به گزارش بخش بین المللی سایت خبرهای فوری، اما هفتاد و چهارمین اجلاس سازمان ملل شاهد یک اتفاق و رفتار نادر سیاسی از سوی رهبران سه کشور اروپایی (انگلیس، آلمان و فرانسه) در قبال ایران بود. اگرچه ماهیت و اهداف اولیه این رفتار و دیدارها با رییس‌جمهور ایران در نگاه اول از سرشتی صلح‌جویانه بر‌خوردار بود اما در اصل این رفتار یک «اشتباه استراتژیک» از یک «اروپای خاکستری» و شکست خورده را به نمایش گذاشت؛نمایشی که شباهت‌های زیادی به «مکتب ترامپیسم» امریکایی داشت. چرخش کامل و هم صدایی یکپارچه سه کشور اروپایی با کاخ سفید در خصوص انجام مذاکرات تحت تحریم ایران با امریکا، درخواست «برجام جدید» و صدور بیانیه سه کشور اروپایی در خصوص آرامکو و متهم‌سازی ایران از جهات مختلف حائز اهمیت است. شاید مهم‌ترین وجه این رفتار دیپلماتیک، ارایه نمایی غیر منتظره از بازگشت اروپا به دوران «وابستگی ابزاری» خود به کاخ سفید در دوران جنگ سرد بود. به عبارت دیگر این نمایش، نمایی از موضع یک اتحادیه قدرتمند حرفه‌ای و رو به استقلال از «امریکای ترامپی» و یکجانبه‌گرا در عرصه تعاملات جهانی نبود. شاید بخشی از این ضعف رفتاری به فقدان شناخت از درون ساختار قدرت سیاسی ایران و مفاهیم قدرت در جمهوری اسلامی باز می‌گردد؛ و بخشی دیگر ازآن نیز به افتادن اروپا به دام و «تله سیاسی ترامپیسم» خودخواه و یکجانبه‌گرا در موضوع ایران بود. بی سبب نیست که برخی از تحلیلگران شرقی همراه با بدبینی، اروپا را «اسب تروای کاخ سفید» در درون جبهه چندجانبه‌گرایان تلقی می‌کنند.
بدین‌ترتیب تا زمانی‌که اروپا نسبت به رفع ناتوانی‌های ذاتی خود در برابر امریکا اقدام نکند نمی‌تواند توقع آن را داشته باشد که جامعه جهانی برای این اتحادیه، وزن، جایگاه و احترام خاصی در معاهدات و تعاملات چندجانبه در نظر بگیرد. اروپا زمانی به جایگاه معتبر جهانی خواهد رفت که هزینه آن را از جیب خودش بپردازد. داشتن «قدرت قرضی» و «اجاره‌ای» از دیگران به ویژه امریکا نمی‌تواند به اتحادیه اروپایی اعتبار لازم در تعاملات جهانی رابدهد.
«اشتباه استراتژیک» اروپا در برابر ایران در موضوع «برجام» و تکرار اشتباه در برابر چین در موضوع «هنک‌کنگ» و اشتباه در برابر روسیه در موضوع «اوکراین» عملا نظام چندجانبه‌گرایی روبه رشد و موفق را با بحران بی‌اعتمادی روبرو خواهد ساخت.
این در حالی است که اروپا با حضور کارآمد و صادقانه‌تر خود در نظام چندجانبه‌گرایی می‌تواند با سلامت بیشتری از فرآیند رو به‌تزاید فروپاشی جایگاه غرب در عرصه جهانی دوری گزیند. /روزنامه اعتماد
