به گزارش بخش سیاسی سایت خبرمهم، «اصلاح‌طلبان و روحــانی برخلاف ادعاهایشان مخالف پیشرفت زنان هستند»، «هیچ زنی در دولت روحانی وزیر نشد»، «اصلاح‌طلبان فقط شعار حمایت از زنان می‌دهند و در عمل کاری برای آنها نمی‌کنند» و هزاران ادعایی که از سوی اصولگرایان مطرح میشود. بدون شک زنان نیمی از جمعیت رای‌دهنده در انتخابات‌ها هستند؛ بنابراین آرای آنها در تعیین رئیس‌جمهور از اهمیت زیادی برخوردار است. اکنون که فعالیت‌های انتخاباتی ۱۴۰۰ و تعیین رئیس‌جمهور سیزدهم آغاز شده، یکی از برنامه‌های اصولگرایان جذب آرای زنان است. آنها با نادیده گرفتن رویکرد خودشان به زنان در تمام سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی درصدد هستند تا با ادعاهای نادرستی که دارند به ناامید کردن زنان برای رای دادن به کاندیداهایی بپردازند که از سوی اعتدالیون و اصلاح‌طلبان معرفی می‌شوند. نکته قابل تامل آنجاست که اصولگرایان به‌ویژه طیف سنتی آنها به‌خوبی دلیل عدم معرفی وزیر زن از سوی دولت‌ها را می‌دانند و به‌طور حتم اگر روزی یک رئیس‌جمهور اقدام به معرفی یک خانم برای برعهده گرفتن وزارتخانه‌ای کند، آنها در صف نخست مخالفت حضور پیدا می‌کنند اما اکنون نیاز به جلب آرا در انتخابات ۱۴۰۰ دارند و تصور می‌کنند با القای نادرست «بی‌اهمیت بودن زنان برای اصلاح‌طلبان و اعتدالیون» می‌توانند کلید پاستور را دریافت کنند اما اصولگرایان پیش از این تخریب‌ها، باید به مواردی اشاره کنند که اثبات شود خودشان زمانی که در قدرت قرار داشتند چه اندازه به توانایی‌های زنان اعتقاد داشتند و آن را با حضور زنان در مجلس ششم و دولت‌های ششم و هفتم مقایسه کنند.
تلاش بی‌نتیجه برای جلب آرای زنان
سایت‌های اصولگرایان دلواپس در این مقطع زمانی، وظیفه ناامید کردن زنان برای رای دادن به کاندیداهای‌اصلاح‌طلب و اعتدالی را برعهده دارند تا طی ماه‌های آینده فعالان سیاسی این طیف فاز دوم دلسرد کردن زنان را برعهده بگیرند. دیروز مشرق نوشت: «نکته‌ای که روشنفکران و آگاهان سیاسی سال‌هاست درباره جریان سیاسی چپ در ایران یا همان اصلاح‌طلبان بیان می‌کنند؛ اشاره به ژنتیک خشونت‌طلب و ذات زن‌ستیز این جریان است. جریانی که عددی از ارکان آن سوابقی مثل بازجویی‌های خشن و با نقاب، شلاق‌زدن فی‌المجلس برای جاری کردن حد، بدزبانی و حرکات تند در عرصه دیپلماسی دارند و در زمینه زنان نیز هرچه هست سابقه کسانی از ارکان همین جریان در فرو کردن پونز به پیشانی دختران بدحجاب، استفاده ابزاری و شب‌انتخاباتی از بانوان، لذت بردن از رقص دختران نوجوان در یک محفل زنانه! و رعایت نکردن حدود شرعی در مواجهه با زنان است. همچنین این رسانه دلواپس در راستای انجام تکلیف انتخاباتی‌اش یعنی اتهام‌زنی به رقیب نوشته است: «دقت شود که اینها همان افراد و جریانی هستند که بارها و بارها بحث مدیریت ارشد زنان یا وزیر شدن زنان نیز را مطرح کردند اما نه در دولت کارگزاران و اصلاحات و اعتدال حاضر به گماردن یک وزیر زن شدند و نه هنگامی که به‌صورت اکثریتی شورای شهر را به دست آورند تمایلی به انتصاب یک شهردار زن نشان دادند!»
محدود می‌کنند و می‌گویند چرا؟!
اصولگرایان برای نیل به اهدافشان و القای ناکارآمدی رقیب ۲ راهکار را اجرا می‌کنند؛ نخستین ترفند آنها متهم کردن اصلاح‌طلبان به ناکارآمدی و حرکت در جهت خلاف خواست مردم است که موضوع فیلتر تلگرام و دیگر شبکه‌های اجتماعی از آن نمونه است. آنها چنین القا می‌کنند که وزیر اعتدالی دولت روحانی درصدد فیلتر است که واقعیت ندارد و آذری‌جهرمی بارها تصریح کرده که نقشی در فیلتر ندارد. درباره زنان هم همین مشی را دارند چنانکه اصولگرایان واقف به مخالفت‌ها با معرفی وزیر زن هستند اما چنان صحنه‌آرایی می‌کنند که گویی روسای جمهور اصلاحات و اعتدال مخالف این موضوع هستند. راهکار دوم این جریان برای ناامید کردن زنان برای انتخاب اصلاح‌طلبان و اعتدالیون در این راستاست که به پرونده‌سازی برای این دو طیف بدون درنظرگرفتن شرایط زمانی و اقتضائات هر دوران می‌پردازند؛ به‌عنوان‌نمونه اصولگرایان امروز و جریان راست سابق هنوز از عدم توجه به آنها در سال‌های نخست پس از انقلاب اسلامی ناراضی هستند. بی‌تردید نقش گروه‌های خط امام و روحانیت چپ که به بنیانگذار انقلاب اسلامی نزدیک بودند باعث ایجاد حس اعتماد به آنها شده بود و اگرچه نمی‌شود جریان راست را در پیروزی انقلاب بی‌تاثیر دانست اما جایگاهی در تصمیم‌سازی‌ها نداشتند. اکنون پس از سال‌ها نسل بعدی جریان راست برای انتقام از آن روزها به طرح موضوعاتی می‌پردازند که محلی از اعراب ندارد و تنها فایده آن می‌تواند دلخوشی این جریان از تخریب اصلاح‌طلبان باشد اما غافل از آن هستند که جامعه آگاه به مسائل است و تنها به‌سادگی مطرح‌کنندگان پونز به پیشانی دختران بدحجاب می‌خندد. رئیس‌جمهور به‌خوبی هویت نقش‌آفرینان در محدود کردن زنان را فاش کرده است. حسن روحانی میگوید: «عده‌ای سال اول انقلاب می‌خواستند در دانشگاه بین زنان و مردان دیوار بکشند. شوخی نمی‌کنم؛ زمان انتخابات همین را می‌گفتم، می‌گفتند برای انتخابات اینها را میگوید. چه کسی دنبال دیوار بوده؟ شما بودید. امام جلوی شما را گرفت.»
وزیر زن باشد اما نباشد!
همچنین لازم است به انتخاب یک زن از سوی احمدی‌نژاد برای تصدی وزارت بهداشت اشاره کرد. اصولگرایانی که امروز حسن روحانی را بر معرفی نکردن وزیر زن تخطئه می‌کنند همان‌هایی هستند که احمدی‌نژاد را برای معرفی وزیر زن مورد هجمه قرار دادند. در اذهان بسیاری هست که فاطمه رجبی همسر غلامحسین الهام از منتقدان اصلی وزارت زنان بود و در نامه به محمود احمدی‌نژاد چنین نوشت: «تصور میشود شما این مطلب را نیز از زبان مبارک امام صادق (ع) رئیس مذهب تشیع نیز خوانده‌اید که «در آخرالزمان زنان بر دولت و سلطنت و هرچیزی که میل به آن دارند، غلبه یافته و مسلط می‌گردند. نمی‌توان پذیرفت در کابینه احمدی‌نژاد حضور وزیر زن گام نخستی باشد که در کابینه‌های بعدی اهداف شوم فمینیست و سکولارها را حاکم کند.» یا حجت‌الاسلام‌طباطبایی‌نژاد از نمایندگان وقت مجلس از زنانی که نامزد پست وزارت شده‌اند خواست که باتوجه به نظر علما و مراجع انصراف دهند و تاکید کرد عملکرد رئیس‌جمهور نباید به‌گونه‌ای باشد که مخالفان اقداماتش را کاملا تبلیغاتی و سیاسی بخوانند.» اکنون مشخص نیست باید دم خروس را باور کرد یا قسم حضرت عباس؟/آرمان ملی
