به گزارش بخش اقتصادی سایت خبرمهم، اینجا قلب پرترافیک تهران است اما صدای آدم‌ها بلندتر از ماشین‌هاست. خیابان فردوسی سال‌هاست بازارگاه معاملات ارزی و انتخاب اغلب کسانی است که به هر دلیلی قصد دارند ارزی را بخرند یا بفروشند.اما این روزها، مشتریان پروپا قرص بازار ارز چه کسانی هستند؟ سرمایه‌گذاران و تاجران؟ مسافران یا چهره‌های جوانی که قصد دارند بار از دیار ببندند؟
صف را دنبال کن تا به دلار برسی
اولین اتفاقی که در این بازار جلب توجه می‌کند، تفاوت قیمت روی تابلوی صرافی و قیمت روز دلار است. فروشنده‌ای که کنار یکی از صرافی‌های میدان فردوسی به معامله مشغول است، ماجرا را اینطور توضیح می‌دهد: «این دلاری است که با تعرفه و سهمیه دولتی توزیع میشود؛ تفاوت قیمتش ثابت نیست، یک روز ۲۰۰ تومان ارزان‌تر است، یک روز ۴۰۰ تومان و بعضی وقت‌ها تا هزار تومان هم می‌رسد، اما هر کارت ملی، فقط ۲۲۰۰ دلار.»
اما همه صرافی‌های اطراف میدان فردوسی، فروشنده ارز نیستند. برخی حتی با خط واضح کاغذی پشت شیشه چسبانده‌اند که «این صرافی خرید و فروش دلار ندارد» تا کار را برای خود راحت کنند. شاید همین باعث شده که اغلب صرافی‌ها خالی از مشتری و هیاهو باشند.
صرافی ملی ایران هم همین رویه را سرلوحه خود قرار داده است. بعد از ورود به این صرافی، زمزمه مشتریان به گوش می‌رسد که «اگر خریداری، اینجا فروشنده نیست.»
مشتریان و معامله‌گران این بازار در پاسخ به این سوال که بالاخره از کجا می‌توان دلار خرید؟ با خنده می‌گویند: «هرجا صف بود.» و صف‌های طویل کنار معدود صرافی‌هایی که فروشنده دلار هستند، گواه این گفته‌اند.
پیک‌نیک در صف صرافی!
هنوز به یکی از صرافی‌های خیابان فردوسی واقع در نبش یک کوچه بن‌بست، نرسیده و درهای صرافی به روی مردم بسته است؛ اما صف خریداران دلار به اواسط کوچه رسیده. فروشنده‌ای که با همکارانش در کنار یکی از صف‌ها ایستاده، می‌گوید: «اگر بیشتر از ۲۲۰۰ دلار لازم داری، باید دوست، فامیل و آشنا را جمع کنی تا با کارت ملی‌شان دلار اضافه بگیری.»
نگاهی ساده به چهره حاضران در صف گویای ماجراست. اغلب حاضران در صف تنها نیستند و افرادی همراه خود دارند که دوست و فامیل به نظر می‌رسند. در صف، حتی چهره سالخورده پیرمردان و پیرزنانی دیده میشود که فرزند خود را برای خرید دلار همراهی کرده‌اند. /همشهری
