به گزارش بخش بین المللی سایت خبرهای فوری، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، پیش از آن‌که تبدیل به یک سیاستمدار شناخته‌شده شود، یک تاجر و سرمایه‌دار مشهور بود. اگرچه ترامپ بار‌ها ادعا کرده که ثروت امروز خود را مدیون هیچ‌کس نیست [۱]و با تلاش و کوشش و البته هوش خودش میلیاردر [۲]شده است، اما گزارش‌ها نشان می‌دهند ثروت امروز رئیس‌جمهور آمریکا ریشه در جای دیگری دارد [۳]. یکی از گزارش‌هایی که ادعا‌های کارآفرینی دونالد ترامپ را رد کرد، مقاله سال ۲۰۱۸ روزنامه نیویورک‌تایمز بود که در آن بر اساس اسناد مالیاتی محرمانه ادعا شده است رئیس‌جمهور فعلی آمریکا طی سال‌های گذشته از طریق فرار مالیاتی و روش‌های دیگر دست‌کم ۴۱۳ میلیون دلار (با احتساب دلار سال ۲۰۱۸) از «امپراتوری املاک» پدرش «فرِد ترامپ» (که یکی از ثروتمندترین افراد در آمریکا در دهه ۱۹۷۰ بود [۴]) ثروت کسب کرده است [۵]. این در حالی است که دونالد ترامپ ادعا می‌کرد فقط یک وام یک میلیون دلاری از پدرش گرفته [۶]و نه تنها بعداً آن وام را به علاوه سودش تسویه کرده، بلکه ثروت امروزش را هم از همان وام با دست‌های خودش ساخته است؛ ادعایی که واشینگتن‌پست آن را دروغ می‌داند و به خاطر این دروغ به دونالد ترامپ امتیاز «چهار پینوکیو» می‌دهد [۷].
گزارش نیویورک‌تایمز نشان می‌دهد دونالد کوچولو از وقتی سه سال بیش‌تر نداشت از قبَل امپراتوری پدرش سالیانه ۲۰۰ هزار دلار (با احتساب دلار سال ۲۰۱۸) درآمد داشت و به هشت سالگی که رسید رسماً یک میلیونر به حساب می‌آمد. این رقم رفته‌رفته افزایش پیدا کرد و با رسیدن دونالد به دهه‌های چهارم و پنجم زندگی، به ۵ میلیون دلار در سال نیز رسید. البته فقط درآمد بادآورده نبود، بلکه فرِد بار‌ها برای نجات اقتصادی پسرش هم مجبور به دادن ده‌ها میلیون دلار پول به او شده بود [۸]. با همه این‌ها موضوع گزارش حاضر نه ثروت ترامپ است و نه ثروت پدرِ ترامپ، بلکه ثروتی است که دونالد و فرِد هر دو از آن ثروتمند شدند و در حقیقت منشأ ثروت خاندان ترامپ محسوب میشود. برای پیدا کردن سرچشمه ثروت ترامپ‌ها باید یک نسل عقب‌تر برویم. گزارش سال ۲۰۱۶ پایگاه اینترنتی خبرگزاری بلومبرگ (علاوه بر گزارش‌های دیگر قبل و بعد از آن) نشان می‌دهد چگونه ثروتی که دونالد ادعا می‌کند با عرق جبین به دست آورده، در واقع ریشه در جای دیگری دارد که باور کردن آن کمی دشوار است.
غذا، آب‌جو و زن‌های آماده خدمت
سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ همزمان با جدی‌تر شدن ورود دونالد ترامپ به حوزه سیاست، گزارش‌های بی‌شماری درباره زندگی خصوصی، شغلی و اندکی سیاسی وی منتشر شدند که مسیر رسیدن او تا نامزدی برای قدرتمندترین جایگاه سیاسی در آمریکا را زیر ذره‌بین گذاشتند. همان سال‌ها بلومبرگ در گزارشی به سراغ منشأ اولیه ثروت خانواده ترامپ رفت؛ عنوان آن گزارش این بود: «ثروت خانوادگی ترامپ ریشه در یک فاحشه‌خانه دوره تبِ طلا در کانادا دارد [۹]». این گزارش به زندگی شغلی «فردریک ترامپ [۱۰]» (پدر فرِد و پدربزرگ دونالد ترامپ) پرداخته و نشان داده است که وی چگونه از تب جست‌وجوی طلا در «یوکُن» (در شمال غربی کانادا) برای گذاشتن سنگ بنای امپراتوری بزرگ ترامپ استفاده کرد.
گزارش بلومبرگ این‌گونه آغاز میشود:
ریشه ثروت خانوادگی‌ای که مسیر دونالد ترامپ تا شهرت را هموار کرد اکنون در یک شهر ارواح [سوت و کور]اندکی پایین‌تر از قطب شمال در کانادا دفن شده است. آن‌چه امروز باقی مانده فقط تکه‌های خردشده بطری‌های شیشه‌ای در ساحل دریاچه شهر «بِنِت» در استان بریتیش کلمبیا [در غرب کانادا]است؛ شیشه‌هایی که شاید بقایای ساختمان شلوغی باشند که یک روز توسط پدربزرگ دونالد ترامپ اداره می‌شد و به سه چیز شهرت داشت: غذای خوب، آب‌جو، و زن‌های آماده به خدمت. کمی بالاتر یک کلیسا جا خوش کرده و مناره تک و تنهایش از دل درختان انبوه کاج سر برآورده است. بنت زمانی یک گذرگاه مهم برای جویندگان در طول تب جست‌وجوی طلای «کلوندایک [۱۱]» همزمان با ورق خوردن تاریخ از قرن نوزدهم به قرن بیستم بود و فردریک ترامپ با اداره یک رستوران و مشروب‌خانه در این شهر توانست ثروت هنگفتی برای خودش دست و پا کند. سرمایه‌ای که او تنها در مدت دو سال از این طریق جمع‌آوری کرد، نهایتاً به ثروتی تبدیل شد که هزینه‌های حضور [و بعد‌ها پیروزی]نوه‌اش در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را تأمین نمود.
از درامپف تا ترامپ؟
نکته جالبی که درباره سیاست‌های ضدمهاجرت دونالد ترامپ وجود دارد و بلومبرگ نیز به آن اشاره می‌کند آن است که پدربزرگ خود ترامپ یک مهاجر اروپایی بود. فردریک در روستای «کالشتادت» در کشور «پادشاهی باواریا» (یا «پادشاهی بایرن») بخشی از امپراتوری آلمان، به دنیا آمد. «گووِندا بلِیر» خبرنگار و نویسنده مشهور آمریکایی که بیوگرافی‌اش درباره سه نسل از خانواده ترامپ، یعنی خانواده‌های فردریک، فرِد و دونالد، سال ۲۰۰۰ برای اولین بار تحت عنوان «خانواده ترامپ: سه نسل معمار یک امپراتوری [۱۲]» منتشر و سال ۲۰۱۵ همزمان با رقابت‌های انتخاباتی دونالد ترامپ مجدداً و این بار با عنوان «خانواده ترامپ: سه نسل معمار و یک نامزد ریاست‌جمهوری [۱۳]» چاپ شد، حتی می‌گوید «فردریک ترامپ» در اصل «فریدریش ترامپف» بوده و نام خانوادگی «ترامپ» از نام خانوادگی «درامپف» ریشه گرفته است. البته این روایت توسط برخی کارشناسان دیگر رد شده و گفته میشود نام خانوادگی «ترامپ» هرگز ارتباطی با «درامپف» نداشته است [۱۴]. به هر حال، آن‌چه که هیچ شکی در آن نیست و حتی خود ترامپ هم شخصاً به آن اذعان کرده، تولد پدربزرگش در روستای کوچک کالشتادت و مهاجرت وی به آمریکا در سنین نوجوانی و پس از فوت زودهنگام پدرش [۱۵]«یوهانس ترامپ» بر اثر بیماری است.
بلومبرگ درباره داستان مهاجرت فردریک به آمریکا می‌نویسد:
گره خوردن داستان زندگی خانواده ترامپ با تب جست‌وجوی طلای از زمانی شروع شد که فردریک (که آن زمان او را با نام فرِد می‌شناختند) در سن ۱۶ سالگی با وسایلی که فقط اندکی از یک چمدان بیش‌تر بودند، آلمان را ترک کرد. فردریک عازم نیویورک شد تا به عنوان یک آرایشگر مشغول به کار شود، اما بعداً در جست‌وجوی ثروت راه غرب را در پیش گرفت. وی بعد از مدتی کار در شهر‌های «سیاتل» و «مونت‌کریستو» (که اکنون دیگر خالی از سکنه است) به دنبال تب جست‌وجوی طلا از شهر بنت سر درآورد. او و شریکش «ارنست لوین» در بنت رستوران «آرکتیک» [به معنای «قطب شمال»]را ساختند که خودش را مجهزترین رستوران شهر معرفی می‌کرد. طبق آگهی منتشرشده در تاریخ ۹ دسامبر ۱۸۹۹ در روزنامه «بنت سان»، رستوران آرکتیک به صورت ۲۴ ساعته باز بود و «اتاقک‌های خصوصی برای [استفاده از]زن‌ها و مهمانی [۱۶]» داشت. گووندا بلیر در کتاب بیوگرافی خانواده ترامپ، جایی که ریشه‌های ثروت این خانواده را ردیابی کرده است، می‌نویسد این اتاقک‌ها معمولاً دارای یک تخت‌خواب و یک ترازو برای وزن کردن خاک طلا بود که از همین خاک طلا برای پرداخت هزینه «خدمات» هم استفاده می‌شد. البته در شهر‌های مرزی و هرج‌ومرج‌زده آن دوران، مدل تجاری رستوران آرکتیک مبتنی بر غذا، آب‌جو و خدمات جنسی رواج داشت.
سودجویی از طلاجویان
بلومبرگ توضیح می‌دهد که رستوران آرکتیک تا دریاچه بنت فقط «یک پرتاب سنگ» فاصله داشت و «در قلب شهر وسط ردیفی از ساختمان‌های مشابه و همچنین دریایی از چادر‌های سفیدرنگِ برپاشده توسط جویندگان طلا» واقع شده بود. در عین حال، روزنامه محلی «یوکُن سان» در تاریخ ۱۷ آوریل ۱۹۰۰ در معرفی رستوران‌ها و هتل‌های شهر بنت، اگرچه رستوران آرکتیک را برای مرد‌های مجرد دارای «امکانات عالی» توصیف می‌کند، اما به «زنان محترمی که به تنهایی یا با همراه سفر می‌کنند» توصیه می‌کند در این هتل ساکن نشوند تا مبادا سرنوشت دردناک هم‌جنس‌های خودشان که به فساد کشیده شده‌اند خاطره نفرت‌انگیزی را برایشان رقم بزند [۱۷]. البته به نظر می‌رسد این واقعیت برای دونالد ترامپ اهمیت زیادی نداشت، چراکه وقتی «جاستین ترودو» نخست‌وزیر کانادا سال ۲۰۱۸ در حاشیه نشست کشور‌های «گروه ۷» تصویری از رستوران-هتل-فاحشه‌خانه آرکتیک را به رئیس‌جمهور آمریکا تقدیم کرد، ترامپ به جای احساس شرم، احساس غرور می‌کرد و حتی «سارا سندرز» سخنگوی سابق کاخ سفید در صفحه توئیتر خود از این لحظه به عنوان «لحظه‌ای باشکوه [۱۸]» یاد کرد. این در حالی است که بسیاری از کاربران توئیتر در پاسخ به توئیت سندرز به فاحشه‌خانه بودن رستوران آرکتیک اشاره کردند و حتی برخی ناظران می‌گویند ترودو با دادن این قاب عکس به ترامپ قصد دست انداختن او را داشته و در تمام این مدت تلاش می‌کرده تا جلوی خنده‌اش را بگیرد [۱۹]. البته برای رعایت جانب انصاف باید یادآوری کرد که (چنان‌که در ادامه هم خواهید خواند) ترامپ بار‌ها توصیفات تاریخی درباره شغل پدربزرگش در کانادا را تکذیب کرده است.
دو نکته درباره دونالد ترامپ بسیار برجسته است: یکی نقش حوزه املاک در ثروت او و دیگری اشاره‌های گاه و بی‌گاه خودش درباره هوش و ذکاوت ذاتی‌اش [۲۰]. به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور آمریکا هر دوی این ویژگی‌ها را (با این فرض که ویژگی دوم صحت دارد) از پدربزرگ خود به ارث برده است. خبرگزاری آمریکایی بلومبرگ درباره «زیرکی» و فرصت‌طلبی فردریک ترامپ در دوره تب جست‌وجوی طلا در کانادا می‌نویسد:
فردریک ترامپ فوراً متوجه شد که سود واقعی در جنون جست‌وجوی طلا کجاست. بنا بر تخمین‌ها ۱۰۰ هزار جوینده طلا راهی منطقه کلوندایک [در ناحیه یوکُن در شمال غربی کانادا]شدند [۲۱]، اما تنها یک‌سوم از آن‌ها به مقصد رسیدند، و فقط ۴ درصد توانستند طلا پیدا کنند. بلیر می‌نویسد با توجه به این آمارها، تصمیم ترامپ به زمین گذاشتن کلنگ [و نرفتن به دنبال طلا]«اقدامی زیرکانه» بود، چراکه او به این ترتیب «از جویندگان طلا سودجویی کرد.» بنت یک مرکز کلیدی برای جویندگان طلا بود که از آلاسکا راه می‌افتادند، با پای پیاده از دل کوه‌های پوشیده از برف عبور می‌کردند و سوار بر کلَک‌های زهوار دررفته آب‌های خروشان رودخانه یوکن را پشت سر می‌گذاشتند تا در جست‌وجوی طلا به شهر «داوسون» برسند. با این حال، پس از آن‌که یک خط‌آهن از شهر «اسکاگ‌وی» در ایالت آلاسکا تا شهر «وایت‌هورس» [به معنای «اسب سفید»]احداث شد، جویندگان طلا دیگر می‌توانستند بنت را دور بزنند و بنابراین این شهر اهمیت خود را از دست داد. فردریک ترامپ در واکنش به این اتفاق، [پیچ و مهره‌های]رستوران آرکتیک و الوار‌های قیمتیِ آن را از هم باز کرد و رستورانش را [ظاهراً با همان نام «آرکتیک»]در وایت‌هورس بازسازی نمود. بلیر در کتاب خود عکسی را آورده که فردریک ترامپ را با سبیل بلند و یک پیش‌بند سفید [در رستوران جدید خود]نشان می‌دهد. وی در این تصویر در مشروب‌خانه رستوران کنار دیواری ایستاده که چندین پرده از آن آویزان است و زنانی که به «خانم‌های سرگرم‌کننده» مشهور بوده‌اند پشت این پرده‌ها به صورت خصوصی جویندگان طلا را سرگرم می‌کرده‌اند. [این نشان می‌دهد که رستوران جدید فردریک ترامپ در وایت‌هورس هم یک فاحشه‌خانه بوده است.] /باشگاه خبرنگاران
