جانیس وب، روانشناس و نویسنده در بخشی از یکی از مقاله‌های خود اظهار می‌کند: هر فردی می‌تواند مرتکب اشتباه شود. در حقیقت، چنین شرایطی برای همه رخ می‌دهد. به این معنی که ما تصمیماتی می‌گیریم که آرزو می‌کنیم کاش چنین تصمیماتی نمی‌گرفتیم و حرف‌هایی می‌زنیم که بعدا آرزو می‌کنیم که کاش نمی‌گفتیم.
سُر می‌خوریم، سفر کرده وشوخی‌های بی معنی می‌کنیم که هیچ کس به آن‌ها نمی‌خندد که این‌ها بخشی از زندگی روزمره هر فردی هستند و علاوه بر این، اغلب ما به عقب نگاه کرده و آرزو می کنیم کاش انتخاب دیگری داشتیم.
در حقیقت، خطا‌ها بخش طبیعی و غیر قابل اجتناب زندگی انسان‌ها هستند. امّا بدترین اشتباه‌ها آن دسته هستند که اگرچه هرگز اطلاعاتی درمورد آن‌ها نداریم، امّا به معنای واقعی کلمه در ذهن ما جای گرفته اند به طوری که به هیچ عنوان، آن‌ها را زیر سوال نمی‌بریم و همیشه فکر می‌کنیم درست هستند غافل از این که تا چه اندازه می‌توانند اشتباه باشند و زندگی ما را تحت تاثیر قرار دهند.
این‌ها خطا‌هایی هستند که به طور مداوم مرتکب شده ایم و دیگران هم از این موضوع اطلاع دارند و اغلب آن‌ها آرزو می‌کنند که کاش بتوانند به ما کمک کنند، امّا در حقیقت، آن‌ها نمی‌توانند چرا که این‌ها اشتباهاتی هستند که فقط خودِ ما می‌توانیم متوجه اشتباهمان شویم و جلوی آن‌ها را بگیریم.
هر یک از ما باید این اشتباه‌ها را ببینیم و درمورد آن‌ها اطلاعاتی کسب کنیم و بپذیریم که برای چه هستند.
بزرگ شدن در خانواده‌ای که فرد از لحاظ عاطفی مورد توجه قرار نمی‌گیرد به این معنی است که خانواده، احساسات او را به طور کامل نادیده گرفته است و این موضوع اهمیتی برای آن‌ها ندارد.
وقتی فرد در کودکی خود، این رفتار را از خانواده می‌بیند، یاد می‌گیرد که این حقیقت دروغین را به عنوان یک واقعیت در زندگی پیش ببرد که این موضوع در بزرگسالی، خود را به صورت ناآرامی‌هایی نشان می‌دهد/yjc
