به گزارش بخش بین المللی سایت خبرهای فوری، به نقل از شرق، ماجراجویی حکومت پیونگ‌یانگ برای توسعه توان هسته‌ای و موشکی خود در حالی شتابان ادامه دارد که این کشور یکی از فقیرترین کشورهای جهان به‌شمار می‌آید. براساس ارزیابی‌های وزارت خارجه ایالات متحده، پیونگ‌یانگ حدود سه‌چهارم تولید ناخالص داخلی خود را صرف گسترش توان نظامی و موشکی خود می‌کند.
نشست‌های اخیر دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، در سنگاپور و ویتنام و نیز دیدار کوتاه اخیر آنها در منطقه مرزی دو کره، نتوانسته تأثیر چندانی بر حل بحران شبه‌جزیره کره داشته باشد. این مذاکرات و نشست‌ها نشان می‌دهد که خلع سلاح کره شمالی پروسه‌ای طولانی و پرچالش است و نمی‌توان در کوتاه‌مدت امیدی به حل‌و‌فصل آن داشت.
توانایی‌های هسته‌ای کره شمالی
کره شمالی موشک‌هایی با بردهای مختلف در اختیار دارد؛ موشک‌هایی با برد کوتاه، متوسط و بلند و نیز موشک‌های بالستیک میان‌برد و قاره‌پیما و همچنین موشک‌های بالستیک برای هدف قرار‌دادن زیردریایی، مهم‌ترین تسلیحات نظامی پیونگ‌یانگ محسوب میشود.
ارزیابی‌های متفاوتی درباره تعداد کلاهک‌های هسته‌ای کره شمالی وجود دارد. برخی کارشناسان تخمین می‌زنند که حکومت پیونگ‌یانگ حدود ۱۰ تا ۳۰ سلاح هسته‌ای در اختیار داشته باشد. با این حال، مقام‌های اطلاعاتی و امنیتی ایالات متحده این رقم را بین ۳۰ تا ۶۰ سلاح می‌دانند.
در سال‌های اخیر کره شمالی اعلام کرد که تمام خاک ایالات متحده در دسترس موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای این کشور قرار دارد و این ادعا را اخیرا یک مؤسسه تحقیقات نظامی هم تأیید کرده است.
کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، در نوامبر ۲۰۱۷ اعلام کرد که با هدف تنش‌زدایی در منطقه و بهبود رابطه با کره جنوبی و ایالات متحده، آزمایش‌های موشکی و هسته‌ای خود را متوقف خواهد کرد. اما تصاویر ماهواره‌ای نشان داد که فعالیت در سایت‌های هسته‌ای و موشکی پیونگ‌یانگ همچنان ادامه دارد و اخیرا نیز این کشور با هدف اعمال فشار بر آمریکا، چند موشک کوتاه‌برد مورد آزمایش قرار داد.
کمک احتمالی دیگر کشورها به کره شمالی
با وجود آنکه برنامه هسته‌ای و موشکی کره شمالی عمدتا بومی است، در سال‌های گذشته کشورهای دیگری هم به یاری پیونگ‌یانگ آمده‌اند. یکی از شاخص‌ترین این نمونه‌ها کمک مسکو برای توسعه برنامه هسته‌ای کره شمالی از اواخر دهه ۵۰ تا دهه ۸۰ میلادی است. اتحاد جماهیر شوروی در روند ساخت رآکتور تحقیقاتی، طراحی موشک، ساخت رآکتور‌های آب سبک و نیز تأمین مقداری سوخت هسته‌ای کمک‌های قابل توجهی به کره شمالی کرد. در دهه ۷۰ میلادی چین و کره شمالی در حوزه تجهیزات دفاعی از‌جمله تولید موشک‌های بالستیک همکاری نزدیکی داشتند. دانشمندان کره شمالی در این مدت همکاری گسترده‌ای با دانشمندان روسی و چینی داشتند.
پاکستان هم همکاری نظامی و هسته‌ای مؤثری با کره شمالی داشت. در گزارشی ادعا شده که دانشمندان موشکی و هسته‌ای پاکستان و کره شمالی در زمان جنگ ایران و عراق در ایران حضور داشتند و روی توسعه برنامه موشکی ایران فعالیت می‌کردند. در دهه ۹۰ میلادی هم کره شمالی توانست به تکنولوژی سانتریفیوژهای پاکستان دسترسی پیدا کند و فراتر از آن، رابطه نزدیکی با عبدالقدیر خان، سرشناس‌ترین دانشمند هسته‌ای پاکستان ایجاد کند که بانی نظامی‌شدن برنامه هسته‌ای این کشور بود.
سلاح‌های کشتار جمعی
گزارش‌های امنیتی حاکی از آن است که حکومت کره شمالی علاوه بر تسلیحات هسته‌ای، دیگر سلاح‌های کشتار جمعی از جمله گاز خردل، کلر، فوسژن، سارین و گاز عصب را نیز در اختیار دارد و از قابلیت ساخت این سلاح‌ها بهره‌مند است. درباره حجم این تسلیحات برآوردهای متفاوتی وجود دارد. گزارش‌های اطلاعاتی از وجود دو تا پنج هزار تن انواع سلاح شیمیایی در دست حکومت کره شمالی خبر می‌دهد. در روند تولید و توسعه تسلیحات شیمیایی نیز روسیه و چین بیشترین کمک‌ها را در اختیار پیونگ‌یانگ قرار داده‌اند. کره شمالی با وجود آنکه در سال ۱۹۸۷ به کنوانسیون سلاح‌های بیولوژیکی پیوسته، اما این باور وجود دارد که حکومت این کشور مقادیر قابل توجهی سلاح بیولوژیک دارد.
قابلیت‌های نظامی متعارف
ارتش کره شمالی از نظر تعداد نظامیان چهارمین ارتش جهان به‌شمار می‌آید. این ارتش ۱.۲ میلیون عضو فعال دارد که تقریبا شش درصد جمعیت این کشور را در‌بر می‌گیرد. علاوه بر این، حدود شش میلیون نفر دیگر هم به عنوان نیروی ذخیره آماده شرکت در رویارویی‌های نظامی هستند. از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۶، حکومت کره شمالی سالانه به‌طور متوسط ۳.۳ میلیارد دلار در فعالیت‌های نظامی خود هزینه کرد. بر اساس گزارشی که وزارت خارجه ایالات متحده با مشارکت وزرات دفاع کره جنوبی منتشر کرد، کره شمالی تا سال ۲۰۱۷ بیش از هزار و ۳۰۰ هواپیمای نظامی، ۳۰۰ هلی‌کوپتر، ۴۳۰ شناور نظامی، ۷۰ زیردریایی، چهار هزار و ۳۰۰ تانک، دوهزار و ۵۰۰ خودروی زرهی و پنج هزار و ۵۰۰ پرتابگر سیار موشک در اختیار داشته است. همچنین تخمین زده میشود که این کشور هزاران موشک با بردهای مختلف در اختیار داشته باشد. /اقتصادآنلاین
