به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، زمانی یک نهاد رسمی همچون نظام روانشناسی ایران اعلام می‌کند که ۶۰ درصد از جمعیت ۸۵میلیون نفری کشور ما نیازمند استفاده از خدمات روانشناسی هستند، جمعیتی بالغ بر ۴۴میلیون نفر را شامل میشود. طبق پژوهش‌ها سردرگمی و عصبانیت، ناامیدی، فرسودگی و ناراحتی از شکستهای مالی، وحشت‌زدگی، اضطراب، وسواس و استرس از پیامدهای مشکلات روحی و روانی است که با شیوع کرونا در کشور، تشدید شد و تداوم این شرایط در آینده نگرانی‌های بسیاری را برای جامعه سالم به‌‌وجود خواهد آورد.
روانشناسان دریافتهاند که پریشانی‌های روانی مانند اضطراب، افسردگی، ترس و ناامیدی اساسی‌ترین واکنش‌های روانی آسیب‌زا در اغلب افراد آسیب‌دیده و افراد در معرض شیوع بیماری بوده‌اند. پریشانی روانی، فراتر از حالت طبیعی زندگی اجتماعی در این ایام با میزان خشونت فردی در محیط خانواده و جامعه و احساس تنهایی رابطه مثبت و با هدفمندی معناداری زندگی رابطه منفی داشته است، افرادی که دارای جو عاطفی مثبت در خانواده بوده‌اند تا حد زیادی اثرات پریشانی روانی بر احساس تنهایی و معناداری زندگی آنها تعدیل شده بود، ولی توانایی تعدیل این اثرات نامطلوب بر میزان خشونت بسیار اندک بود. اضطراب فراگیر ناشی از بحران کرونا بسیار بیشتر از میانگین این متغیر در حالت طبیعی است و این اضطراب فراگیر به‌شدت با سطح پرخاشگری افراد رابطه مثبت و با کیفیت رابطه خانواده و نگرش مثبت به آینده رابطه منفی داشته است. همچنین افرادی که سطح سلامت معنوی بالایی داشته‌اند نیز توانسته بودند تا حد زیادی اثرات اضطراب فراگیر بر نگرش مثبت خود نسبت به آینده و کیفیت رابطه با خانواده را کاهش دهند. البته این نوع سلامت توان تعدیل میزان پرخاشگری را نشان نداد. این عدم تاثیر احتمالا به این دلیل است که پرخاشگری و خشونت موجود بیشتر حالت موقعیتی دارد و به‌سبب دگرگونی‌های جسمی و وضعیت خلقی نا به‌هنجار افراد، امکان تسلط بر تکانه‌های پرخاشگرانه کمتر است. در این شرایط شاید مهم‌ترین سوالی که اکنون ذهن همه مردم جهان و مردم کشور ما را مشغول کرده این باشد که بعد از شکست این ویروس آیا بازگشت به سبک زندگی قبل از این بیماری، امکان‌پذیر است؟ مسلما با برطرف شدن این بیماری در دوران پساکرونا تمامی این محدودیت‌ها از بین خواهد رفت، اما اینکه ما چه رویه‌هایی در پیش بگیریم باید با در نظر گرفتن تاثیرات مثبت و منفی سبک زندگی این دوران باشد. بسیاری از عاداتی که در این دوران توصیه شده و درس‌هایی که این دوران به ما داده را می‌توان حفظ کرد، از جمله استفاده پیشرفته‌تر و انعطاف‌پذیر از فناوری تا قدردانی دوباره از فضای بیرون و سایر لذت‌های ساده زندگی هستند. با توجه به موارد مذکور، برای کاهش تهدیدهای روانی ناشی از کروناویروس در جامعه ایرانی، به‌طور کلی و فارغ از درمان‌های کلینیکی، در ایام پس از کرونا باید با تمرکز بر عوامل مهمی مانند تقویت جو عاطفی خانواده و حمایت خانوادگی، بر کاهش اثرات و آسیبهای روانی با استفاده از پتانسیل خانواده تمرکز کرد. البته زمینه‌سازی برای گسترش رویکردهای مبتنی بر سلامت معنوی و یاددهی روش‌های آرام‌سازی و شایستگی هیجانی، راهکارهای خوددرمانی اضطراب در محیط خانه، به نوعی ابزار خودآموزی در اختیار افراد قرار داد تا بر وضعیت روانی خود تسلط یابند./آرمان ملی
