به آن‌ها نمی‌توان حتی تراژیک و درام گفت چراکه در این دو ژانر دست‌کم امید جاگذاری شده و غم و شادی باهم پیوند خورده است، اما در سریال‌های رسانه ملی غم و سیاهی به طرزی عجیب غلبه دارد. این کار اگر بی‌عقلی نباشد قطعاً بی‌سلیقگی حاد است.
به گزارش بخش فرهنگی سایت خبرمهم، باید انتظار داشت در ماه‌های آینده حداقل در تولید سریال‌های شبانه تلویزیونی بازبینی صورت بگیرد و صداوسیما به توصیه‌های روانشناسان برای بهبود وضعیت روحی مردم و تأثیر آن در سلامت جامعه توجه کند.
بدیهی است که امید و نشاط صرفاً با کمدی محقق نمی‌شود وای کاش درباره تزریق روحیه به جامعه این نگاه و تلقی که فقط کمدی کارساز است نیز ترمیم شود.
