حجاب و پوستینی که وارونه شد

مریم سید‌کریمی

به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، تصویر اول: جامعه‌ای را تصور کنید که لباس عموم مردان در آن پیراهن‌های بلند و گشاد است. مردان -خصوصا مردان متشخص و از طبقات متوسط و بالا- در محافل عمومی سر خود را می‌پوشانند و عدم پوشش سر در منظر عموم را نوعی پایین‌آمدن شأن خود تلقی می‌کنند. این قاعده البته صرفا مختص مردان است و زنان چیزی بر‌سر نمی‌گذارند و پوشیده هم نیستند؛ به‌هرحال این هم در زمره تفاوت‌هایی است که یک جامعه مردسالار میان زنان و مردان قائل می‌شود. پس از ظهور پیامبر، به زنان هم گفته می‌شود اندام و موی سر خود را بپوشانند؛ دستوری که با توجه به عرف زمانه درمورد نحوه پوشش افراد متشخص، نوعی بالا بردن منزلت اجتماعی زنان است.  البته نه در دوره حکومت پیامبر و نه در زمان حکومت حضرت علی، هیچ زنی به‌خاطر کم‌بودن پوشش و عدم رعایت این دستور، مجازات نمی‌شود. 

تصویر دوم: جامعه‌ای را تصور کنید که مردان سر خود را نمی‌پوشانند و سبک پوشش آنها نیز تفاوت چندانی با پوشش مردان غربی ندارد اما  زنان متدین معمولا پوشش ذکرشده در قرآن را رعایت می‌کنند. با این همه به‌نظر می‌رسد این عرف، از نظر برخی افراد کافی نیست؛ بلکه معتقد هستند که به‌ منظور تکریم زنان لازم است مأموران رسمی را برای نظارت بر پوشش زنان بگمارند، آنها را که به اندازه کافی پوشیده نیستند دستگیر کرده و از کرده خود پشیمان‌سازی کنند. من نمی‌دانم که اگر روسری را آزاد بگذاریم سپس نوبت به لباس زیر زنان می‌رسد که سر چوب رود یا خیر. نمی‌دانم که روسری هم مثل نماز است یا تفاوت‌هایی وجود دارد. نمی‌دانم که واقعا روسری تبدیل شده به خاکریز جمهوری اسلامی و اگر شکست بخورد نظام شکست خورده یا خاکریزهای واقعی جاهای دیگری است که مغفول مانده. تنها این را می‌دانم که این دو تصویر با هم فرق می‌کند؛ بلکه می‌توان گفت دومی، پوستین وارونه اولی است؛ نه فایده آن را -که ارتقای منزلت زنان است- افاده می‌کند و نه بیننده را از زیبایی حکم، به تحسین وامی‌دارد. دومی، هم مناظری زننده ایجاد می‌کند و هم اقدامی علیه کرامت زنان در جامعه است: پوستین وارونه است.