به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، موضوع حقوق زنان از روزهای ابتدایی پس از انقلاب تاکنون مطرح بوده است. این موضوع در بعضی بازههای تاریخی گوناگون محل مناقشات سیاسی، دینی، مدنی و حتی امنیتی تبدیل شده است. در حال حاضر جامعه ایران درگیر بعضی ادعاهای غیر اخلاقی جریانهای تندرو در قبال زنان نیز شده است. حال آنکه هیچ جریانی با تابوشکنی اخلاقی به کامیابی سیاسی نخواهد رسید.
اتهام جنسی، ابزار جدید صدا و سیما؟
اخیرا در یکی از برنامههای شبکه سه سیمای جمهوری اسلامی، شخصی که خود را کارشناس مسائل سیاسی معرفی میکند به کامالا هریس معاون رئیسجمهور منتخب آمریکا اتهام جنسی وارد کرده و عامل پیشرفت این خانم را داشتن روابط متعدد با مردان دانسته است. این اتهام جدا از کذب یا صدق بودن، نسبتی با عرف اخلاقی جامعه ایران و حتی معتقدات دینی آنان ندارد. به دلیل فشارهای سیاسی، تحریمهای اقتصادی و رویکرد ضدایرانی ایالاتمتحده، آمریکاستیزی موضوعی پذیرفتهشده به حساب میآید اما افول از ارزشهای اخلاقی به دلیل مقابله با جنایات آمریکا، خود عملی ناپسند محسوب میشود. اتهام جنسی در صداوسیما، تحت شرایطی انجام میشود که علیعسگری، رئیس سازمان صداوسیما، بر اساس نظرسنجیهایی مدعی شد که این رسانه در رأس اعتماد مردم قرار دارد، هیچ اطلاعاتی نیز از نحوه این نظرسنجی در دسترس قرار ندارد. این ادعا با واکنش سید محمدعلی ابطحی فعال سیاسی اصلاحطلب مواجه شد. ابطحی در توئیتی نوشت: «اینکه آقای علیعسکری گفتهاند صداوسیما در راس اعتماد مردم است، مهم نیست. نگران اینم ایشان باور کرده باشد حرف خودش را.»
فضای مجازی خطرناکتر است یا صدا و سیما
علیعسگری در دیدار اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس با وی، با تاکید بر اینکه فضای مجازی یکی دیگر از راههای دشمن برای هجمه فرهنگی است، تصریح کرد: «فضای مجازی امروز برای ما هم فرصت و هم تهدید است و باید با قانونمند کردن آن مانند همهجای دنیا، از فرصتهای آن بیشتر و بهتر استفاده کنیم و نقش مجلس در این باره و در رأس آن، کمیسیون فرهنگی بسیار مهم است.» با وجود حواشی اخیر شبکه سه در توهین جنسی به مقام آمریکایی، بهنظر میرسد که مشکلات اخلاقی در صدا و سیما نیز دستکمی از فضای مجازی ندارد.
توهین به زنان برای اهداف سیاسی
گذشته از این موضوع اتهاماتی از این قبیل، سبب گسترش نگاه جنسیتزده در کشور خواهد شد. همانطور که در سالهای اخیر نیز شاهد ظهور و بروز نگاه مردسالارانه در برخی رسانهها بوده ایم. سیاسی شدن امور مدنی، سبب داوریهای غیرواقعی و گاه توهینآمیز درباره مسائل خواهد شد. جامعه به یاد دارد که یکی از تریبونهای جریانات تندرو در مهر ۹۸، زنانی که قدم به ورزشگاه گذاشته بودند را قربانیان آزادی خطاب کرد. همان روزنامه که از ذکر نام آن در این گزارش پرهیز شده است، چندی پیش تلاش کرد تا با اتهام بهرهبرداری جناح سیاسی رقیب از زنان، مقبولیت آنان را در میان مردم کاهش دهد. گذشته از این موضوع، روزنامه کیهان اتهام استفاده ابزاری از زنان را به اصلاحطلبان وارد کرد و نوشت: «این جریان سیاسی خصوصا در حوزه زنان به شکل کاملا ابزاری برای رایآوری و پر کردن سبد رای خود نگاه میکند. در همین باب حتی خود زنان اصلاحطلب که کنشهای سیاسی تند و تیزی از خود در برخی از مواقع نشان میدهند هم معترف استفاده ابزاری از رای ۵۰ درصد جامعه شدهاند. این جریان پیشتر نیز برای فریب افکار عمومی به شعار حضور زنان در پستهای حساس پیله کرده بودند. شعاری نخ نما شده و بینتیجه در این جریان که با شکست و تحقیر همیشگی روبهرو بوده است. درواقع در این برهه حساس برای اصلاحطلبان که همه شعارهایشان در دولت و مجلس بر زمین مانده است و عملکرد ضعیفی از آنان شاهد بودهایم این بار متوسل به شعار «رئیسجمهور زن» شدهاند.» این اظهارنظر در حالی بیان شده که سخنگوی شورای نگهبان بود که در سال جاری موضوع رئیسجمهور زن را روی زبانها انداخت. بنابراین باید جریان تندروهای مدافع مردسالاری را مقصر اصلی توهینهای پیدرپی به زنان دانست.
زنان هم سرمایه انسانی کشور هستند
ایران برای توسعه به تمام نیروهای خود در همه زمینهها نیاز دارد. زمانی محمود احمدینژاد، رئیسجمهور سابق ایران در واکنش به پدیده «فرار مغزها» گفته بود: «ایرانیان هر جا باشند منشا خیر و برکت و پیشرفت هستند و ما پیشرفت امارات را پیشرفت خودمان و پیشرفت خود را پیشرفت امارات میدانیم. ما از سفر ایرانیها به همه جای دنیا حمایت میکنیم اما برخیها با تعبیر غلط از عنوان فرار مغزها استفاده میکنند. ما فرار مغز نداریم زیرا میبینیم بسیاری از ارزشهای فرهنگی ملتهای شرق آسیا حاصل سفر ایرانیها است.» در حال حاضر نیز تندروهای داخلی با وجود برائت جستن از رئیس دولت بهار، همان رویکرد دور انداختن توان داخلی و سرمایه انسانی کشور را در پیش گرفتهاند و برای تابوشکنی توهین به زنان ایران، این اقدام را در رسانههای مختلف کشور انجام میدهند. انتقامگیریهای سیاسی با توهین به حدود نیمی از جمعیت کشور و کوتاه آمدن از اخلاق اسلامی-ایرانی برای کسب منافع سیاسی و جناحی موضوعی نیست که قابل اغماض و چشمپوشی باشد./آمان ملی