به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، در شهر پر حادثه ما، تماشاچیان مرگ هم کم نیستند، با وجود اینکه برخی از روانشناسان ریشه حضور افراد در محل وقوع حوادث را هیجانهای تخلیه نشده میدانند اما از نقش وظیفه شهروندی و انسانی هم نمیتوان صرف نظر کرد. دانستن آسیبهای حضور در محل وقوع حوادث یا نوع اختلالی که این کار در امدادرسانی به افراد ایجاد میکند شاید باعث شود تا از تعداد تماشاچیان و خسارتهای جانی حوادث کاسته شود.
محمدرضا مرشد دوست، کارشناس حوزه ایمنی،در اینباره اظهار کرد:
مردم فکر میکنند کمک کردن در حادثهها یعنی انجام کاری خارقالعاده، فکر میکنند اطلاعات داشتن برای کمک به همنوعان این است که مانند اعضای یک تیم امدادی عمل کنند؛ در حالی که شاید ترک محل بهترین کمک باشد.
این کارشناس ایمنی با بیان اینکه اطلاعات مردم در این زمینه کم است یا درباره آن بیتفاوت هستند، گفت: بخشی از انرژی ما صرف این میشود که مردم را از محل وقوع حادثه پراکنده کنیم، همین موضوع باعث میشود که سرعت عملیات هم کم شود. همچنین بر تصمیمگیری فرمانده عملیات که هم مردم و هم نیرویش درگیر هستند تاثیر میگذارد.
وی با اشاره به تجمع افراد در اطراف محل حوادث از جمله تصادف و آتشسوزی و مشکلاتی که برای امدادگران ایجاد میکند، حادثه پلاسکو را مثال زد که خود در عملیات آن حضور داشت و گفت: در همان لحظههایی که در ساختمان حضور داشتیم متوجه شدم مردم نسبت به ایمنی چقدر ناآگاه هستند. با خودم فکر میکردم حتی آدمهایی که اینجا کار میکردند یا خرید میکردند با چه ساختمان ترسناکی روبهرو بودند.
وی افزود: از آن بالا هم که نگاه میکردیم همین احساس را داشتیم، زمانی که نیروهای ما پشت ترافیک مانده بودند و آژیر میکشیدند باز هم به این فکر میکردیم. ما برای تخلیه اضطراری ساختمان هم واقعا با مشکل روبهرو بودیم، آن زمان افراد میآمدند در آن لحظههای بحرانی جنس خالی میکردند، دوستان دقیقا بین بد و بدتر، بدتر را انتخاب کردند. اگر ساختمان پلاسکو اینگونه نمیریخت و اگر در خیابان میریخت، آیا آدمهای حاضر در محل فرصت فرار داشتند؟ قطعا تماشاچیان جزو افرادی بودند که جان خود را از دست میدادند.
به گفته این کارشناس ایمنی ، متاسفانه برخی مردم نمیدانند که در شرایط اضطراری چه کاری درست و چه کاری غلط است. بعضا شهروندان ما کار غلط را به جای کار درست انجام میدهند. شاید در بعضی لحظات بیتفاوتی بهتر از این باشد که واکنش غلط نشان بدهیم.
وی با اشاره به تعیین محدوده خطر در حوادث ادامه داد: زمانی که نوار خطر میبندیم ورود به نوار خطر یعنی ورود به محلی که خطرناک است، تا جایی که میدانم اگر فردی که بیمه حوادث است تحت عنوان یک فرد غیر عملیاتی داخل نوار بیاید و جانش را از دست بدهد بیمه هزینه کمتری برای او پرداخت میکند.
مرشد دوست اظهار کرد: در مجموع آدمها باید به محض حضور نیرو های امدادی محل را ترک کنند، مگر اینکه نیروی داوطلب کاربلدی باشند که آن هم باید با تشخیص فرمانده عملیات انجام شود و گاهی نیاز به نیروهای داوطلب هم نیست.
وی در بخش دیگری به بیان مثال دیگری درباره حضور مرگبار تماشاگران حوادث پرداخت و اظهار کرد: این را باید در نظر بگیریم که حضور تماشاگران فقط در حوادثی مثل آتشسوزی و… موجب اختلال نمیشود. حضور تماشاچیان در محلی که فردی قصد خودکشی دارد یک مثال است که نشان میدهد حضور افراد تماشاچی چقدر آسیبزننده است. برای صحبت درباره این موضوع باید بدانیم که اقدام به خودکشی با انجام خودکشی متفاوت است. زمانی که فردی اقدام مورد نظرش را انجام داده خودکشی محسوب میشود اما گاهی افراد به دلایل مختلف تهدید به خودکشی میکنند.
وی ادامه داد: مثلا دختری یا پسری نوجوانی که به دلایل شخصی بالای ساختمانی ایستاده و تهدید میکند که خودش را به پایین پرت میکند در این شرایط یکی از آسیبزنندهترین مسائل حضور افراد تماشاچی است چرا که فرد اگر هم قصد برگشت داشته باشد گاهی به خاطر حضور افرادی که او را نگاه میکنند خود را پرت میکند.
در بسیاری از موارد اقدام به خودکشی، احتمال اینکه فرد منصرف شود بسیار بالاست، اما متاسفانه با حضور مردم تصور میکند که اگر نپرد به عنوان یک ترسوی بزدل شناخته میشود. بعضا دیده میشود که تماشاچیان فرد را «هو» میکنند به عبارتی این افراد با نگاه کردن او را به انجام کار تشویق میکنند و در مرگ این فرد شریک خواهند بود./ابتکار