چرایی تداوم کاهش سرمایه اجتماعی
به گزارش بخش اقتصادی سایت خبرمهم، محمد زاهدی اصل، استاد مددکار اجتماعی نوشت:
«سرمایه اجتماعی» به تعبیر صاحب‌نظران در مقایسه با سایر سرمایه‌ها مهم‌ترین و باارزش‌ترین مقوله‌ای است که وجود آن در هر کشوری می‌تواند نشانه‌ای از سلامت جامعه باشد یا فقدان آن به قول «فوکویاما» می‌تواند بستر و زمینه‌ای برای انواع انحرافات و آسیب‌های اجتماعی گردد.
آنچه هدف اصلی در این نوشتار است اینکه چه رفتارهایی موجب تنزل شدید اعتماد اجتماعی در سطح کلان میشود، یعنی ارتباط بین مردم با حاکمیت که در مجامع دانشگاهی و سیاسی از آن تحت عنوان «رابطه دولت و ملت» بحث می‌کنند چنانچه از هدف‌های بنیادین حکمرانی خوب به‌عنوان یکی از شاخص‌های مهم توسعه، اعتماد شهروندان به مسئولان جامعه معرفی میشود که بدون تردید این فرآیند نیز به عملکرد و رفتار حاکمان، سیاست‌گذاران و مدیران جامعه بر‌می‌گردد.
در شرایط فعلی کشور، جناح‌های سیاسی و طالبان قدرت در رابطه با آسیب‌زدن به اعتماد اجتماعی از همدیگر سبقت گرفته و بعضا یکدیگر را متهم می‌کنند، غافل از اینکه همه، با شدت و ضعفی در این وضعیت سهیم هستند. امروزه توسط مدعیان پیروی از امام(ره) نقض شده و مجلس، حتی برای شرایط نامزدی رئیس‌جمهور درجه نظامی را تعیین می‌کند.
– تصمیم‌های ستاد ملی مبارزه با بحران کرونا توسط اعضای ستاد به‌صورت متناقض اطلاع‌رسانی میشود و اخیرا نیز مواضع متضاد برخی از مسئولان مرتبط با موضوع واکسن کرونا، بیشتر جلب توجه می‌نماید و یکی از فرماندهان نظامی از عدم تبعیت بسیج در خصوص استفاده از واکسن‌های وارداتی صحبت می‌کند.
– موضع‌گیری‌های جناحی نمایندگان مجلس یازدهم، که باید عصاره ملت و در راس امور باشند، در موارد مختلف اعم از تصویب قوانین دوفوریتی، تغییرات قابل توجه در قانون انتخابات ریاست‌جمهوری، اظهارنظرهای مختلف بدون توجه کافی به منافع ملی، پیش مخالفت‌ها و فضاسازی‌های پنهان و آشکار در موضوع بررسی لایحه FATF در مجمع تشخیص مصلحت نظام .
– طولانی شدن برخی پرونده‌های مربوط به مفسدان اقتصادی و موضع‌گیری برخی از مسئولان نسبت به این قبیل متهمان و از جمله آنها، نامشخص بودن تکلیف پرونده معروف به واگذاری املاک شهرداری، واگذاری‌های مجتمع هفت‌تپه، دشت مغان و…
– ورود غیرمتعارف فرماندار تهران به نامگذاری یک خیابان در شرایطی که این موضوع طبق بند ۲۴ ماده ۷۱ قانون تشکیلات، وظایف و انتخاب شوراهای اسلامی، از اختیارات شورای شهر است و اغماض نسبت به اقدام فراقانونی برخی در این خصوص.
– دیپلماسی مسئولان در خصوص موضوع قره‌باغ و حواشی آن و غیبت ایران در توافق‌های به‌عمل‌آمده با توجه به منافع ملی و جایگاه استراتژیک ایران در منطقه .
– برخورد اداری و قضائی با مسئول روابط عمومی پست بندرعباس به‌دلیل به اصطلاح حرکات موزون وی درحضور چند نفر از همکارانش که احتمالا با قصد روحیه دادن به آنها در شرایط کرونا انجام گرفته است (والبته غیرمتعارف و شایسته نکوهش است) درحالی‌که اولا باید بی‌اخلاقی عامل نشر این خطا در فضای مجازی تحت پیگرد قرار می‌گرفت و به تذکر شفاهی یا کتبی به مسئول مذکور بسنده می‌شد، ثانیا به سابقه این قبیل حرکات موزون در دوره فراگیر کرونا در بعضی از مراکز درمانی نیز رجوع می‌شد تا شائبه تبعیض در برخورد با رفتار مشابه در افکار عمومی ایجاد نشود، آن هم در زمانی‌که هنوز اندوه ناشی از تخریب آلونک چند خانوار فقیر توسط ماموران شهرداری در همین شهر فراموش نشده است. آیا این قبیل رفتارها جز آسیب به اعتماد مردم نتیجه دیگری خواهد داشت؟
آن‌هم در شرایطی که در آینده نزدیک، موضوع انتخابات دوگانه مهم در پیش است و اعتماد مردم و داشتن امید به آینده بهتر، از ملزومات اصلی مشارکت در این انتخابات است. بیایید به جای فرصت‌سوزی، مراقب رفتارهای خود باشیم که امید را جایگزین یاس سازد و اعتماد تخریب‌شده را ترمیم کند.
