به گزارش بخش اجتماعی سایت خبرمهم، این روزها در اکثر صنوف تولیدی با مصائبی روبه رو هستیم که متاسفانه روبه روشدن با خبر ورشکستگی یا توقف فعالیت هرکدام از آنها، موضوعی غیرمنتظره و عجیب نخواهد بود. اما وقتی قرار است به حوزه سلامت و فعالان این عرصه بپردازیم، احتمال هرگونه ورشکستگی قریب الوقوع، توقف فعالیت یا عدم امکان ادامه تولید محصولاتشان، علاوه بر ایجاد عوارض اقتصادی -اجتماعی متعددی که مانند سایر صنوف اقتصادی با خود به همراه خواهد داشت، به طور مستقیم و آنی، سلامت خیل عظیمی از افراد وابسته به این محصولات را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و ازجمله مهم ترین آنها نیز مبحث تامین دارو و محصولات جانبی آن است که در مقام گفتار و وعده و وعید، همواره در راس مباحث مطرح شده از سوی مسئولان امر قرار دارد؛ موضوعی که به درستی باید همواره در اولویت اول دغدغه های جاری دولت و سایر عوامل دخیل در آن باشد. اما به نظر می رسد مدتی است به واسطه ضعف مسئولان امور دارویی کشور، در احقاق حقوق و پیگیری مطالبات این صنف حیاتی (که می توان تخصیص ارز مکفی و به موقع برای واردات مواد اولیه دارو را یکی از اصلی ترین آنها دانست)، ذخیره مواد اولیه و به دنبال آن موجودی داروی کشور به کمترین حد خود در سال های اخیر برسد و از این روی، دیگر از آن سنخ سخنرانی های غلاظ و شداد چند ماه پیش مبنی بر وجود شش ماه نیاز ماده اولیه یا هشت ماه دارو و تجهیزات پزشکی در کشور هم خبری نباشد. مطلبی که به عینه در هفته اول بهمن سال گذشته مطرح شد و از آن زمان تاکنون تقریبا هیچ ارزی مطابق با روند عادی ماه های قبل از آن، به واردات بخش دارو اختصاص نیافته است. دریغا که گاه توجه به اهمیت بالای تامین دارو از سوی فعالان و مسئولان مربوطه، از دیدگاه اخلاقی و انسانی در کنار مسائل مالی، صرفا جای خود را با برخی منفعت طلبی های شخصی یا گروهی عوض کرده و تمام نیروی سازمان های مرتبط را نیز مشغول به خود می کند؛ به نحوی که دیگر اعتبار و برش سابق را در برابر سازمان ها و ادارات دیگر از قبیل بانک مرکزی، گمرک و هیئت دولت از دست داده و در میانه بلاتکلیفی و بحبوحه بحث بر سر نوع ارز تخصیصی به این حوزه از نظر دولتی یا نیمایی، میزان واردات گوشی در سه ماهه اول امسال به بیش از سه برابر مدت مشابه در سال قبل می رسد! افراد اهل فن خوب می دانند که برای صنعت داروسازی، پنج ماه عدم تخصیص ارز یعنی چه؛ چراکه با وجود تمام تبلیغات نادرست و صوری، درصد وابستگی تامین دارو به ارز بالاست؛ هرچند در مجموع، میزان ارز مورد نیاز این بخش، عدد زیادی نیست (کمتر از یک میلیارد دلار در سال برای بخش تولید)، اما عدم تخصیص آن یعنی توقف بیش از ۹۷ درصد از داروهای مورد نیاز کشور. مسئله ای که همچنان با افتخار کامل به عنوان صرفه جویی ارزی در ماه های پایانی سال از آن یاد می شود، بااین حال هنوز معلوم نیست برای سه ماه اول سال جاری چه نامی باید بر آن گذاشت؟! این در حالی است که در هفته های اخیر و از دید ناظر بیرونی و رویت اوضاع صنعت دارو در اخبار گوناگون که همگی حاکی از برگزاری مجامع مثبت و نمایش سودهای آنچنانی شرکت های داروسازی حاضر در بورس هستند، وضع صنعت دارو در بهترین شکل خود به سر می برد؛ درحالی که از مواردی همچون پرداخت سود فی المجلس به سهامداران از محل فروش های مدت داری که موعد دریافت مبالغ آنها بعضا به بیش از یک سال دیگر می رسد، بی خبر است یا نمی داند که بالارفتن چندبرابری فروش ناشی از صادرات که عمدتا به کشورهای همسایه عراق و افغانستان است و فی نفسه به واسطه پرداخت ریالی از سوی عوامل داخلی شان، علاوه بر اینکه ارزآوری ندارند و برای تامین مواد اولیه شان هم مقادیر معتنابهی ارز صرف شده، شوربختانه برای رفع تعهد ارزی برگ سبز صادراتی خود، مجبور به خرید ارز از بازار آزاد و عرضه آن در سامانه سنا هستند و بسیاری موارد ریز و درشت دیگر که پرداختن به آنها مجالی دیگر و نقدی مبسوط می طلبد که همگی از دید مخاطب عام پنهان هستند. از سوی دیگر، ناظر بیرونی خبر دقیقی هم از تاخیر چندماهه تخصیص ارز ندارد و نتیجه قهری آن را در توقف تولید در ماه های پیش رو نمی داند. او و مصرف کننده عام نمی دانند که مشکل نقدینگی و نقایص ایجادشده در ماشین آلات تولید، به دلیل عدم امکان واردات قطعات یدکی، کار را به جایی رسانده که در اکثر شرکت ها، مواردی همچون ارتقای خطوط تولید یا عرضه محصولات جدید، جای خود را به تلاش بی وقفه برای تهیه مواد اولیه روزانه داده اند. بنابراین لازم است در اسرع وقت با توجه به جمیع مسائل مطرح شده برای صنعت داروسازی، اعلام خطر کنیم. کمااینکه آژیر خطر ، هنگامی مفید است که هنوز زمان کافی برای احتراز از خطر داشته باشند؛ بلکه گوش شنوایی باشد برای انجام حرکتی درخور، موثر و به هنگام برای رفع ابهامات موجود و مذکور در راستای جلوگیری از تشدید نابسامانی عرضه دارو و صدمات جبران ناپذیر به بیماران محق./شرق
