مریم غنی زاده در نهمین کنگره ملی آسیب شناسی شناسی خانواده و پنجمین جشنواره ملی خانواده پژوهی با اشاره به اثرات اجتماعی کرونا بر خانواده ها و کودکان در سطح جهان، اظهار کرد: به دلیل برچسب هایی که به مبتلایان کووید ۱۹ در ابتدای پاندمی کرونا زده می شد، بسیاری از خانواده ها آگاهانه و به دلیل ترس از برچسب خوردن، فرزندان خود را برای درمان به مراکز درمانی نبردند و همین امر باعث شد بسیاری از کودکان از دست بروند.
به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، این استادیار گروه آموزشی حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی، ادامه داد: بسیاری از بیمارستان ها به گروه های نژادی نظیر آسیایی تبارها خدمت رسانی نمی کردند. از سوی دیگر برخی کودکان نیز به دلیل قرنطینه های طولانی و ایجاد مشکلات اقتصادی برای خانواده ها به کودکان کار پیوستند.
این حقوقدان درباره وضعیت کودکان زندانی در ایام پاندمی کووید ۱۹ نیز، تصریح کرد: حدود ۱۶ هزار تا ۲۵۰ هزار کودک زندانی در سراسر جهان وجود دارد. زندان به خودی خود نوعی قرنطینه است و در پاندمی کووید ۱۹ که نیاز به حضور در فضای باز بیشتر احساس می شد، زمینه خطر برای این کودکان بالا بود و به دلیل کم شدن پرسنل زندان ها نیز مدیریت این کودکان سخت شد. از سوی دیگر کودکان با ویژگی های خاص و بیماری های زمینه ای و یا معلولیت در وضعیت عادی به خودی خود مشکل دارند و در شرایط کرونا تمام توجه دولت ها به سمت افراد عادی جمع شد و این بچه ها باز هم به محاق رفتند و مورد توجه نبودند.
