به گزارش بخش بین المللی سایت خبرهای فوری، سی و نه سال پیش در چنین روزهایی در حالی که تابستان آخرین روزهایش را سپری می کرد و دانش آموزان آماده می شدند تا سال تحصیلی جدید را آغاز کنند رژیم بعثی عراق خود را برای حمله به ایران آماده کرد. در ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ صدام حسین دیکتاتور وقت عراق که از مدت ها قبل نقشه حمله به ایران را در سر می پروراند، تحولات داخلی ایران و انقلاب نوپای اسلامی را فرصتی برای دست اندازی به خاک ایران دانست و از هوا و زمین به کشور یورش آورد.
گرچه خاطرات آزادگان ایرانی گویای رفتار ناشایست زندانبانان و شرایط سخت اردوگاه های آزادگان ایرانی در عراق است اما سربازان عراقی ای که در جنگ توسط سربازان کشورمان اسیر شدند رفتار متفاوتی را تجربه کردند.
پس از پیروزی های ایران در نبرد با رژیم صدام در چند مرحله تعداد زیادی از سربازان عراقی به اسارت نیروهای رزمنده در آمدند. بر اساس آمارها در طول دوران جنگ ۷۲ هزار و ۱۱۳عراقی در ۷۸ عملیات به اسارت ایران درآمدند که وظیفه نگهداری آنها بر عهده ارتش ایران بود.
بنا به توصیه امام خمینی(ره) درباره خوش رفتاری با اسرای جنگی که آنها را “میهمان” ایران خواند اردوگاه های اسرا ضمن خوش رفتاری با آنان باعث شد حدود ۱۵ درصد از مجموعه اسرا، حاضر به بازگشت به کشور خود نشده و در این میان تعداد ۷هزار و ۵۰۰ نفر از آنان، رسماً با صلیب سرخ جهانی مصاحبه کرده و در خواست کتبی مبنی بر عدم تمایل به بازگشت به عراق را به آنها ارائه دهند.
پس از جنگ و در سال ۱۳۷۰ کمیته ی سه جانبه ی ایران، عراق و صلیب سرخ مذاکرات خود را در راستای تبادل اسرا نهایی کرد و پس از آن گام های عملی برای آزاد کردن نظامی های عراقی برداشته شد.
بر این اساس ایران در سال ۶۹، ۳۷ هزار و ۹۳۴ نفر و در فاصله‌ی سال‌های ۷۰ تا ۷۳، ۳ هزار و ۸۲۴ نفر و در سال‌های ۷۴، ۷۵ و ۷۶ نیز یک هزار ۵۱۴ اسیر را تحویل مقامات عراقی داد.
همچنین در سال ۷۷، ۶ هزار و ۲۵۰ نفر و طی سال‌های ۷۸ تا ۸۱ نیز مجموعا ۵ هزار و ۸۰۴ نفر از اسرای عراقی آزاد شدند و نهایتا آخرین گروه از اسرای عراقی که ۵۹ نفر بودند در اردیبهشت ۸۲ به بغداد بازگشتند.
