صدایی تنها در یک جمع خاموش
خبرمهم: حالا که بحث تغییر اساسنامه مطرح شده فرصت خوبی است تا در ترکیب مجمع هم تجدید نظر شود و باشگاه‌ها سهم بیشتری در تصمیم‌سازی‌ها داشته باشند، ولی شگفت‌آور است که هیچ باشگاهی به جز تراکتور تا امروز اعتراضی به این موضوع نداشته.
به گزارش بخش ورزشی سایت خبرمهم، «زنوزی، مالک باشگاه تراکتور در مصاحبه تلویزیونی جدیدش حرف‌هایی زده که قابل تأمل است. او درباره بحث درآمدزایی باشگاه‌ها می‌گوید: «من از سال ۷۵، از تیم فوتسال گرفته تا تراکتور در حال تیمداری هستم. در سال‌های اخیر درآمد آنچنانی وجود نداشته و معمولاً درآمدهای فوتبال به خود باشگاه‌ها نمی‌رسد و شرکت‌ها یا اشخاصی که در حاشیه فوتبال هستند، خیلی بیشتر از خود باشگاه‌ها سود می‌برند. ۹۵ درصد درآمدها به جیب شرکت‌ها و اشخاص حاشیه فوتبال می‌رود و پنج درصد آن به باشگاه‌ها می‌رسد.»
آن چه او به عنوان مالک یک باشگاه خصوصی بیان کرده، مهم‌ترین مشکلی است که در این سال‌ها اجازه نداده باشگاه‌ها قدرت بگیرند و به نقش اصلی‌شان به عنوان ستون‌های فوتبال کشور عمل کنند. در صورتی که ساز و کار مناسبی برای درآمدزایی وجود داشت، باشگاه‌ها می‌توانستند در فوتبال پایه و تقویت زیرساخت‌ها موفق‌تر باشند و البته تیم اصلی‌شان هم کیفیت فنی خیلی بهتری داشته باشد.
با فرض صحت ادعای زنوزی، مشکلات درآمدزایی باشگاه‌ها می‌تواند دو دلیل عمده داشته باشد: نقص قوانین حمایتی که اجازه نمی‌دهد باشگاه‌ها به درآمد بیشتری برسند و لایه‌های پنهان اطراف فوتبال که باعث شده همین درآمد محدود هم سهم باشگاه‌ها نشود. اگر این دغدغه مشترک تمام باشگاه‌ها باشد، قطعاً آنها به دنبال پیدا کردن راه‌حلی برای آن خواهند بود، ولی مدیران باشگاه‌هایی که از بودجه دولتی ارتزاق می‌کنند، مشکلی به نام درآمدزایی ندارند. علاوه بر آن سابقه مدیران باشگاه‌های غیر خصوصی نشان می‌دهد که آنها ترسی از بدهی ندارند؛ چراکه تسویه آن معمولاً به عهده مدیر جانشین‌شان است.
با چنین نگاه غیرمسئولانه‌ای است که استقلال و پرسپولیس حالا با بدهی انباشته روبه‌رو هستند و در آستانه ورشکستگی قرار دارند. جالب این که همین مدیران بعد از جدایی در جایگاه منتقد قرار می‌گیرند و سیاست‌های باشگاه را زیر سؤال می‌برند. آنها از بازوهای رسانه‌ای اهرم فشاری می‌سازند تا عرصه را برای مدیر جدید تنگ و زمینه بازگشت را برای خودشان فراهم کنند و بدهی جدیدی بسازند.
زنوزی در ادامه حرف‌هایش خواهان سهم بزرگ‌تر باشگاه‌ها در مجمع انتخابات فدراسیون فوتبال است و می‌گوید: «اگر تیم‌های لیگ برتری و لیگ‌های پایین‌تر نباشند، اصلاً فوتبالی وجود دارد؟ هزینه‌های فوتبال را باشگاه‌ها می‌پردازند، ولی چرا رئیس فدراسیون فوتبال را افرادی غیر از باشگاه‌ها انتخاب می‌کنند؟ من به آقای نبی هم گفتم که باشگاه‌ها باید ۵۱ درصد آرا را در انتخابات فدراسیون داشته باشند.»
سیاست فیفا این است که در انتخابات ریاست فدراسیون هیچ بخشی دارای اکثریت رأی نباشد و سهم رأی ۵۱ درصدی برای باشگاه‌ها اغراق‌آمیز است، ولی درخواست زنوزی برای پررنگ‌تر شدن نقش باشگاه‌ها در این انتخاب شایسته تقدیر است. مدیران باشگاه‌های دولتی در این سال‌ها هرگز چنین درخواستی مطرح نکرده‌اند؛ چراکه نگاه کوتاه‌مدتی به مسائل داشتند و به فکر حل اساسی مشکلات نبوده‌اند. رؤسای فدراسیون در این سال‌ها با لابی هیأت‌های فوتبال انتخاب شده‌اند و توجهی به تقویت مواضع باشگاه‌ها نداشته‌اند. حالا که بحث تغییر اساسنامه مطرح شده فرصت خوبی است تا در ترکیب مجمع هم تجدید نظر شود و باشگاه‌ها سهم بیشتری در تصمیم‌سازی‌ها داشته باشند، ولی شگفت‌آور است که هیچ باشگاهی به جز تراکتور تا امروز اعتراضی به این موضوع نداشته.
مدل باشگاهداری دولتی در فوتبال ایران، با هر نیتی که انتخاب شده باشد، یک تجربه شکست‌خورده است و نتوانسته به رشد اصولی باشگاه‌ها کمک کند. تصمیم برای خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس خبر خوبی است که می‌تواند مقدمه‌ای برای تغییر وضعیت اسفبار باشگاه‌ها باشد، به شرطی که در این دوره انتقالی تمام مشکلات احتمالی بعدی در نظر گرفته شود و قوانین حمایتی در این مسیر جدید به کمک باشگاه‌ها بیایند.»/ایران ورزشی
