سناریو با سناریوهای قبلی، می‌توان امیدوار بود که بتوان اپیدمی را کنترل کرد و جان‌ها را نجات داد.
در سناریوی پنجم نیز که ترکیبی از سناریوهای دیگر است، فرض بر این است که فقط ۵۰ درصد از جمعیت سیاست فاصله‌گذاری اجتماعی را رعایت می‌کنند و از سوی دیگر فرآیند تشخیص بیماران و انجام تست نیز به ۱۰ برابر مقدار کنونی افزایش پیدا می‌کند. در این تحقیق آمده است که اگر این سیاست ترکیبی، یعنی سیاست ماندن در خانه و تست گسترده، به سرعت اجرا شود، تعداد تلفات تا پایان ماه ژوئن (اواخر خرداد) زیر ۵۰۰۰ نفر باقی می‌ماند. همچنین حداکثر تعداد افراد بیمار (مجموع افرادی که تست آن‌ها مثبت بوده است و افرادی که تست نداده‌اند و گزارش نشده‌اند؛ اما بیمارند) در نهایت به ۱۷۵ هزار نفر خواهد رسید و اکثریت جامعه نیز به این ویروس مبتلا نخواهند شد. همچنین نتایج حاصل نشان می‌دهد که در سناریوی ترکیبی، در زمان اوج شیوع این بیماری، تعداد بیمارانی که نیاز به مراقبت بیمارستانی دارند، از ظرفیت بیمارستانی کشور تجاوز نخواهد کرد.
پلان چهارم؛ اتاق آی.سی.یو / کات
چند پرستار به همراه دو پزشک در حال بررسی وضعیت بیمار جوان هستند که دیگر ریه‌اش توان مقابله با این ویروس ناشناخته را ندارد. پنج روز است که در این بخش بستری شده و شرایطش بسیار وخیم است. جوانی است که به گفته خانواده، این ویروس را شوخی تاریخ می‌دانست و زندگی عادی خود را به دور از رعایت موارد مطرح شده ادامه داده بود تا به این مرحله از زندگی‌اش برسد که خانواده نگران دست به دعا بردارند تا این شوخی کابوس‌وار حقیقی با معجزه‌ای دست از سر فرزندشان بردارد. شوخی که هنوز جدی‌تر از روزهای قبل در حال جولان است و بازگشایی برخی امور دلیل بر از بین رفتن آن نیست و همچنان باید این شوخی تاریخ را بسیار جدی گرفت./ایسنا
