حسن مناف زاده (کارشناس روابط بین الملل)
به گزارش بخش بین المللی سایت خبرمهم، روح توافق موسوم به برجام که میان پنج عضو دائم شورای امنیت و آلمان و البته اتحادیه‌ی اروپا پس از مذاکرات طولانی در تاریخ۲۳تیر ۱۳۹۴ به سرانجام رسیده بود، پس از به ریاست جمهوری رسیدن دونالد ترامپ در آمریکا و در پی آن خروج این کشور از این توافق به شماره افتاده بود؛ با انتخاب شدن جو بایدن به عنوان چهل و ششمین ریاست جمهوری در سال ۲۰۲۱ و تلاش کابینه‌ی او برای بازگشت مجدد به توافق برجام به نظر می رسید جان تازهای به روند مذاکرات برجامی دمیده شود.
ولی با گذشت قریب دو سال از ریاست جمهوری جو بایدن چندان حرکت مثبتی در روند مذاکرات را شاهد نیستیم و علی رغم حمایت از توافق برجام میان طرفین در تریبون‌ها و مذاکرات چندجانبه در مکان‌ها و زمان‌های مختلف حرکت رو به جلو و زمان مشخصی را برای دست‌یافتن به آنچه توافق جامع‌تر عنوان میشود نمی‌توان متصور شد.
دلایل مختلفی را برای طولانی شدن و حتی رو به افول رفتن برجام می توان بیان کرد؛ از جمله رو درو شدن قدرت های بزرگ بین المللی در مقابل یک قدرت منطقه‌ای و به تبع آن زیادی خواهی‌های آنان از یک کشور جهان سومی، گره زدن موضوعات غیر مرتبط در روند مذاکرات، عوض شدن دولت‌ها در دو طرف میز و به دنبال تقابل ذهنیت‌های جدید با خواست های جدیدتر، طولانی بودن تنفس میان مذاکرات، اقدام و مهم‌تر از همه نبود اراده ی واقعی برای دست یافتن به توافق با گفتارهای متناقض.
حال با این وضعیت آشوب زده و در پیش گرفتن سیاست های متعارض بعید به نظر می‌رسد حداقل در کوتاه مدت بتوان به دست یافتن به توافق امید داشت.
