به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، در زمانی که همه نگاه‌ها به انتخابات پرحاشیه و تاثیرگذار آمریکا دوخته شده و افزون بر رسانه‌ها و بازار، توجه مسئولان هم بدان معطوف است که البته در جای خود بسیار مهم است و باید به آن پرداخته شود، کرونا بر قدرت و شدت همه‌گیری خود افزوده است و در ستاندن قربانی رفته‌رفته عددهای ۴۰۰ را برایمان عادی کرده است و می‌رویم که به ۵۰۰ و۶۰۰ و بالاتر از آن هم عادت کنیم و مسئولان هم با کندی هرچه تمام‌تر به گفتن بایدها و شایدها اکتفا کنند! متاسفانه از ابتدای این همه‌گیری خیلی دیر عمل کردیم و با خونسردی گذاشتیم که اپیدمی از قم، استان به استان پیش رود و با سرعتی باورنکردنی همه کشور را فراگیرد! اگر از همان ابتدا هزینه‌های قرنطینه قم و هر استانی که درگیر کرونا می‌شد را پرداخت می‌کردیم و مسئولانه و با برنامه، پیگیر و جدی تا رسیدن به یک نقطه اطمینان‌بخش پیش می‌رفتیم، قطعا هزینه‌های سرسام‌آور کنونی از انسانی گرفته تا اقتصادی به‌وجود نمی‌آمد و معیشت بحران‌زده مردم دچار زلزله مضاعفی نمی‌شد. کاملا روشن است که با وضعیت کنونی هر روز بر تعداد مبتلایان و درگذشتگان افزوده میشود و کادر درمان کشور به ستوه آمده‌اند و رسما در حال حرکت به سمت یک فاجعه بزرگ هستیم. هوا تازه در حال سرد شدن است وآلودگی هوا هم از راه می‌رسد و بنابر اجماع کارشناسان میدان برای معرکه‌آفرین کرونا بیش از گذشته فراهم خواهد شد و خدا می‌داند که در آینده نزدیک ابعاد فاجعه تا چه حد گسترده شود آنچنان که شاید امکان بازگشت به نقطه کنونی هم از دسترس خارج شود. نکته بسیار مهم این است که متولیان اصلی بجز سخنرانی و موعظه کردن و تصمیمات حداقلی کار دیگری انجام نمی‌دهند و مهم‌تر از آن با مردم سخن نمی‌گویند که علت این همه تعلل و درجا زدن چیست؟
اگر مشکل معیشت مردم است که هست آیا با ادامه روند کنونی اقتصاد مردم بیش از پیش ضربه نمی‌خورد؟ خانواده‌ای که اکنون دچار بحران معیشت است و زندگیشان به سختی می‌گذرد اگر یکی از اعضایش مبتلا شود چه وضعی پیدا خواهد کرد؟ گرسنگی و محرومیت چون همراه بیماری مرگبار و مسری شود همان خانواده گرسنه چگونه خواهند توانست از پس سختی روزگار برآید و خطر نابودی ایشان را تهدید نکند؟ مسئولان با کدام توجیه از تصمیمات فوری و همه‌جانبه احتراز آشکار دارند و افزایش مرگ‌ها ایشان را به تکاپو نمی‌اندازد؟ راستی عدد فوت‌شدگان روزانه به کجا باید برسد که قرنطینه شهرها در دستورکار قرار گیرد؟ چرا ما باید در همه چیزخود را مستثنا بدانیم و از تجربه دیگر کشورها درست استفاده نکنیم؟ متاسفانه روزهای سیاه کنونی از قبل پیش‌بینی شده بود و کسی برای جلوگیری از آن آستین همت بالا نزد و خوف آن وجود دارد که پیش‌بینی‌های تکان‌دهنده کنونی هم محقق شوند و تازه و با تاخیر و پرخسارت باز هم تصمیمات حداقلی اتخاذ شوند.
همانطور که خانم دکتر مینو محرز گفته‌اند ظاهرا جان انسان‌ها برای کسی مهم نیست و مردم خود باید چاره‌اندیشی کنند. البته اگر واقعا وضع همین‌گونه است خدمت بزرگ به مردم آن است که این معنا به ملت گفته شود تا منتظر کسی و مسئولی نمانند و خود چاره‌یابی کنند. در حال حاضر اتفاق‌نظری در میان کارشناسان و برخی از مسئولان از شورای شهر گرفته تا نمایندگان تهران تا سازمان نظام پزشکی حاصل شده است که باید فورا و اضطرارا تهران و برخی از مراکز استان‌ها حداقل به مدت ۲هفته کاملا تعطیل شوند تا حداقل کادر درمانی نفسی بگیرند و زنجیره بیماری قدری ضعیف‌تر شود و امکان شکستن آن به‌وجود آید. به نظر می‌رسد اگر تعلل‌ها همچنان ادامه پیدا کنند برای کارشناسان و همه معتقدان به مقابله همه‌جانبه و قاطع با اپیدمی کنونی راهی نمی‌ماند جز اینکه به رهبری نامه بنویسند و خواستار ورود مصداقی ایشان به موضوع شوند و صد البته رسیدن به چنین نقطه‌ای برای تعلل‌کنندگان هرگز مناسب نیست. مسلما جان مردم که اکنون به ثانیه‌ها بسته است بر فراز همه معادلات سیاسی و جناحی قرار دارد و دلسوزان واقعی برای حفاظت از آن لحظه‌ای درنگ و ملاحظه را جایز نخواهند دانست./آرمان ملی
