به گزارش بخش بین المللی سایت خبرهای فوری، سیاست‌های دونالد ترامپ درباره ایران و کره‌شمالی، نتیجه عکس داده و بحران در بغداد و پیونگ‌یانگ، تعطیلات سال نوی او را در سال انتخابات، به کابوس تبدیل کرده است.
دونالد ترامپ، مهار ایران با سیاست فشار حداکثری و خلع سلاح هسته‌ای کره‌شمالی با ایجاد ارتباط دوستانه با رهبر این کشور را به‌عنوان بزرگ‌ترین دستاوردهای خود در سیاست خارجی در ۳سال حضورش در کاخ سفید می‌خواند، اما در شروع سال نو میلادی، هر دو دستاورد او یکباره به بزرگ‌ترین شکست‌هایش تبدیل شده‌اند.
در بغداد، محاصره سفارت آمریکا توسط نیروهای نزدیک به ایران، به نمادی از ناکارآمدبودن سیاست فشار حداکثری تبدیل شده و در پیونگ‌یانگ، وعده کیم جونگ اون به آزمایش یک موشک بین‌قاره‌ای جدید در آینده‌ای نزدیک، ۳ نشست تاریخی رو در رو بین او و ترامپ را بی‌حاصل کرده است. آوار شدن این اتفاق‌ها بر ترامپ، درحالی‌که برای تعطیلات سال نو در اقامتگاه تفریحی مارالاگو در فلوریدا به سر می‌برد، بدترین شروع ممکن برای سال انتخابات است.
گرفتار در تله ایران
محاصره سفارت آمریکا در بغداد، بعد از آن روی داد که آمریکا به مواضع گروه نظامی کتائب حزب‌الله حمله کرد و باعث مرگ ۲۵نظامی شد. مردم خشمگین عراق هم در اعتراض به این حمله که از سوی مقامات عراقی نقض حاکمیت این کشور خوانده شد، از حلقه اول امنیتی یکی از بزرگ‌ترین سفارتخانه‌های آمریکا در دنیا عبور کردند و کابوس تکرار فاجعه بنغازی را برای وزارت خارجه آمریکا زنده کردند. در حمله به نمایندگی دیپلماتیک آمریکا در بنغازی در لیبی در سال ۲۰۱۲سفیر آمریکا و چند مقام دیگر کشته شدند. این رویداد، لکه سیاهی در دوران وزارت هیلاری کلینتون، وزیر خارجه وقت آمریکا بود و بعدها در انتخابات ریاست‌جمهوری هم دامن او را رها نکرد.
به گزارش واشنگتن‌پست، زنجیره رویدادهایی که به محاصره سفارت آمریکا منتهی شده، ثمره سیاست فشار حداکثری آمریکا علیه ایران است. ترامپ، از توافق هسته‌ای ایران به این بهانه که به نفوذ ایران در منطقه و همینطور مسئله موشکی این کشور رسیدگی نکرده کنار کشید و بعد از آن، سیاست فشار حداکثری را پیش گرفت. هدف این سیاست، منزوی کردن ایران در منطقه و در نهایت کشاندن مقامات ایران به پای میز مذاکره برای یک توافق بهتر بوده است، اما در عمل، این آمریکاست که در منطقه، در موضع ضعف قرار گرفته است. ایلان گلدنبرگ از مقامات وزارت خارجه و وزارت دفاع در دوران باراک اوباما در این‌باره به پولتیکو گفته است: «سیاست حداکثری جواب نمی‌دهد، چون این دولت اصلا نمی‌داند چرا به ایران فشار وارد می‌کند یا اینکه دقیقا چه می‌خواهد. کاری که آمریکا می‌کند، حتی یک استراتژی فشار حداکثری نیست و باید آن را سیاست فشار حداکثری خواند.» به گزارش نیویورک تایمز، موقعیت پیش‌آمده، از سوی دیگر باعث نارضایتی متحدان ترامپ شده است. از نظر آنها، ترامپ قاطعیت لازم را در برابر ایران نشان نداده است و همین باعث شده ایران در محاسبات خود، ترامپ را نه به‌عنوان یک فرمانده کل قوای مقتدر که رئیس‌جمهوری گریزان از درگیری و جنگ لحاظ کند. رئیس‌جمهور آمریکا در بهار، در آخرین لحظه، حمله تلافی‌جویانه به اهدافی در ایران را لغو کرد و واکنش عملی به ساقط کردن یک پهپاد بسیار با ارزش این کشور توسط سیستم پدافند ایران نشان نداد.
برخی از سناتورهای تندروی جمهوریخواه مانند لیندزی گراهام از ترامپ به‌خاطر حمله به مواضع نیروهای نزدیک به ایران تمجید کرده‌اند.
با این حال، ترامپ با وجود هشدارهای تند به ایران در توییتر، شب سه‌شنبه مواضعی نرم‌تر اتخاذ کرد و گفت که از جنگ استقبال نمی‌کند.
آرون میلر یکی از مقامات پیشین وزارت خارجه آمریکا و متخصص امور خاورمیانه درباره وضعیتی که ترامپ در آن گرفتار شده به نیویورک تایمز گفته است: «ترامپ با مسئله بغرنجی در سال انتخابات مواجه است. او از یک سو باید طوری رفتار کند که ضعیف قلمداد نشود و از سوی دیگر باید از شروع یک درگیری پرآشوب با ایران و گرفتاری بیشتر در عراق که پایگاه داخلی‌اش را ضعیف می‌کند و به رقبای سیاسی‌اش انرژی بیشتری می‌دهد پرهیز کند.»
از عشق به نفرت
به همه این سردردهای سیاسی در خاورمیانه، باید این واقعیت تلخ را اضافه کرد که ابتکارات شخصی ترامپ برای برقراری روابط عجیب و دوستانه با رهبر کره‌شمالی به‌منظور خلع سلاح هسته‌ای این دیکتاتوری خطرناک و جنجالی، بی‌نتیجه بوده است. ترامپ، ۳ ملاقات تاریخی و بی‌نظیر رو در رو با کیم جونگ اون ترتیب داد، اما پافشاری این کشور به رویکرد انعطاف‌ناپذیر در برابر کره‌شمالی، سرانجام صبر پیونگ‌یانگ را سر آورد و رهبر این کشور گفته است که بعد از حدود ۳ سال تعلیق داوطلبانه آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی، فعالیت‌هایش را از سر خواهد گرفت و به‌زودی از یک سلاح استراتژیک رونمایی خواهد کرد.
کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی بعد از نشست حزب کمونیست در پیونگ‌یانگ اعلام کرده است که «اگر آمریکا بر سیاست‌های خصمانه خود نسبت به کره‌شمالی پافشاری کند، هیچ وقت خلع سلاح هسته‌ای در شبه جزیره کره حاصل نخواهد شد.»
مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا که یکی از مخالفان سرسخت کاهش پله‌ای تحریم‌های آمریکا علیه کره‌شمالی در قبال اقدامات داوطلبانه این کشور بوده، در گفت‌وگو با فاکس ابراز امیدواری کرد که کیم تصمیم درست را بگیرد. ترامپ هم که امید زیادی داشت حل مسئله هسته‌ای کره- دستاوردی که هیچ رئیس‌جمهوری تا این حد به آن نزدیک نشده بود- در سیاست داخلی در سال انتخابات به کمک او بیاید، سه‌شنبه شب گفته است که همچنان به مذاکره با کره امیدوار است.
رئیس‌جمهور آمریکا، از اعتبار شخصی خود برای ملاقات با کیم جونگ اون و حل بحران کره خرج کرده و حالا بازگشت به نقطه صفر، می‌تواند یک شکست تمام عیار در سیاست خارجی برای او باشد. مسئله نگران‌کننده این است که این اتفاق، در سال انتخابات روی داده است.
هم مسئله مهار ایران و هم خلع سلاح هسته‌ای شبه جزیره کره، قرار بود برگ برنده‌های ترامپ در انتخابات باشند، اما سیاست فشار حداکثری علیه ایران، دولت ترامپ را تحت نوع متفاوتی از فشاری حداکثری قرار داده و بحران هسته‌ای شبه‌جزیره هم به روز صفر بازگشته است. /همشهری
