“حسینی‌کیا” نماینده سنقر در روستای نورآباد گفت: پیش از انقلاب سالی یک مرتبه برنج می خوردیم، نصفش رشته بود، خورش هم نداشت، الان کیه که لااقل هفته‌ای یک بار برنج نخورد؟
به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، وی افزود: وسیله نقلیه‌مان در روستاها برای رفت و آمد حداکثر یک مینی‌بوس بود و عموماً برای رفت و آمد بین روستایی و زیارت امامزاده از پشت تریلی تراکتور استفاده می کردیم، امروز اکثر خانواده‌های ما لااقل یکی از اعضای خانواده ماشین دارد.
او در ادامه گفت: یادتان هست (هر شب) هرکسی در یک گوشه‌ای سرشو زمین می‌گذاشت و می‌خوابید؟ الان طرف زیر پتوی گلبافت و نرمینه خوابیده، گوشی هم دستشه و دو قورت و نیمش باقی است.
وی در پایان گفت: تلفن هم معنا نداشت، هرکسی می‌رفت سربازی تا دو سال دیگر که بر می‌گشت اصلا کسی از او خبر نداشت.
