به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، متاسفانه بار‌دیگر شیوع کرونا به اوج خود رسیده و روزانه شاهد داغدار شدن حداقل ۴۰۰ خانواده به دلیل عدم‌سیاستگذاری درست مسئولان و عدم‌رعایت دقیق پروتکل‌ها در قبال شیوع گسترده بیماری هستیم. حدود دو هفته از تعطیلی و اجرای محدودیت‌ها در شهرهایی مانند تهران می‌گذرد، اما خودمان که در این شهر زندگی می‌کنیم هر روز می‌بینیم به غیر از مغازه‌های برخی از خیابان‌های اصلی، حضور مردم در اتوبوس، مترو و معابر هیچ کاهشی نداشته است و همه‌چیز در شرایط عادی است. ادارات مشغول کارند و مغازه‌ها پشت کرکره‌های نیمه‌پایین فعالیت می‌کنند و نظارت جدی بر آنها نمی‌شود!. در این میان دولت به‌خوبی می‌داند که وقتی قادر نیست از اقشار مردم و کسبه حمایت مناسبی انجام دهد، برای فرار از نارضایتی اجتماعی، به مردم و کسبه سخت نمی‌گیرد. در این یک‌سال و چند ماه که از شیوع کرونا در کشور گذشته، کدام حمایت از صنوف تعطیل شده صورت گرفته و کدام یک از اقشار جامعه مورد حمایت جدی قرار گرفته است؟ به غیر از اینکه برخی از مردم از وجب‌های سفره خود کاسته‌اند و به همسایگان و همشهریان جنوب شهری کمک کرده‌اند. شکم گرسنه در خانه نشستن را نمی‌شناسند و باید مردم به هرنحوی که می‌توانند شکم خود و زن و بچه‌شان را سیر کنند. در این میان خود مسئولان اعلام می‌کنند سطح رعایت پروتکل‌های بهداشتی به ۵۰ درصد رسیده و تقصیر موج چهارم، نخریدن نفت، زلزله گناوه و… را به گردن مردم می‌اندازند، انگار دیواری کوتاه‌تر از این ۸۰ میلیون نفر پیدا نمی‌شود. اما این دلیل نمی‌شود از افرادی که به عمد ماسک نمی‌زنند یا در دوران تایید بیماری به خیابان و مسافرت می‌روند، ایراد نگیریم. وقتی بحث عادی‌پنداری بیماری کرونا، از سوی برخی از مسئولان مطرح شد، این موضوع به مردم نیز سرایت کرد و باعث شد بعضی از شهروندان احساس کنند که کرونا جدی نیست و نسبت به این بیماری بی‌تفاوت شوند. البته بعضی از مردم رعایت می‌کنند و کرونا را صددرصد جدی می گیرند اما بخشی از جامعه عدم‌احساس مسئولیت اجتماعی دارند. متاسفانه جامعه ما به سمت خود‌خواهی می‌رود. برای مثال در آمار تصادفات جاده‌ای تعطیلات نوروزی دیده می‌شد که شاهد افزایش تصادفات بودیم؛ یعنی برخی از مردم جامعه اصلا برایشان مهم نبود که در سفر به بیماری مبتلا می‌شوند یا خیر. یا وقتی از سفر باز‌می‌گردند آیا کسی را مبتلا می‌کنند یا نه، یعنی اینکه حال جسمی دیگران اصلا مهم نیست، درحالی که خود‌مراقبتی بسیار اهمیت دارد؛ این یعنی عدم‌مسئولیت‌پذیری اجتماعی که در قسمتی از جامعه وجود دارد. راهکار این است که در درجه اول باید صداقت را بیش از پیش ترویج کرد و از سوی دیگر ستاد ملی مقابله با کرونا به عنوان نهاد ناظر، به صورت جدی در برابر متخلفان ایستادگی کند. هرکسی باید متوجه باشد که مسئولیت شهروندی چیست و چگونه باید اجرایش کند. اما دولت نیز باید به‌طور جدی از اقشار مختلف مردم حمایت کند. وقتی این حمایت به‌صورت جدی و منطقی با سفره مردم صورت می‌گیرد، باور کنید خیابان‌های تهران مانند لندن و برلین، خلوت میشود و کسی به خیابان‌ها نمی‌آید. شاید تنها راه‌حل خروج از این بحران و موج‌های پیاپی کرونایی همین باشد. همان‌طور که دیدیم تعطیلی دو‌هفته‌ای کشور در آذرماه سال گذشته، تاثیر شگرفی بر میزان شیوع کرونا داشت و اگر آن دوهفته تعطیلی، یک ماه می‌شد و دولت از خیر سود گردشگری در نوروز امسال می‌گذشت، شاید حالا آمار ابتلای روزانه در ایران نداشتیم. همچنین ماه مبارک رمضان بهترین فرصت است که تا پایان این ماه، کشور تعطیل شود و آن زمان ببینید که وضعیت شیوع کرونا چگونه خواهد بود./آرمان ملی
