به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، اکنون، در پس پنهانکاری مصلحت اندیشانه اما جاهلانه از نوعی دیگر، بر همگان عیان شده که حدود یک ماه است که از حضور فعال ویروس کرونا در کشور می گذرد و مسوولان ذی ربط، آن گاه که نخستین موارد مرگ ناشی از حمله این ویروس را دیده اند، تازه از خواب برخاسته و مثلا به خود آمده اند!
با این حال، تو گویی هنوز در خلسه اند و نمی دانند که چه اتفاقی در پیش است!
یک سیستم هوشمند و کارآمد اساسا اجازه نمی دهد گرفتار بحران شود و اگر به هر علتی، گرفتار شد با عقلانیت و شجاعت و واقع بینی تمام، بحران را به سرعت فرو می نشاند؛ اما اگر سیستمی اجازه بروز بحران را داد و در مقام مقابله با آن دچار بحرانی دیگر شد، در واقع با صدای بلند فریاد می زند که مستحق تلاشی و اضمحلال است!
وقوع بحران در مقام رفع بحران، خصوصا اگر تکرار شود، حکایت از غیبت عقلانیت و حکمت و واقع بینی و آینده نگری و شجاعت و رویکرد علمی و قهرا کارآمدی در “سیستم کل” یا “زیر سیستم”هاست. سیستمی گرفتار این بلا می شود که یا اطلاعات درست لازم و کافی به آن نمی رسد یا به هر علتی نمی خواهد به اطلاعات رسیده اعتنا کند و یا به قدری دچار چندپارگی و ضعف و فقدان اعتماد به نفس و عارضه ی “هردمبیلی” است که حیرت زده در برابر بحران به دور خود می چرخد تا زمین بخورد!
عقل حکم می کند که مدیریت کشور رفتارهایی از خود بروز ندهد که دوست و دشمن تصور کنند، ولو به صورت مقطعی، دچار چنین عارضه مرگباری شده است.
یکی از عوارض سهمگین ناکارآمدی، بی اعتمادی و نا امیدی مردم و نابود شدن یا کم اثر شدن سرمایه های ملی است.
وحشت گروه زیادی از مردم و نشان دادن رفتارهای اضطراب آمیزی مانند حمله برای خرید اجناس و یا فرار از شهر و دیار خود، بر تشدید و تعمیق بحران می افزاید و خود، سبب وقوع بحران هایی از جنس دیگر خواهد شد.
بزرگترین نعمت خداوند متعال به انسان “عقل” است که ما را در برابر آن مسوول می داند و برای آن مورد بازخواست قرار خواهد داد.
کفران نعمت عقل نکنیم تا بنابر وعید خالق متعال، گرفتار عذاب و درد و رنج شدید نشویم.
لَإنْ شَکَرتُم لَأزیدَنّکُم و لئن کَفَرْتُم إنّ عذابی لَشدید…/فرارو
