به گزارش بخش اقتصادی سایت خبرمهم، حسن کاظمی قمی در پاسخ به اینکه هدف ایران از اعزام نفتکش ها به ونزوئلا با وجود ریسک حمله نظامی آمریکا چه بود، گفت: روابط ایران و ونزوئلا دارای یک پیشینه تاریخی و حداقل صد ساله است و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز تا به امروز شاهد تداوم و گسترش آن هستیم. پس از روی کار آمدن دولت انقلابی هوگو چاوز و همخوانی رویکردهای سیاست خارجی تهران و کاراکاس سطح روابط و تعاملات دوجانبه به سمت رویکردی جهشی حرکت کرد. اهمیت روابط تا جایی ارزش یافت که دو کشور در زمینه هایی چون سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و حتی همکاری های تسلیحاتی و نظامی نیز پیش رفتند. اقتصاد ایران به ویژه در بخش خصوصی و در حوزه مسکن، کارخانه های سیمان و حوزه های پالایشگاهی، کشتی سازی و به طور کلی در بخش تجاری شاهد افزایش همکاری ها با ونزوئلا بود. هم اکنون نیز که نیکلاس مادورو قدرت را در دست دارد همان روند سابق را با یک روحیه انقلابی ادامه می دهد و سیاست خارجی این کشور با جمهوری اسلامی ایران تقریباً همسو و هم جهت است.
این کارشناس افزود: در موضوع فلسطین و مقاومت در برابر نظام استکباری دو کشور دیدگاه های نزدیکی به هم دارند. از جمله ظرفیت های ممتاز دو کشور برای همکاری، غنی بودن منابع طبیعی، منابع کشاوزی و معادن است ضمن اینکه به لحاظ ذخایر نفتی ونزوئلا اولین کشور در دنیا است. توسعه در بخش های صنعتی، عملی و فناوری پس از انقلاب موجب شده تا فرصت خوبی برای انتقال تجربیات به ونزوئلا فراهم شود. افزایش همکاری ها در حالی اتفاق می افتد که هر دو کشور تحت فشارها و تحریم های ظالمانه ایالات متحده آمریکا قرار دارند و همانگونه که واشنگتن با سیاست فشار حداکثری به دنبال به زانو در آوردن مردم ایران است این سیاست را در قبال دولت و مردم ونزوئلا نیز به کار بسته است. بنابراین این مساله نیز سبب شده که دو کشور با یک تهدید مشترک مواجه شوند.
وی اضافه کرد: واقعیت این است که ایران و ونزوئلا از همکاری نفع اقتصادی خوبی می برند و در تلاش هستند تا مانع مداخله دیگر کشورها در این فرآیند شوند. امروز اگر صحبت از منافع می شود باید توجه داشت که این منافع تنها منحصر به یک معقوله نیست. برای مثال اگر فعالیت های اقتصادی انجام می شود تنها نفع آن برای اقتصاد کشور نیست بلکه می تواند بر فرض در مسائل امنیتی نیز تاثیر بگذارد و مسائل امنیتی و یا دیگر موارد نیز در چارچوب فعالیت های اقتصادی می توانند منتفع شوند. در مثالی دیگر اگر در عراق، همکاری های امنیتی گسترش یابد به نوبه خود فعالیت های اقتصادی نیز افزایش می یابد. یا اگر به اشتغال کشوری کمک می شود این امر می تواند بهانه های ناامنی را از یک مجموعه بگیرد. بنابراین باید گفت که همکاری های ایران و ونروئلا چندبُعدی است. یک بُعد آن نفع اقتصادی و نفع دیگر شکستن هژمونی پوشالی آمریکا است. بعد مهم دیگر آن نیز شکسته شدن تحریم های ظالمانه توسط دولت ها و ملت های انقلابی است./خبرآنلاین
