به ۳ دلیل برای ماجراهای آغاز سال تحصیلی باید گریست!

به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم،  امروز ۱۵شهریور، مثلا روز آغاز سال تحصیلی جدید است، اما شک نداریم بسیاری از شما چنانچه دارای فرزند هستید این روزها پاک سردرگم شدید که بالاخره مدارس حضوری است یا مجازی و احتمالا این پرسش ها نیز برایتان پیش آمده است:
-اگر مجازی است، چرا دیر و با تناقض اعلام شد؟
-اگر حضوری است، چگونه، چه ساعات و چه روزهایی، با کدام سرویس و با کدام برنامه؟
-مگر قرار نبود استان های قرمز، مجازی باشد؟
طی دوروز گذشته و در اوج سردرگمی ها، راه حل یک مسئول در وزارت آموزش و پرورش موجبات خنده بسیاری به ویژه در فضای مجازی را فراهم کرد، اما به نظر راه حل این مسئول یک دل سیر گریه داشت و دارد: «رئیس مرکز هماهنگی حوزه وزارتی آموزش و پرورش: والدین صبح شنبه قبل از حرکت فرزندان به سمت مدرسه با مدرسه تماس بگیرند تا ببینند باید مدرسه بروند یا خیر.»
حالا فرض کنید من و شما و خانواده دانش آموزان یک مدرسه طبق توصیه این مسئول صبح شنبه برای کسب تکلیف با مدرسه تماس بگیریم، چه وضعیت و بلبشویی پیش خواهد آمد؟ یا اصلا تماس نگیریم و منتظر باشیم که مدیر صبح شنبه در کانال مدرسه اعلام کند که اوضاع حضور دانش آموزان از چه قرار است. آیا به نظر شما این وضعیت که از یک  بی برنامگی گسترده حکایت می کند، گریه ندارد؟

به ۳ دلیل باید گریست

باری! پس از ۶ ماه زندگی مداوم با کرونا و انتظارها برای برنامه ریزی در شرایط متناسب با کرونا، اما سیستم کشور در حوزه اجرایی امور جاری کرونا همچنان به شکل آزار دهنده ای لنگ می زند. از این روست که به چند دلیل باید برای این وضعیت زانوی غم در آغوش گرفت:

یک – مگر کرونا دیروز آمد؟

مسئولان آموزش و پرورش از ابتدای تابستان اعلام کردند، سال تحصیلی امسال از ۱۵ شهریور و با شرایط ویژه کرونا آغاز می شود. طبیعتا این شرایط ویژه یعنی:
* بخش فنی سامانه مجازی (شاد) به موقع آماده شود.
* برنامه و طرح آموزش مجازی در زمان لازم ارائه شود.
* مدارس و معلمان به امکانات لازم سخت افزاری و نرم افزاری مجهز شوند.
* خانواده ها با شرایط آموزش های مجازی و حتی با شرایط آموزش حضوری در کرونا آشنا شوند.
* پیش بینی مواردی از قبیل تامین ابزار آموزش مجازی برای مناطقی که دسترسی به امکانات مجازی ندارند.
* و…
حالا همین امروز که روز آغاز سال تحصیلی است، اگر یکایک این موارد را به تفکیک بررسی کنیم، بعید می دانم هریک از آن ها کامل و جامع به نتیجه رسیده باشد. برای نمونه همین حالا (زمان نگارش یادداشت/ ساعت ۲۰روز جمعه) سامانه شاد هنوز به روزرسانی را برای ۲۴ساعت آینده اعلام می کند. یا مورد دیگر مثل آموزش خانواده ها که قطعا در این زمینه برنامه خاصی طراحی نشد و نمونه هایی از قبیل وعده ارائه  سیمکارت های دانش آموزی، تاخیر در تحویل کتاب های درسی و… موارد دیگری است که هر یک داستان خود را دارد.
از این روست که باید از مسئولان آموزش و پرورش و ستاد کرونا پرسید «مگر کرونا دیروز آمده است؟» که شما این میزان دست و پایتان را گم کردید و نمی توانید تصمیم به موقع و منطقی اتخاذ کنید؟

دو – شوخی تلخ با وضعیت قرمز

اگر بخواهیم اظهارات هشدارآمیز مسئولان ستاد کرونا به مردم درباره مناطق و استان های با وضعیت قرمز را مرور کنیم، مجموعه آن، صد من کتاب می شود. در کنار این موارد، طی هفته های اخیر مسئولان آموزش و پرورش ده ها بار تصریح کردند که کلاس ها در مناطق قرمز به صورت غیرحضوری برگزار خواهد شد حالا چگونه می شود که یک روز مانده به آغاز سال تحصیلی و در شرایطی که آمار رسمی ستاد از قرمز بودن وضعیت ۱۳ استان حکایت دارد، در اقدامی تناقض آمیز بازگشایی مدارس را با قید «حضوری» اعلام می کنند؟
آیا این اقدام، یک شوخی تلخ با «وضعیت قرمز» نیست؟ آیا خانواده ها نباید نگران این مدل تصمیم گیری ها برای سلامت فرزندانشان شوند؟
حال اگر این فرض را بپذیریم که آموزش و پرورش تمام تدابیر لازم را برای بازگشایی مدارس اتخاذ کرده  است (که البته نشانه های بسیاری در نقض این ادعا وجود دارد) وجود موج نگرانی، سردرگمی  و بی اعتمادی در خانواده ها درباره حضور در مدارس نشانگر این است که یا اطلاع رسانی در این باره کافی و توجیه کننده نبوده است یا این که تجربه های قبلی، آن ها را برای اعتماد به انجام درست  این تدابیر و پروتکل ها مردد کرده باشد.
بماند که در همین شرایط نیز تعدادی از مناطق قرمز با تصمیم استانی به سمت آموزش مجازی رفتند، برخی بر آموزش حضوری تاکید دارند و بخشی هم روش اختیاری را اتخاذ کردند. اگر در این یادداشت برای مرور همه اتفاقات عجیب و غریب و پر ازتناقض این روزها مجالی بود، قطعا از مجموعه آن ها پرونده سنگینی تشکیل می‌شد که همه از کم تدبیری ها و ناکارآمدی ها حکایت دارد.

سه –  آموزش و پرورش نسل آینده با این سیستم؟

قطعا دلیل سومی که باید برایش گریست، نگرانی از کیفیت آموزش و تربیت فرزندانمان و نسلی است که در سیستم هایی با این ویژگی ها روزگار گذرانده و می گذراند. اگرچه روی دیگر این سکه، قطعا کوهی استوار از رشد و بالندگی است که به واسطه  وجود هزاران معلم دلسوز و توانا می توان به تلاش آن ها برای جبران این کاستی ها امیدوار بود و روزهای بهتری را به انتظار نشست.
با این همه، اما خاطره ۱۵شهریور۱۳۹۹ روز آغاز سال تحصیلی و سردرگمی های آزاردهنده میلیون ها دانش آموز و خانواده را فراموش نمی‌کنیم و پیشنهاد می کنیم مقصران این کم کاری ها از مسئولیت خود عزل و  مواخذه  شوند. /خراسان