به گزارش بخش بین المللی سایت خبرمهم، پایگاه تحلیلی «ریسپانسیبل استیت کرفت»، در یادداشتی به موضوع رویکرد ضد ایرانی «مایک پمپئو»، وزیر خارجه آمریکا پرداخته و این پرسش را مطرح می‌کند که در این موضوع چند شکست برای پمپئو کافی به نظر می‌رسد؟
«ریسپانسیبل استیت کرفت» در این گزارش با اشاره به تلاش‌های ضد ایرانی چند سال اخیر مایک پمپئو، نوشت «نماینده کانزاس در کنگره آمریکا، که در این مسیر از حمله نظامی نیز پرهیزی ندارد، در آوریل ۲۰۱۴ از دولت آمریکا خواسته بود، به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله کند.»
نگارنده در ادامه در مورد شخصیت وزیر خارجه آمریکا، نوشت «پمپئو بیش از آنکه یک دیپلمات باشد، یک ایدئولوگ است؛ به نظر می‌رسد انگیزه او برای تقابل با ایران از صهیونیسم مسیحی و حمایتش از اسرائیل و البته آنگونه که برخی‌ها معتقد هستند، از بلندپروازی‌های خودش برای ریاست جمهوری نشات می‌گیرد … عامل دیگری که در این مورد می‌توان به آن اشاره کرد، دیدگاهش مبنی بر استثناگرایی آمریکایی است که به الزام ایران، ونزوئلا، سوریه و عراق برای پاسخ به خواسته‌های آمریکا تاکید دارد؛ ترکیب این عوامل صلح جهانی و به ویژه خاورمیانه را با خطر مواجه می‌کند.»
گزارش در ادامه به اقدامات متناقض پمپئو اشاره کرده و میافزاید «مایک پمپئو به عنوان مدیر مرکز اسناد سیا، اسناد این آژانس در مورد مخفیگاه بن لادن را در پاکستان منتشر کرد، اما نسخه‌های پیشرفته این اسناد را به بنیاد دفاع از دموکراسی به عنوان اتاق فکر و مرکز لابیگری حمایت از اسرائیل قرار داد؛ بنیادی که با برجام نیز مخالف بود و مدت هاست برای جنگ اقتصادی علیه ایران تبلیغ می‌کند.»
در ادامه گزارش، به اقدام پمپئو در سال ۲۰۱۸ یعنی آغاز کمپین باصطلاح فشار حداکثری علیه ایران و طرح شروط ۱۲ گانه اشاره کرده و تاکید کرد که این شروط توسط ایران مورد انتقاد شدید قرار گرفت؛ زیرا به منزله اولتیماتوم برای دست کشیدن ایران از قابلیت‌های دفاعی اش بود.
«ریسپانسیبل استیت کرفت»، میافزاید که وزیر خارجه آمریکا که زیر سایه قاطع حمایت «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی سابق آمریکا، امیدوار بود ایران با مشاهده اقدام «واشنگتن» مبنی از خروج از برجام و اعمال مجدد تحریم‌ها در سال ۲۰۱۸، از برجام خارج شده و مسیر بازگشت خودکار و سریع تحریم‌های سازمان ملل را تسهیل کند، شاهد شکستی آشکار بود.
گزارش در ادامه دیگر اقدامات ضد ایرانی شکست خورده پمپئو را فهرست کرد؛ تلاش ناموفق پمپئو برای ایجاد باصطلاح «ناتوی عربی»، صرفا شناخت اندک وی از خاورمیانه و اختلافات سیاسی و عقیدتی میان کشور‌های عضو را آشکار کرد؛ «کنفرانس لهستان» در فوریه ۲۰۱۹، تلاش شکست خورده بعدی پمپئو با همکاری «بنیامین نتانیاهو»، بود که اگرچه با عنوان خاورمیانه برگزار شد، اما صریحا ایران را هدف قرار داده بود. این نشست به دلیل تحریم کشورها، منجر به ابتکار عمل معناداری نشد.
اغراق در مورد تحولات داخلی ایران توسط پمپئو، نیز اقدام شکست خورده دیگر وزیر خارجه آمریکا بود که با گزارش‌های بین المللی نقش بر آب شد.
تلاش برای واداشتن «دونالد ترامپ»، رییس جمهور آمریکا، برای حمله به ایران در پی سرنگونی پهپاد آمریکایی در حریم هوایی ایران در خلیج فارس نیز به در بسته خورد.
اقدامات وی در سازمان ملل نیز با شکست‌های دیپلماتیک پی در پی همراه شد؛ رد قاطع قطعنامه پیشنهادی آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران و کسب تنها یک رای مثبت «جمهوری دومینیکن» که به شدت به کمک‌های آمریکا وابسته است، شکستی تاریخی محسوب میشود.
تلاش پمپئو با استدلال عجیب عضویت این کشور در برجام به رغم خروج واشنگتن از این توافق در ۲۰۱۸ برای ترغیب شورای امنیت برای بازگرداندن خودکار و سریع تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران که با وجود دیدارش با «آنتونیو گوترش»، دبیر کل سازمان ملل، بی نتیجه بود، دیگر اقدام ضد ایرانی وی در سازمان ملل است که شکست خورد.
گزارش در پایان آورده است «دلیلی وجود ندارد که اقدامات پمپئو و تحریکاتش علیه ایران را خاتمه یافته بدانیم؛ اما واضح است که نتیجه سیاست فشار حداکثری واشنگتن علیه ایران تا امروز، به شکل بی سابقه‌ای واشنگتن را از متحدانش به ویژه از نزدیک‌ترین متحدان سنتی اش در مورد صلح و امنیت بین المللی دور کرده است.»/میزان
