به گزارش بخش بین المللی سایت خبرمهم، دی‌ماه ۱۴۰۰ انتشار تصاویر باز شدن دریچه‌های سد کمال‌خان و ورود آب رودخانه هیرمند به‌سمت دشت هامون در استان سیستان و بلوچستان به‌شدت در فضای مجازی دست به دست شد، اتفاقی که برخی آن را نشانه تعامل و بهبود روابط طالبان با ایران در دوره جدید و اعطای حق‌آبه ایران از هیرمند تعبیر می‌کردند اما این اتفاق بیشتر از یک ماه دوام نیاورد. با کاهش بارندگی و نزولی شدن حجم ورودی آب به پشت بند کمال‌خان دریچه‌های سد بسته شد و هامون دوباره تشنه شد. گروهی از کارشناسان معتقد بودند که رهاسازی آب ارتباطی با تحویل حق‌آبه ایران ندارد و تنها جریانی است که به‌دلیل افزایش بارندگی در ماه‌های پیش از آن و برای تأمین امنیت سد و جلوگیری از وقوع سیل در افغانستان رها شده است.
موضوع حق‌آبه هیرمند از زمان جدایی هرات از خاک ایران در سال ۱۸۵۷ میلادی جدی شد. سال ۱۳۵۱ قراردادی موسوم به کمیسیون دلتا افغانستان را ملزم کرد که از جریان هیرمند ثانیه‌ای ۲۶ مترمکعب یعنی سالانه ۸۵۰ میلیون مترمکعب آب در اختیار ایران قرار بدهد تا اینکه سال ۱۳۹۶ هنگام آغاز به کار ساخت سد کمال‌خان؛ مسئولان دولت غنی ارتفاع تاج سد را از آنچه مورد نظر بود بالاتر بردند و این اتفاق بر خشکی هامون اثر زیادی گذاشت. اشرف غنی در روز افتتاح سد کمال‌خان گفته بود: «آب را به کسی مفت نمی‌دهیم و فرآورده‌های خودمان را به همسایه‌ها می‌فروشیم.»
سال گذشته عمر حکمرانی اشرف غنی به پایان رسید و نیروهای طالبان بعد از استقرار، وعده‌هایی درباره اعطای حق‌آبه را بر زبان آورده‌اند اما همچنان در این رابطه اقدام درخورتوجهی صورت نگرفته است، این اتفاق با اعتراض رسمی مقامات ایرانی در دستگاه دیپلماسی و وزارت نیرو نیز همراه بوده است؛ چرا که به‌سبب ساختار ایجادشده بر رود هیرمند بخش زیادی از آب پشت سد به‌جای آزادسازی به‌سمت ایران به شوره‌زار گودزره هدایت میشود.
در سفر چندی پیش وزیر نیرو به افغانستان، وزیر آب و انرژی هیئت حاکمه افغانستان در مصاحبه‌ای عنوان کرد “ما به جمهوری اسلامی ایران اطمینان دادیم حتی یک قطره از آب سد کمال‌خان به شوره‌زار گودزره نرود.”، اما چگونه می‌توان بدون در نظر داشتن ماهیت اصلی این سازه آبی و بدون ارائه طرحی اصلاحی بر این سامانه آبی بزرگ که هدف نهایی آن انحراف آب از مسیر اصلی رودخانه هیرمند آن هم در ۸۵کیلومتری مرز سیستان و بلوچستان است، ضمانت دهند حتی یک قطره آب به‌سمت گودزره نرود؟
علیرضا سروری‌نژاد کارشناس آبخیزداری و آبخوان‌داری در این رابطه اظهار داشت: وزارت آب و انرژی هیئت حاکمه افغانستان حتی اگر اراده‌ای برای انحراف آب رودخانه هیرمند به‌سمت گودزره نداشته باشد، اساساً بدون تغییر در ماهیت سیستم طراحی و اصلاح اصولی بند انحرافی کمال‌خان نمی‌تواند به گفته خویش جامه عمل بپوشاند؛ مگر اینکه از ابتدا قصد و نیت آن‌ها با کلامشان متفاوت باشد! زیرا بند انحرافی کمال‌خان که دارای طولی حدود دو کیلومتر و ارتفاعی معادل ۲۰ متر است، در ساحل سمت چپ آن، سد کنترلی دیگری به‌طول ۵۴۰ متر احداث شده است که اختلاف ارتفاع آن نسبت به تاج سد ۱۰ متر پایین‌تر است که در عمل این سازه نقش انحراف آب از مسیر رودخانه هیرمند را دارد و بخش قابل‌توجهی از سیلاب‌های رودخانه «هلمند» یا «هیرمند» از طریق این گیت بزرگ سمت چپ رود به «بیابان» گسیل میشود، که متأسفانه پس از طی مسیری بالغ بر ۱۰ کیلومتر، مجدداً روی رود بیابان، سدی به‌نام «قلعه افضل» احداث شده که دارای سرریزی است که سیلاب‌ها را نهایتاً به دشت «رام‌رود» هدایت می‌کند.
سروری‌نژاد که متخصص فیزیک و حفاظت خاک است، ادامه داد: نکته حائز اهمیت اینکه تاج سد قلعه افضل پنج متر از تاج سرریز کنار بند انحرافی کمال‌خان بالاتر است؛ که خود ماهیت پنهان این سیستم بزرگ طراحی و به اجرا درآمده کنونی را آشکار می‌کند و آن همان هدایت جریان‌های اصلی آبی و سیلابی است که پس از گذر از یک حوضچه وسیع که می‌تواند خود در حکم سامانه تغذیه مصنوعی این اراضی (دارای بافت درشت‌دانه) باشد به‌نوعی ایفا می‌کند.
سروری‌نژاد ادامه داد: بنابراین سؤال اساسی این است؛ با این سامانه و سیستم اجراشده و با فرض اینکه طرح‌‌های توسعه‌ای در سامانه‌های مورد اشاره متصور نباشیم، چگونه میشود این سیستم عریض و طویلی را که فقط در سمت راست سد انحرافی کمال‌خان به اجرا درآمده است، نادیده گرفت و به تحلیل‌های بسیار ساده بسنده کرد و به جملات و قول‌های ساده طرف مقابل خوش‌بین بود؟
این کارشناس آبخیزداری و آبخوان‌داری گفت: به‌نظر می‌رسد اظهارنظر مقامات طالبان را مبنی بر اینکه “یک قطره هم به گودزره نمی‌رود” باید صرفاً در زمره کارکردهای سیاسی برون‌مرزی تعبیر کرد ولاغیر! چرا که تصاویر آبگیری‌های اسبق و جدید نیز گویای هدایت اتوماتیک‌وار سیلاب‌ها به این سامانه‌های آبگیر است که در نهایت آب‌ها در گودزره تجمیع می‌شوند.
وی اضافه کرد: این‌ها همه سوای برنامه‌هایی است که افغانستانی‌ها برای ساحل سمت راست بند انحرافی کمال‌خان در نظر گرفته‌اند که پیرو آن افزایش میزان هدایت آب به‌منظور توسعه و احیاء اراضی کشاورزی و تأمین آب خانگی ولایت نیمروز و دشت‌های مارگو و امثال آن را در نظر دارند.
سروری‌نژاد تصریح کرد: بنابراین باید کمیساران داخلی، وزارت امور خارجه و شخص رئیس جمهور با نگاه ویژه، ضمن رصد موشکافانه همه موضوعات و با اهتمام به نقطه‌نظرات جوامع محلی، نخبگان دانشگاهی، تحقیقاتی و کارشناسان دستگاه‌های اجرایی بومی و غیربومی مرتبط با موضوع، طرحی نو دراندازند تا با استیفای بحق ساکنین خطه سیستان و بلوچستان و مرزنشینانی که علاقه و محبتشان نسبت به دولت و نظام در طول انقلاب اثبات شده است، با عزمی راسخ برای رفع مشکلات مردم تلاش مضاعف‌تری مبذول دارند، تا دولت افغانستان نسبت به تعهدی که طبق معاهده ۱۳۵۱ دارد، در حداقل زمان ممکن نسبت به رهاسازی آب اقدام کند.
سروری‌نژاد ادامه داد: همچنین لازم است در گامی فراتر، متولیان وزارت امور خارجه با هماهنگی سایر دستگاه‌های مرتبط و بهره‌گیری از پشتوانه‌های حقوقی، عرفی و رایج در عرصه‌های بین‌المللی با نگاه ویژه به مباحث هیدروپولیتیک منطقه و محوریت آب‌های مرزی و حق‌آبه‌های زیست‌محیطی تالاب‌های سه‌گانه “هامون” بتوانند با ارائه برنامه‌ای جامع که برای هر دو کشور ایران و افغانستان با پیشه کردن راهبردهای برد ـ برد، به‌ویژه در حوزه‌های انرژی، تجارت و بازرگانی و با ارائه بسته‌های پیشنهادی که مورد وثوق دو طرف باشند، موضوع انعقاد قراردادی جامع‌تر را که صراحتاً حق‌آبه زیست‌محیطی تالاب هامون نیز در آن لحاظ شود، تنظیم کنند.
نصب دستگاه‌های سنجش آب ورودی به ایران از افغانستان
محمد سرگزی نماینده مردم استان سیستان و بلوچستان در مجلس شورای اسلامی نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در تشریح جزئیات سفر اخیر به‌همراه وزیر نیرو به کشور افغانستان بابت پیگیری حق‌آبه منطقه سیستان و بلوچستان، اظهار داشت: طبق توافق صورت‌گرفته مقرر شده است ظرف روزهای آینده سه نقطه به‌عنوان محل تحویل آب برای نصب ایستگاه‌های سنجش مشخص شود تا میزان آبی که به ایران تحویل میشود مورد سنجش قرار گیرد.
نماینده مردم استان سیستان و بلوچستان در مجلس شورای اسلامی افزود: با توجه به سازه ایجادشده در بند «کمال‌خان» متأسفانه تاکنون سرریز و مازاد آب در افغانستان مسیر طبیعی خود به‌سمت ایران را طی نمی‌کرده و سمت «گودزره» که شوره‌زاری بی‌آب‌وعلف محسوب میشود هدایت با به‌عبارتی منحرف می‌شده است که طرف افغانستانی در خصوص اصلاح این اقدام غیرمنطقی قول مساعد داد.
وی عنوان کرد: با در نظر گرفتن جمیع جوانب ما باید در موضوع تأمین آب منطقه سیستان و بلوچستان به‌سمتی پیش برویم که وابستگی منطقه به آب ورودی از افغانستان قطع شود.
سرگزی تصریح کرد: دولت و در رأس آن شخص رئیس جمهور به‌جد پیگیر موضوع حق‌آبه و تأمین آب منطقه سیستان و بلوچستان است و به‌طور مشخص وزارت نیرو و وزارت امور خارجه این موضوع را با حساسیت دنبال می‌کنند.
پرداخت دائمی حق‌آبه سیستان و بلوچستان بعید به‌نظر می‌رسد
حسینعلی شهریاری نماینده استان سیستان و بلوچستان در مجلس شورای اسلامی نیز به خبرنگار تسنیم گفت: با بررسی جمیع شرایط و جوانب موضوع بعید می‌دانم بتوان شرایط را به‌سمتی پیش برد که بتوانیم از سوی کشور افغانستان برای منطقه سیستان و بلوچستان شاهد پرداخت دائمی حق‌آبه باشیم.
وی تصریح کرد: متأسفانه عدم پرداخت حق‌آبه و خشکسالی حاکم بر سیستان و بلوچستان و به‌ویژه خشکی کامل تالاب بین‌المللی هامون که بستر آن منشأ ریزگردها محسوب میشود کنار وزش بادهای ۱۲۰روزه در نیمی از سال و پراکنده شدن گرد و خاک و ریزگرد مشکلات چشمی و تنفسی فراوان را برای مردم سیستان و بلوچستان به‌دنبال دارد به‌نحوی که برخی مواقع غلظت آلاینده‌ها به ۵۰ برابر حد مجاز می‌رسد و ریزگردهای شمال استان سلامتی ساکنان سیستان و بلوچستان را به مخاطره انداخته است.
وی افزود: از رئیس جمهور درخواست داریم در زمینه رفع معضل ریزگردهای سیستان و بلوچستان، سازمان حفاظت محیط زیست و منابع طبیعی را موظف کند گروهی کارشناسی در منطقه حضور پیدا کنند و ورود جدی‌تری داشته باشند. امروز ما شاهدیم اراضی کشاورزی و منازل مسکونی مردم بعضاً در پی وزش طوفان و گرد و خاک زیر ماسه‌ها دفن میشود و زندگی مردم دشوار شده که همین امر عامل مهاجرت بسیاری از مردم شده است.
سرنوشت سیستان نباید به حق‌آبه گره بخورد
حبیب‌اله دهمرده دیگر نماینده مردم استان سیستان و بلوچستان در مجلس شورای اسلامی نیز به خبرنگار تسنیم گفت: مقدار آبی که اخیراً از سمت افغانستان وارد منطقه سیستان و بلوچستان شد، بسیار اندک بود و با چنین روندهایی امکان عملیاتی شدن حق‌آبه ۸۲۰ میلیون مترمکعبی رودخانه هیرمند وجود ندارد و به‌عبارتی گره زدن سرنوشت سیستان و بلوچستان به حق‌آبه خیانت است.
وی خاطرنشان کرد: قدردان مسئولانی هستیم که پیگیر این موضوع مهم هستند اما مهمتر از آن پیگیری جدی‌تر روش‌های علمی برای تأمین آب پایدار این منطقه است و در این راستا موضوع انتقال آب دریای عمان، استفاده از منابع آب چاه‌های ژرف و حفر چاه‌های ژرف جدید، جلوگیری از تبخیر آب‌های موجود در منطقه به‌ویژه چاه‌نیمه‌ها باید اولویت باشد.
