عصر سه‌شنبه مجددا هزاران نفر برای پنجمین روز پیاپی فرودگاه هنگ‌کنگ را به اشغال خود در آوردند و در آنجا شعار دادند و آواز خواندند. یک روز پیش از آن (دوشنبه)، هزاران مسافر به‌دلیل لغو پرواز‌ها در فرودگاه آواره شده بودند. گفته میشود که ۷۰ پرواز هم از مقاصد دیگر به هنگ‌کنگ در همان روز لغو شد. معترضان ترمینال اصلی فرودگاه را به اشغال خود در آورده اند و یک هرج‌ومرج کامل در برنامه‌های فرودگاه هنگ‌کنگ به‌وجود آمده است.
در کنفرانس خبری کری لام، مدیر اجرایی هنگ‌کنگ که به پکن نزدیک است، گفت: «معترضان خسارت زیادی به‌بار آورده‌اند و آن‌ها به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند، قانون است.» او افزود: «فعالیت‌های طغیان‌گرانه، هنگ‌کنگ را به مسیر غیرقابل بازگشت خواهد رساند.» لام معترضان را متهم کرد که به نیرو‌های پلیس حمله کرده‌اند. او تصریح کرد: «نیرو‌های پلیس بخش مهمی از ارکان این دولت‌شهر برای دفاع است.»
این سخنان لام در شرایطی ابراز شد که معترضان روز دوشنبه در بیانیه‌ای خواستار تجمع مجدد مردم در فرودگاه این دولت‌شهر شده بودند. یک معترض ۲۳ ساله گفت: «ما دوشنبه شب اینجا ماندیم تا به مردم و معترضان نشان دهیم که فرودگاه جای امن‌تری است.» این معترض به همراه ۳۰ معترض دیگر شب را در فرودگاه سپری کرده بودند. او تصریح کرد: «ما انتظار داریم تا افراد بیشتری از معترضان به ما ملحق شوند و مجددا یک اختلال عظیم در فرودگاه به‌وجود آوریم. درست مانند کاری که روز دوشنبه کردیم.»
سال گذشته فرودگاه هنگ‌کنگ پذیرای ۷۴ میلیون و ۷۰۰ هزار مسافر بوده است که به‌طور متوسط شامل ۲۰۵ هزار مسافر در روز میشود. اما روز دوشنبه پس از تصرف فرودگاه از سوی معترضان تمامی پرواز‌ها لغو شدند. مسافران در این حین سرگردان شده بودند و نمی‌دانستند برنامه‌های پرواز از چه موقعی از سر گرفته خواهد شد. فروشگاه‌ها تعطیل و تمامی کانتر‌های ورود به هواپیما بسته شدند. برخی از مسافرانی که سرگردان شده بودند نگاهی عملگرانه‌تر به این موضوع داشتند.
اعتراضات در هنگ‌کنگ با یک لایحه آغاز شد. قرار بود شورای قانون‌گذاری این دولت‌شهر لایحه‌ای را بررسی کند که به موجب آن مجرمان به چین مسترد شوند. همین لایحه به‌رغم اینکه به حالت تعلیق در آمده، اما آتشی به جان هنگ‌کنگی‌ها انداخته است و حالا معترضان به کمتر از برکناری کری لام راضی نیستند. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز با افزایش اعتراضات ضدحکومتی در هنگ‌کنگ هیچ‌کدام از دو طرف حاضر به کوتاه آمدن نیستند و همین امر رسیدن به یک توافق را در این دولت‌شهر غیرممکن‌تر ساخته است. به گفته ناظران، هنگ‌کنگ با این اعتراضات دو قطبی شده است و درگیری بین معترضان و طرفداران چینی‌های کمونیست بالا گرفته است. برای پکن این اعتراض‌ها یک چالش مستقیم برای رهبری‌شان به‌حساب می‌آید و ترس آن را دارند و این به‌مثابه از دست دادن کنترل آن‌ها بر هنگ‌کنگ است. روزگاری این اعتراض‌ها آرام بودند، اما حالا به‌شدت چالشی شده‌اند. این اعتراض‌ها نظم و خوشنامی هنگ‌کنگ را با مخاطره روبه‌رو کرده است. معترضانی که روز دوشنبه فرودگاه این دولت‌شهر را به اشغال خود در آوردند، یک اختلال عظیم در یکی از شلوغ‌ترین فرودگاه‌های دنیا ایجاد کردند. آن‌ها روز دوشنبه پس از چندین ساعت اشغال فرودگاه اواخر شب به خانه‌هایشان رفتند و روز سه‌شنبه بازگشتند. عمده پرواز‌های این فرودگاه مجددا روز سه‌شنبه لغو شدند. چین در نظر دارد تا از قدرت بیشتری استفاده کند و همین امر ممکن است به برخورد بیشتر پلیس و معترضان منجر شود.
در این میان برخی دیگر از اقدامات کری لام موجب تحریک بیشتر معترضان شد. رئیس اجرایی هنگ‌کنگ حاضر نشد به درخواست معترضان تحقیقاتی را کلید بزند که به موجب آن عملکرد پلیس در برخورد با معترضان زیر ذره‌بین برود. مایکل سی. دیویس، کارشناسی در مرکز ویلسون که یک اتاق فکر در واشنگتن است، به نیویورک‌تایمز گفت: «آن‌ها (مقامات هنگ‌کنگ) به نوعی تلاش می‌کنند مانند چین حکمرانی کنند، اما در هنگ‌کنگ وقتی شما جوانان را تحت فشار قرار می‌دهید، وقتی آن‌ها را نادیده می‌گیرید، آن‌ها اقدام متقابل می‌کنند.»
اعتراض‌ها در هنگ‌کنگ هم‌اینک حزب کمونیست را هم به چالش کشیده است. در روز‌های اخیر معترضان از وسایل آتش‌زا و بمب‌های دستی استفاده کرده‌اند تا نماد‌های حاکمیت چین را نابود کنند. البته حزب کمونیست هم قصد ندارد در این تقابل خود را ضعیف نشان دهد، اما هم‌اینک این اعتراض‌ها یک چالش بزرگ برای «شی» که از سال ۲۰۱۲ زمامدار چین شده، رقم زده است. چین برای مقابله نشانه‌های اشغال نظامی از خود نشان داده و هنگ‌کنگی‌ها را به انقلاب رنگی متهم کرده است، چراکه ایالات‌متحده، اعتراض‌ها را یک قیام ضدکمونیستی می‌بیند و چینی‌ها هم این اعتراض‌ها را سازماندهی شده توسط غربی‌ها می‌خوانند. وانگ ژیمن، رئیس دفتر دولت مرکزی در شهر گفت: «برای هنگ‌کنگی‌ها این مساله تبدیل به یک موضوع مرگ و زندگی شده است.» او به تشکیلات حکومتی هشدار داد: «دیگر راه برگشتی باقی نمانده است.»
